Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Έγκλημα και τιμωρία στη Βενεζουέλα

Μια πρόσφατη δροσερή Κυριακή, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο στάθηκε στο κέντρο τού Καράκας και έκανε έκκληση σε μερικές χιλιάδες ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν μπροστά του να φέρουν την ειρήνη στο νοτιοαμερικανικό έθνος του. Κατά μια έννοια, το μήνυμά του – «Ya basta de violencia» (αρκετά με την βία) – δεν ήταν καινοφανές. Λόγω τού ολοένα αυξανόμενου ποσοστού ανθρωποκτονιών, η Βενεζουέλα είναι μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες στην Λατινική Αμερική και στον κόσμο. Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα, σε δολοφονίες ανά 100.000 άτομα, την Βενεζουέλα ξεπερνούν μόνο η Ακτή Ελεφαντοστού, το Ελ Σαλβαδόρ και η Ονδούρα. Κατά μια άλλη έννοια, όμως, η συγκέντρωση αποτέλεσε μια έκπληξη: Αναδύθηκε μια βαθύτερη κοινωνική σύγκρουση που η κυβέρνηση έχει αρνηθεί να παραδεχθεί για πάρα πολύ καιρό.
Οπαδός τής αντιπολίτευσης κρατά πλακάτ που γράφει: «Αδελφέ, μην πυροβολείς. Είσαι κι εσύ θύμα τής κυβέρνησης». Καράκας 20 Φεβρουαρίου 2014. (Carlos Garcia Rawlins / Courtesy Reuters)

Οι Βενεζουελάνοι είχαν πάντα μια εμμονή με την ασφάλεια. Σε κάθε εθνική έρευνα, κατατάσσουν την προσωπική ασφάλεια και το βίαιο έγκλημα ως τις κορυφαίες τους ανησυχίες. Και φέτος, οι φόβοι αυτοί έχουν φτάσει σε νέα ύψη. Τον Ιανουάριο, η Mónica Spear, η πρώην Μις Βενεζουέλα, και ο Henry Berry, ο σύζυγός της, δολοφονήθηκαν ενώ έκαναν διακοπές στην χώρα. Και τώρα, η ταχύτητα με την οποία οι εξελισσόμενες διαδηλώσεις τής αντιπολίτευσης στην Βενεζουέλα έδωσαν την θέση τους σε βίαιες συγκρούσεις υπενθύμισε στους παρατηρητές ότι τα όπλα είναι άμεσα διαθέσιμα σε εκείνους που τα θέλουν, συμπεριλαμβανομένων των μηχανοκίνητων παραστρατιωτικών πολιτοφυλακών που είναι γνωστές ως ascolectivos, οι οποίες ήταν ελεύθερες σε πλήρη ισχύ για να περιφρουρήσουν την αριστερίστικη πολιτική τού Ούγκο Τσάβες στα τέλη τής δεκαετίας [2].

The New Tunisian Constitution: Triumphs and Potential Pitfalls


The Tunisian Constituent Assembly deputies discuss the place of sharia law in the new constitution, February 28, 2012. (Magharebia/Flickr)
After two years of fractious debates, mass street protests, and political assassinations, Tunisia’s new constitution has been hailed as a model of what consensus politics, dialogue, and compromise between Islamists, secularists, and liberals can achieve. An overwhelming majority of the National Constituent Assembly (NCA) voted in favor of the text, which entered into force on February 10. 

Protesters Unite Against Corruption in Bosnia, Bulgaria, and Beyond


Dozens were arrested and injured during civil demonstrations against high electricity bills in Sophia, Bulgaria, February 2013. (Wikipedia)
Since 1989, popular demands and large-scale protests in Eastern Europe helped to successfully topple communist regimes, usually with support from long-standing anti-communist civil society stakeholders. Every Eastern European country has since made significant advances in creating and strengthening its democratic institutions. Many, such as Poland, Lithuania, and (most recently) Croatia, became members of the European Union and NATO. Those still struggling—Albania, Serbia, FYROM, and Moldova, for example—still see membership in the EU as the pinnacle of their democratic projects.

Ukraine’s Crimea region: Review some key historical and geopolitical facts

Patchwork Nation

Pro-European sentiment is stronger in the western reaches of Ukraine, parts of which were annexed from Europe during World War II. Crimea, with a Russian naval base, is more aligned with Moscow, as is eastern Ukraine, where President Yanukovich has sought refuge.

Επείγον: Έκκληση πρωθυπουργού Κριμαίας για βοήθεια από τον Πούτιν

 «Ο πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της Κριμαίας Σεργκέι Ακσένοφ προέβη σε επείγουσα έκκληση προς τη Ρωσία»

Ο Ακσένοφ στην έκκλησή του επισημαίνει: