Κρίνοντας από τις αναφορές στον Τύπο, ο πιο πρόσφατος γύρος διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αντιπαλεύει με το ζήτημα του κατά πόσον η Ισλαμική Δημοκρατία έχει το δικαίωμα να εμπλουτίζει ουράνιο στο πλαίσιο της Συνθήκης Μη Διασποράς (NPT) [πυρηνικών όπλων] στην οποία το Ιράν είναι συμβαλλόμενο μέρος. Μπορεί να φαίνεται περίεργο ότι αυτό το εσωστρεφές ερώτημα αποτελεί εμπόδιο σε αυτήν την υψηλή διπλωματία. Στο κάτω-κάτω, κάθε συμφωνία που θα πετύχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν είτε θα επιτρέψει στη χώρα να συνεχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου είτε όχι. Το αν έχει το δικαίωμα να το πράξει φαίνεται σημειολογικό.
Ο ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί απαντά σε ερωτήσεις δημοσιογράφων στην διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2013. (Courtesy Reuters)
Στην πραγματικότητα, το δικαίωμα του Ιράν να εμπλουτίζει ουράνιο ήταν στο επίκεντρο των πυρηνικών διαπραγματεύσεων την τελευταία δεκαετία, και αξίζει την κεντρική θέση του στις σημερινές συνομιλίες. Βάζοντας στο πλάι θέματα νομικής θεωρίας, το δικαίωμα εμπλουτισμού έχει γίνει μια περίληψη για το πραγματικό κεντρικό ζήτημα στις διαπραγματεύσεις - εάν το Ιράν θα έχει την δυνατότητα να διατηρήσει μια επιλογή πυρηνικών όπλων ως μέρος ενός πυρηνικού προγράμματος που θα εξελίσσεται σύμφωνα με διεθνείς διασφαλίσεις.