Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Σόρος: Απομένουν τρεις μήνες ζωής για το ευρώ.




Το Σάββατο σε συνέδριο για την οικονομία στο Τρέντο της Ιταλίας, ο Σόρος  δήλωσε ότι πιστεύει πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες διαθέτουν μονάχα τρείς μήνες για να εξασφαλίσουν την επιβίωση του ευρώ. 

«Είμαστε σε σημείο καμπής. Μετά την πάροδο των τριών μηνών οι αγορές θα εξακολουθούν να απαιτούν περισσότερα αλλά οι αρχές δε θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν… Η ΕΕ είναι σαν μια φούσκα. Όχι οικονομική αλλά πολιτική φούσκα που θα μπορούσε να σκάσει εξαιτίας της ευρω-κρίσης».

«Στη φάση της ανόδου η ΕΕ ήταν αυτό που αποκαλούσε ο ψυχαναλυτής Ντέιβιντ Τούκετ  ‘φανταστικό αντικείμενο’, δηλαδή μη πραγματικό αλλά ισχυρά ελκυστικό» είπε.


Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι πως εντοπίζει στην διάθεση υποταγής των κρατών-μελών στην ΕΚΤ τον παράγοντα επιδείνωσης της κατάστασης. 

Αυτό που χρειάζεται η ευρωζώνη είναι ένα σύστημα εξασφάλισης των τραπεζικών καταθέσεων όπως και ένα σύστημα άμεσης χρηματοδότησης των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, σύμφωνα με τον Τζόρτζ Σόρος. 

Το ανάχωμα προέρχεται από την Bundesbank και τη Γερμανία, οι οποίες είναι απρόθυμες να επεκτείνουν τη βοήθεια στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Ο Σόρος τολμά να προβλέψει ότι τελικά η Γερμανία θα κάνει ότι είναι απαραίτητο για να διασώσει το ευρώ και αυτό γιατί  οι απώλειες των γερμανικών τραπεζών θα είναι τεράστιες από την κατάρρευση της ευρωζώνης και το νέο μάρκο μπορεί να αποδειχθεί σκληρότερο από το ευρώ.  

Η ΕΚΤ αποδείχθηκε χρήσιμο εργαλείο μέσα στην κρίση, η οποία επαναγοράζοντας κρατικό χρέος έδωσε ώθηση στις ευρωπαϊκές αγορές και μια μικρή ανάσα στους ευρωπαίους ηγέτες. 

Ο Σόρος πρόσθεσε ότι είναι λάθος οι ευθύνες να αποδίδονται μονάχα στην περιφέρεια αφού το κέντρο είναι υπεύθυνο για τη σχεδίαση ενός ελαττωματικού συστήματος. 

«Το 1980 η Λατινική Αμερική υπέφερε μια χαμένη δεκαετία, μια μοίρα που περιμένει και την Ευρώπη. Η Γερμανία και οι υπόλοιποι πιστωτές πρέπει να παραδεχτούν αυτό το γεγονός».

Συνέχισε λέγοντας ότι οι αρχές δε συνειδητοποίησαν την ουσία του προβλήματος. Πίστευαν ότι είναι μια δημοσιονομική κρίση ενώ είναι περισσότερο τραπεζική κρίση και κρίση ανταγωνιστικότητας. 

Έτσι δόθηκε στις χώρες που υποφέρουν το λάθος φάρμακο, η λιτότητα. Αυτό που θα έπρεπε να γίνει κατανοητό είναι  πως κανείς δε δραπετεύει από το χρέος συρρικνώνοντας την οικονομία. Η ανάπτυξη είναι η λύση.

Ανάλογες προτάσεις έχουν ακουστεί τόσο από τον Πόλ Κρούγκμαν όσο και από άλλους επιφανείς οικονομολόγους. Παράλληλα, ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτικών στην Ευρώπη υιοθετούν αυτή την οπτική ενώ οι ελληνικές εκλογές πολώθηκαν ανάμεσα στο δίπολο λιτότητα-ανάπτυξη. 


Μετάφραση Ελπινίκη Καρακώστα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου