Κινεζικά «δώρα» στο Πακιστάν με ανταλλάγματα

Μεγάλο πρόγραμμα οικονομικής συνεργασίας υπέγραψαν χθες ο πρόεδρος της Κίνας και ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, κατά τη διάρκεια διήμερης επίσημης επίσκεψης, που πραγματοποιεί ο Σι Τζινπίνγκ στη χώρα της Νότιας Ασίας.

• 

Τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ και την Πρώτη Κυρία της Κίνας, Πενγκ Λιγουάν (αριστερά), υποδέχθηκε χθες στο Ισλαμαμπάντ ο Πακιστανός ομόλογός του, Μανμούν Χουσεΐν.

Με προοπτική επενδύσεων ύψους 46 δισ. δολαρίων, η Κίνα εδραιώνει τη θέση της ως βασικής εταίρου της ανάπτυξης του Πακιστάν, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη γεωστρατηγική συνεργασία του Ισλαμαμπάντ απέναντι στον κοινό περιφερειακό αντίπαλο, την Ινδία.

The low-hanging fruit of European capital markets

The planned capital markets union in Europe faces many obstacles. Commissioner Hill was right to start with the lower-hanging fruit but it will not help the eurozone in the short term.



Europe’s economy is too dependent on bank finance. A greater reliance on capital markets would help to boost the region's economic growth and resilience in future financial crises. To this end, the European Commission is aiming to create a capital markets union (CMU) in an effort to lower Europe’s dependence on bank finance and encourage the integration and deepening of its capital markets. But there are plenty of obstacles. Jonathan Hill, the EU’s finance commissioner, is sensibly focusing on the lower hanging fruit. But even these ‘early action’ measures will take time to implement, and as such will not improve Europe’s short-term economic prospects.

Amid an Economic Crisis, Russia Contains Dissent

With Russia entering its second recession in six years, the country's economic and financial hardships are starting to weigh on the Russian people and regional governments. In times of severe economic crisis, such as those in 1905 and 1998, the Russian populace and regional authorities traditionally react against federal authority, fragmenting the country.

Those in power in Moscow understand this and are taking measures to ensure that they counter and prevent any social or regional backlash and dissent.

What’s on Pakistan-based Militants’ Minds?

On 15 March, terrorists mounted suicide attacks on two churches in Lahore, Pakistan. While this was not the first attack on an institution or individuals related to minority communities in the country, this particular attack was indicative of an emerging trend.

That the minorities in Pakistan aren’t the most protected communities is not news. Over the past four decades, the persecution and/or lack of protection for minorities has resulted in ubiquitous violence, instability and almost-permanent uncertainty vis-à-vis social cohesion, national security, and economy. The religious and sectarian schism only widened with the emergence of armed radical religious insurgent groups. According to the South Asia Terrorism Portal, approximately 143 people belonging to minority communities have been killed in attacks targeted at minorities, in 2015 alone.

Οι οδικοί κανόνες της Κίνας

Ένα πλοίο υπό κατασκευή στα ναυπηγεία Waigaoqiao στην Σαγκάη, στις 5 Νοεμβρίου του 2013. (Carlos Barria / Reuters)

Ενώ η προσοχή του κόσμου είναι στραμμένη στην επιθετικότητα της Κίνας στις ανατολικές της θάλασσες, οι ηγέτες της Κίνας στρέφονται στα δυτικά. Στα τέλη Μαρτίου, η Εθνική Επιτροπή Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων της Κίνας μαζί με τα Υπουργεία Εξωτερικής Πολιτικής και Εμπορίου ανακοίνωσε ένα επεκτατικό σχέδιο [1] για αυτό που αποκαλεί Οικονομική Ζώνη του Δρόμο του Μεταξιού και Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού του 21ου αιώνα -συχνά συντομεύεται σε One Belt, One Road (Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος). Αν αποδειχτεί επιτυχές, το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα θα μετατρέψει την Κίνα σε μια βασική οικονομική και διπλωματική δύναμη σε ό, τι αφορά την ενοποίηση της Ευρασίας. Το πρόγραμμα «Μια Ζώνη, ένας Δρόμος» απαιτεί αυξημένο διπλωματικό συντονισμό, τυποποιημένες και διασυνδεδεμένες εμπορικές εγκαταστάσεις, ζώνες ελεύθερου εμπορίου και άλλες πολιτικές διευκόλυνσης του εμπορίου, χρηματοπιστωτική ενοποίηση προώθησης του γιουάν, καθώς και κοινωνικά προγράμματα πολιτιστικής εκπαίδευσης σε όλα τα έθνη της Ασίας, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Κάποιοι το έχουν χαρακτηρίσει ως Σχέδιο Μάρσαλ της Κίνας αλλά οι Κινέζοι ηγέτες απορρίπτουν αυτήν την σύγκριση [2]. Κατά την άποψή τους, αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να ενώσουν την Ευρασία, αντί να χαράζουν διαχωριστικές γραμμές, ενώ επικεντρώνονται στην οικονομική ανάπτυξη και όχι στην πολιτική επιρροή. Ωστόσο, εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος˙ αν η Κίνα δεν ισορροπήσει επιδέξια τις επενδύσεις και την διπλωματία με την επιδίωξή της για πολιτική επιρροή, μπορεί να βρεθεί αναμεμειγμένη σε συγκρούσεις τις οποίες δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει.