Russia's Growing Regional Debts Threaten Stability

Since the 2009 financial crisis, the Kremlin has allowed Russia's regions to take the brunt of the country's economic decline in order to keep the federal government seemingly healthy, with a nominally small budget deficit and large currency reserves. But now most of Russia's regional governments' debt is so high, it is becoming dangerous for the federal government and big banks and could soon become unmanageable. 

Analysis

Russia is so large that the Kremlin lacks the resources to run each region of the country directly. Currently Russia is split into 83 regions of all shapes and sizes, which fall into categories of oblasts, republics, krais, federal cities and autonomous okrugs. Historically, the Kremlin has given regional leaders (mayors, governors, heads or republic presidents) the power to run their own regions and ensure loyalty to the Kremlin and stability for the country.

Europe, Facing Economic Pain, May Ease Climate Rules

For years, Europe has tried to set the global standard for climate-change regulation, creating tough rules on emissions, mandating more use of renewable energy sources and arguably sacrificing some economic growth in the name of saving the planet.

Launch media viewer

Goats grazing near wind turbines in Fantanele and Cogealac villages, Romania. 

Bogdan Cristel/Reuters

But now even Europe seems to be hitting its environmentalist limits.

High energy costs, declining industrial competitiveness and a recognition that the economy is unlikely to rebound strongly any time soon are leading policy makers to begin easing up in their drive for more aggressive climate regulation.

Συμφωνία Τουρκίας και Ε.Ε. για μετανάστες

Τη συμφωνία επανεισδοχής παράτυπων μεταναστών που υπέγραψαν στις 16 Δεκεμβρίου Τουρκία και Ευρωπαϊκή Ενωση, ενέκρινε χθες η επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.



Η συμφωνία προβλέπει ότι οι μετανάστες που εισέρχονται κρυφά στην Τουρκία από την Ε.Ε. ή διεισδύουν σε χώρες της Ε.Ε. από την Τουρκία θα επιστρέφουν στη χώρα προέλευσής τους. Και οι δύο πλευρές υποχρεούνται να δέχονται πίσω τους υπηκόους τους, καθώς και τους απάτριδες και τους πολίτες τρίτων χωρών που δεν διαθέτουν ταξιδιωτικά έγγραφα.

Στα άκρα η πολιτική κόντρα στην Ουκρανία

Τελεσίγραφο στον πρόεδρο Γιανουκόβιτς έστειλαν τα μέλη της αντιπολίτευσης καθώς οι συνομιλίες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Ανώτερο στέλεχος της αντιπολίτευσης προειδοποίησε με αντεπίθεση των διαδηλωτών στο Κίεβο εάν η κυβέρνηση δεν προκηρύξει πρόωρες εκλογές ενώ ο πρωθυπουργός απάντησε ότι μπορούν να γίνουν συμβιβασμοί αρκεί να αποφεύγονται τα τελεσίγραφα.

φωτ: AFP

Η κατάσταση στο Κίεβο είναι έκρυθμη μετά και το θάνατο δύο διαδηλωτών-την Τετάρτη-που επιβεβαιώθηκε ότι έπεσαν νεκροί από πυρά αστυνομικών. Είναι τα πρώτα θύματα της αντιπαράθεσης που ξεκίνησε στα τέλη Νοέμβρη μετά την απόφαση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να μην υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η Διάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια

Ο τίτλος (In anticipation of Munich-2014) φέρνει στο νου κάποιους δυσάρεστους συνειρμούς, έτσι δεν είναι; Νομίζω πως η ετήσια διάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια, η οποία φιλοξενεί την ελίτ της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας παγκοσμίως, θα πρέπει να εξετάσει την αλλαγή της τοποθεσίας! Διαφορετικά, καθώς οι παγκόσμιοι παράγοντες αδυνατούν να διαχειριστούν τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, οι σύνοδοι κορυφής του Μονάχου θα δημιουργούν συνεχώς συνειρμούς με τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938.




Ειλικρινά, δεν ενδιαφέρομαι για τα προβλήματα ασφάλειας σε απομόνωση από άλλα θέματα. Αντίθετα, μια διαφορετική πτυχή της διάσκεψης του Μονάχου είναι ενδιαφέρουσα για εμένα. Τη βλέπω ως ένα δείκτη για τις ταχύτατες αλλαγές στις παγκόσμιες τάσεις. Για παράδειγμα, η διάσκεψη του Μονάχου το 2013, αντανακλούσε εντελώς διαφορετικά συναισθήματα και ισορροπίες δυνάμεων. Ήταν μια εποχή θετικών συναισθημάτων, καθώς η Δύση άρχισε να βλέπει κάποιες ενδείξεις ανάκαμψης από την παρατεταμένη οικονομική αβεβαιότητα. Αλλά το πιο σημαντικό, είναι μια εποχή ευφορίας από την επανάσταση που υποσχέθηκε να απελευθερώσει τις δημοκρατίες από την ενεργειακή εξάρτησή τους από τη Ρωσία και κυρίως, από τη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ έγιναν οι ίδιες εξαγωγέας ενέργειας! Φαινόταν ότι οι γεωπολιτικές αλλαγές ευνοούσαν τους μεγάλους δυτικούς παίκτες, και οι ΗΠΑ απέκτησε ένα νέο ρόλο στο παγκόσμιο σκηνικό.

Τι ισχύει και τι όχι για την Συρία: Οι πραγματικές αιτίες τής εξέγερσης και η επόμενη μέρα

Όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας στο Foreign Affairs, The Hellenic Edition για την Ισλαμοφοβία [1], οι διαμορφούμενες από την κοινή γνώμη αντιλήψεις δεν είναι πάντα ορθές ή επιστημονικά τεκμηριωμένες. Στο πλαίσιο αυτό, διαμορφώθηκαν και επικράτησαν δυο απόψεις σχετικά με τον συριακό εμφύλιο ή την συριακή επανάσταση κατά του καθεστώτος, οι οποίες είναι στην καλύτερη περίπτωση αληθείς κατά το ήμισυ, αλλά αρκετά εύπεπτες στο ελληνικό κοινό.

Ογκώδεις διαδηλώσεις στην Δαμασκό, στις αρχές τού 2011. Έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος… Sana Handout / Reuters

Η πρώτη αντίληψη αφορά την θεωρία τής συνομωσίας κατά του λαοφιλούς Άσαντ, όπου αρκετοί δεν μιλούν καν για εξέγερση ή επανάσταση. Η διαμάχη ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα παρουσιάζεται ως καθαρά θρησκευτική, με την Συριακή αντιπολίτευση να κυριαρχείται από φανατικούς μουσουλμάνους και τον «κοσμικό» Άσαντ να στηρίζεται από μεγάλο μέρος τού λαού. Σε αυτό το πλαίσιο ο πόλεμος είναι εμφύλιος, αλλά οι αντάρτες ενισχύονται και από εξωγενείς παράγοντες και κυρίως από την τρομοκρατική οργάνωση αλ Κάιντα και τα παρακλάδια της. Αλλά, ακόμα και αν η εξέγερση δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, κρύβονται πίσω της σκοτεινές δυνάμεις ή ξένες χώρες που θέλουν να υπονομεύσουν τον Άσαντ. Η αλήθεια είναι απλούστερη, ακόμα και αν πράγματι εξυπηρετούνται κάποιες δυνάμεις εκτός Συρίας: η εξέγερση είναι κυρίως κοινωνική και λαϊκή. Θα αναλύσουμε τους παράγοντες που οδήγησαν την πλειονότητα των Σύριων να επαναστατήσουν κατά της οικογένειας Άσαντ [2] ώστε οι αναγνώστες να αντιληφθούν και να κρίνουν μόνοι τους αν Συρία ήταν υποψήφια χώρα για εξέγερση ή όχι, καθώς και για τον κοινωνικό και παλλαϊκό της χαρακτήρα.