Συμπάθεια σε επίπεδο κοινής γνώμης, ανησυχία στους ανθρώπους της αγοράς, αλλά και αναζήτηση από την πολιτική ηγεσία ευκαιριών να καταγραφούν (γεω)πολιτικά κέρδη. Αυτό είναι το τρίπτυχο που περιγράφει τις τουρκικές αντιδράσεις απέναντι στην ελληνική κρίση, καθώς αυτή φθάνει τη δραματική της κλιμάκωση.
Το γιατί ο πληθυσμός της γείτονος δείχνει κατανόηση για τα δεινά της Ελλάδας ασφαλώς δεν είναι άσχετο με το γεγονός ότι είναι πρόσφατη η κρίση της τουρκικής οικονομίας το 2011, που επέφερε οδυνηρές αναδιαρθρώσεις υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ και παρεμπιπτόντως σάρωσε όλο το προηγούμενο πολιτικό σκηνικό. Για τους περισσότερο διορατικούς, μάλιστα, οι κλυδωνισμοί στην Ελλάδα δυνάμει αποτελούν εικόνα από το μέλλον της ίδιας της Τουρκίας, καθώς η συμπερίληψή της στην ομάδα των "Πέντε Εύθραυστων” αναδυόμενων οικονομιών καθιστά πιθανή μια νέα παρέμβαση του ΔΝΤ. Όσο και αν τα δημόσια οικονομικά της γείτονος έχουν εξυγιανθεί, η προηγηθείσα δεκαετία υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, στηρίχθηκε στην τόνωση της εγχώριας ζήτησης με δανεικά και στην υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα.