Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πρέπει να είναι σε μεγάλα κέφια. Όχι μόνο η γερμανική οικονομία ανέκαμψε από την οικονομική κρίση του 2008-9 –κάτι που αναγέννησε τις εξαγωγικές βιομηχανίες και οδήγησε σε ιστορικά χαμηλά την ανεργία- αλλά το πέτυχε την ώρα που οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες ακόμη παραπαίουν. Εκεί που άλλες χώρες βλέπουν μόνο οικονομικές δυσκολίες στο μέλλον τους, η Γερμανία βλέπει μια εισροή εξειδικευμένων μεταναστών, χαμηλό κόστος δανεισμού, έναν εξισορροπημένο προϋπολογισμό και μια αναπτυσσόμενη αγορά ακινήτων. Όλα αυτά είναι ευτύχημα για τη γερμανική οικονομία – και για την Μέρκελ που ετοιμάζεται για την επανεκλογή της τον Σεπτέμβριο.

Η κοινή αντίληψη λέει ότι η επιτυχία της Γερμανίας είναι η δύσκολα αποκτηθείσα ανταμοιβή της για την αυστηρή οικονομική της διαχείριση. Παρά ταύτα, ο δημοσιονομικός συντηρητισμός και οι δομικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι υπεύθυνες από μόνες τους για τη βασισμένη στις εξαγωγές ανάπτυξη της Γερμανίας, η οποία είναι εν πολλοίς προϊόν προσαρμογών των εταιρικών και εργασιακών σχέσεων που τόνωσαν τις γερμανικές βιομηχανίες. Η χώρα οφείλει επίσης πολλά για την οικονομική της επανάκαμψη στη συγκεκριμένη δομή της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης όπως και στην εργασιακή και οικονομική κατάπτωση στην οποία οδήγησε η κρίση στην ευρωζώνη. Το ρευστό των μεταναστών και των επενδυτών ρέει στην χώρα από την υπόλοιπη Ευρώπη, προκειμένου να αποφύγουν τις ολέθριες συνθήκες τις οποίες η Μέρκελ και οι τεχνοκράτες της Ε.Ε. βοήθησαν για να δημιουργηθούν μέσω της μονολιθικής προσήλωσής τους στη λιτότητα, τις δομικές μεταρρυθμίσεις και τη σταθεροποίηση των τιμών.