Διφορούμενες πολιτικές: Η απειλή τού λαϊκισμού στην φιλελεύθερη δημοκρατία

Διαδηλωτής έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 11 Απριλίου 2013. REUTERS/Francois Lenoir

Από τη ρωμαϊκή εποχή, σχεδόν κάθε είδος κυβέρνησης που κάνει ανταγωνιστικές εκλογές έχει βιώσει κάποια μορφή λαϊκισμού - κάποια προσπάθεια φιλόδοξων πολιτικών να κινητοποιήσουν τις μάζες απέναντι σε ένα κατεστημένο που απεικονίζουν ως διεφθαρμένο ή ιδιοτελές. Από τον Τιβέριο Γράκχο και τους populares τής ρωμαϊκής Συγκλήτου, μέχρι τους υπέρμαχους του popolo στον 16ο αιώνα τής Φλωρεντίας τού Μακιαβέλι, μέχρι τους Ιακωβίνους στο Παρίσι στα τέλη τού 18ου αιώνα, ως τους Τζακσονικούς Δημοκρατικούς που εισέβαλαν στην Ουάσινγκτον του 19ου αιώνα – όλοι βάσισαν τις προσπάθειές τους στην μαζική κινητοποίηση απευθυνόμενοι στην απλοϊκότητα και την αγαθοσύνη των απλών ανθρώπων. Μέχρι τα μέσα τού 20ού αιώνα, ο λαϊκισμός είχε γίνει ένα κοινό χαρακτηριστικό τής δημοκρατίας.

Drought Forcing Brazil To Turn To Gas

Brazil is dealing with one of its worst droughts in years, causing the city of Sao Paulo to suffer through rolling blackouts.

Blistering heat and scant rainfall have depleted reserves at Brazil’s hydroelectric plants, leaving power generation at precariously low levels. On January 19, Brazil’s national grid operator ONS cut power to several major Brazilian cities, including Sao Paulo and Rio de Janeiro. Commuters on the subway in Sao Paulo even had to disembark from a train and walk along the rails after power to parts of the subway system went out.

To Beat China, Be China: For years, economists have argued that the Indian economy should grow faster than China’s. Is it finally on track to do so?

 

In 2003, MIT’s Yasheng Huang and Tarun Khanna of Harvard Business School argued in Foreign Policy that India would eventually overtake China. It was a case of fundamentals: Driven by fickle and unreliable foreign investment and technology, the Chinese economy would peter out while India, buoyed by more reliable drivers such as domestic savings and entrepreneurship, would one day thrive — and at China’s expense. Huang and Khanna’s controversial argument made a big splash at the time. To many then and now, suggesting that India could overtake China seemed outlandish.

Russia's Plans for Arctic Supremacy

Elements from the Russian Army's Guards Engineer Brigade and Engineer Camouflage Regiment train in Arctic conditions, Jan. 19, 2011. (RIA Novosti/Wikimedia)

Although the crisis in Ukraine continues to focus attention on Russia's western border, Moscow is seeking to exploit a more lucrative prize along its vast northern frontage: the Arctic Circle. Melting ice has opened up new transit routes and revealed previously inaccessible oil and mineral deposits. Facing a year of harsh economic constraints, securing exploitable energy reserves remains a top priority for Moscow. The planned militarization of the Arctic is already underway, and funding is secured through 2015 (the Ministry of Defense was the only Kremlin ministry not to be curtailed in the most recent budget.) With Russia aiming to consolidate its strength by the end of the year, surrounding countries are already reassessing their positions in the face of an overwhelming regional force. 

Η ενεργειακή ασφάλεια της Βουλγαρίας

Υπάρχει ένα θέμα με τις περιφέρειες. Είναι είτε ειρηνικές και επομένως αγνοούνται ή είναι ασταθείς και δύσκολες (και επομένως έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να τους πάρουν σοβαρά). Διπλωμάτες και αναλυτές περνάνε τον χρόνο τους προσπαθώντας να αποτρέψουν τις πρώτες από το να φτάσουν στην κατάσταση των δεύτερων. Αλλά απέτυχαν στην ανατολική γειτονιά της ΕΕ. Η ρωσική εμμονή με σφαίρες επιρροής άλλαξε δραματικά την κατάσταση στην ανατολική και νοτιοανατολική περιφέρεια της Ευρώπης.



Η στασιμότητα των οικονομιών και οι πολιτικές ίντριγκες στα δυτικά βαλκάνια, έχουν δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για την διασπαστική επιρροή της Ρωσίας. Και η δύναμη της έλξης της ΕΕ και η ικανότητά της να συναγωνιστεί με την Μόσχα, είναι πολύ λιγότερο ισχυρή από ό,τι στο παρελθόν.

Προσπάθειες της Aργεντινής να εξευμενίσει το Ιράν

Τη θεωρία της αυτοκτονίας του εισαγγελέα Αλμπέρτο Νισμάν διαψεύδει και η ίδια η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ, η οποία σε χθεσινή της δημοσίευση στο Facebook εκτιμά ότι ο Νισμάν δολοφονήθηκε στο πλαίσιο «επιχείρησης» με στόχο την εμπλοκή της κυβέρνησής της στη συγκάλυψη της βομβιστικής επίθεση του 1994 εναντίον εβραϊκού πολιτιστικού κέντρου με 84 νεκρούς και 300 τραυματίες.

Στο μεταξύ, υποκλαπείσες επικοινωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων του Ιράν και της Αργεντινής αποκαλύπτουν ιστορία μυστικών συνομιλιών, με στόχο την επίτευξη συμφωνίας για την αγορά πετρελαίου από την Αργεντινή, σε αντάλλαγμα της προσφοράς ασυλίας σε Ιρανούς αξιωματούχους για την επίθεση του 1994.