The Eastern Partnership: The road from Vilnius leads to ...?

The EU’s Eastern Partnership has run out of steam. It was launched in 2009 with the stated goal of creating "the necessary conditions to accelerate political association and further economic integration” between the EU and its partners. But of the six partners, one (Belarus) was already under EU sanctions in 2009; and one (Azerbaijan) has shown little interest in the partnership – particularly those aspects which would require it to improve its governance and human rights record.



Approaching the Vilnius Eastern Partnership Summit on November 28th-29th, Armenia, which was on the point of initialling an Association Agreement with the EU, succumbed to Russian pressure, put the relationship with the EU on hold and agreed to join the Russian-led Customs Union; and Ukraine announced that it would not sign the Association Agreement which it had initialled in March 2012. Thus only Georgia and Moldova continue to subscribe wholeheartedly to the Eastern Partnership.

Letter from Kurdistan

At the edge of empires lies Kurdistan, the land of the Kurds. The jagged landscape has long been the scene of imperial aggression. For centuries, Turks, Persians, Arabs, Russians and Europeans looked to the mountains to buffer their territorial prizes farther afield, depriving the local mountain dwellers a say in whose throne they would ultimately bow to.

The hot temperament of this borderland was evident in an exchange of letters between Ottoman Sultan Selim I and Safavid Shah Ismail I shortly before the rival Turkic and Persian empires came to blows at the 1514 Battle of Chaldiran in northern Kurdistan. The Ottoman sultan, brimming with confidence that his artillery-equipped janissaries would hold the technological advantage on the battlefield, elegantly denigrated his Persian foes:

Σε Αραβες και Τούρκους ο Αστέρας Βουλιαγμένης

Από ισχυρά αραβικά funds και τον τουρκικό όμιλο Dogus, που ελέγχει ο μεγιστάνας επιχειρηματίας Φερίτ Σαχένκ, εξαγοράζεται το 90% του μετοχικού κεφαλαίου του Αστέρα Βουλιαγμένης, έναντι 400 εκ. ευρώ, που ήταν η προσφορά της εταιρείας στον διαγωνισμό που διενεργήθηκε από τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ.

Στα σχέδια της AGC Equity Partners είναι να ανακαινίσει τα ξενοδοχεία «West In» και «Arion», καθώς και τα Bungalows και να τα κάνει 7στερα, ώστε να δημιουργήσει ένα πολυτελές θέρετρο, το οποίο θα σέβεται τον περιβάλλοντα χώρο, το πράσινο της περιοχής και τον Ναό του Απόλλωνα Ζωστήρα

Σημειώνεται ότι η χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας «Αστήρ Παλλάς Βουλιαγμένη» χθες στο Χρηματιστήριο Αθηνών ανήλθε σε 272,85 εκ. ευρώ.

Να παρέμβει κανείς ή να μην παρέμβει

Ένα από τα βασικά θέματα του Διαλόγου της Μανάμα μέχρι στιγμής  για το 2013 είναι ο παρεμβατισμός, ειδικά η εξωτερική παρέμβαση στη Μέση Ανατολή και η περιφερειακή επέμβαση στη Συρία.




Ομιλητές όπως οι William Hague και Chuck Hagel είχαν να αναλάβουν ένα δύσκολο έργο εξισορρόπησης: να εξηγήσουν στα κράτη της περιοχής πώς το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ  παραμένουν αφοσιωμένες και δεσμευμένες στην περιοχή, αναφέροντας επίσης ότι οι αμυντικοί προϋπολογισμοί υφίστανται περικοπές και οι δύο χώρες υποφέρουν ως ένα βαθμό από μια μορφή πολεμικής κόπωσης. Ο Γερουσιαστής Tim Kaine, εν τω μεταξύ, υπογράμμισε  αυτή την αντίφαση όταν εξήγησε το πώς μια ψηφοφορία για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία στην υποεπιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ για τις Διεθνείς Σχέσεις για τη Μέση Ανατολή, της οποίας προεδρεύει, είχε ως αποτέλεσμα μόλις 10 -8 υπέρ της ανάληψης δράσης. Ο γερουσιαστής συνέχισε θέτοντας τέσσερα ερωτήματα που θα πρέπει να διέπουν τις μελλοντικές αρχές για την παρέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή: θα έχει κάποια θετική διαφορά η ανάληψη δράσης; Θα την εκτιμήσουν οι άλλοι; Οι ΗΠΑ θα έχουν επαρκείς εταίρους και συμμάχους στη δράση; Και υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση;

Τι είναι η Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας; Γιατί οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Κίνα κάνουν λάθος

Η πρόσφατη ανακοίνωση για μια Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας (Air Defense Identification Zone, ADIZ) [1] στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυση και συναγερμό. Μεγάλο μέρος αυτού είναι συνάρτηση του γεγονότος ότι λίγοι γνωρίζουν τι είναι μια ADIZ, για ποιον λόγο υπάρχει και γιατί είναι σημαντική - συμπεριλαμβανομένων, προφανώς, της κινεζικής κυβέρνησης και του στρατού.

Νεοσύλλεκτοι του κινεζικού ναυτικού παρελαύνουν στην ναυτική βάση τού Στόλου τής Νότιας Θάλασσας, στο Qingdao, στην επαρχία Shandong, στις 5 Δεκεμβρίου 2013. (Courtesy Reuters)

Η ADIZ είναι μια δημοσίως καθορισμένη περιοχή που εκτείνεται πέραν της εθνικής επικράτειας, στην οποία άγνωστα αεροσκάφη είναι δυνατόν να ερωτηθούν για την ταυτότητά τους και, εάν είναι αναγκαίο, να εγκλωβιστούν ώστε να αναγνωριστούν πριν να διέλθουν σε έναν κυριαρχούμενο εναέριο χώρο. Η ιδέα είναι προϊόν τού Ψυχρού Πολέμου: την δεκαετία τού 1950 [2], οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν την πρώτη ADIZ τού κόσμου [3] για να μειώσουν τον κίνδυνο μιας αιφνιδιαστικής επίθεσης από την Σοβιετική Ένωση. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πέντε τέτοιες ζώνες (Ανατολική Ακτή, Δυτική Ακτή, Αλάσκα, Χαβάη, Γκουάμ) και εφαρμόζουν ακόμη δύο, από κοινού με τον Καναδά. Στις άλλες χώρες που διατηρούν ADIZ περιλαμβάνονται και η Ινδία, η Ιαπωνία, η Νορβηγία, το Πακιστάν, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και το Ηνωμένο Βασίλειο.