Πριν από τέσσερα χρόνια, μετά την αμφιλεγόμενη επανεκλογή του Ιρανού προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, οι δρόμοι του Ιράν γέμισαν με διαδηλωτές που ζητούσαν να μάθουν τι είχε συμβεί με την ψήφο τους. Προσφάτως, οι ψηφοφόροι πήραν τελικά την απάντησή τους - και για μια ακόμη φορά γέμισαν τους δρόμους της χώρας. Αυτή την φορά όμως, πανηγύριζαν καθώς η κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι ο Χασάν Ρουχανί, ο προεδρικός υποψήφιος ο οποίος είχε αγωνιστεί υποσχόμενος μεταρρυθμίσεις και εκ νέου άνοιγμα στον κόσμο, είχε κερδίσει μια συντριπτική νίκη.
Ο Χασάν Ρουχανί. (Raheb Homavandi / Courtesy Reuters)
Η εκλογή του Ρουχανί, ενός κεντρώου κληρικού που ήταν κοντά στην κορυφή της εξουσίας του Ιράν από την επανάσταση του 1979, συνιστά ένα αναπάντεχα ευοίωνο τέλος στην εποχή Αχμαντινετζάντ. Ο Ρουχανί είναι ένας απροκάλυπτος πραγματιστής με άφθονη εμπειρία από ελιγμούς στο θεοκρατικό σύστημα του Ιράν. Είναι πολύ ευαίσθητος για να ενδώσει σε ένα γράπωμα της εξουσίας α λα Αχμαντινετζάντ. Και ως κληρικός κατευνάζει τους φόβους της θρησκευτικής τάξης της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Υιοθέτησε μεταρρυθμιστική ρητορική κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά δεν θα αποκλίνει πολύ από τις αρχές τού συστήματος, εκ των οποίων η κύρια αρχή είναι η υπεροχή του Ανώτατου Ηγέτη. Εν τω μεταξύ, η επικέντρωση του Ρουχανί στο οικονομικό κόστος της κακής διαχείρισης του Αχμαντινετζάντ απηχεί τους παραδοσιακούς τού καθεστώτος, καθώς και τον πληθυσμό που βάλλεται επί μια δεκαετία κατά την οποία εντείνονταν οι κακουχίες και η καταστολή. Συνολικά, ο νέος πρόεδρος θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια ευρύτερη βάση στήριξης περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στην μετεπαναστατική ιστορία του Ιράν, ένα σημαντικό όπλο, καθώς ο ίδιος επιδιώκει να οδηγήσει τη χώρα έξω από την απομόνωση και την οικονομική κρίση.