How to Save China-UK Relations

Signing ceremony during the visit of Chinese Premier Li Keqiang in London (June 17, 2014).

Image Credit: Flickr/ Foreign and Commonwealth Office

If there is one striking characteristic of the U.K.-China relationship, it’s the lack of passion, despite all their historic and current overlays and links. When Li Keqiang visited Germany in September, he went shopping with Chancellor Angela Merkel in a supermarket. The two leaders actually seemed to get on with each other, with some evidence of personal chemistry. By contrast, on his visit to the U.K. visit in May, Li stood woodenly next to a nervous-looking Queen, who may have been resentfully wondering why a Chinese commoner had dared to demand an audience with her. The main issue in the lead up to Li’s May visit was an argument over the length of the literal red carpet rolled out for Li at the airport. It was almost as though Chinese protocol officers were mocking the U.K.’s perceived love of ritual and formality.

China-Japan Relations: Will the Twain Never Meet?

With prospects for a bilateral meeting between Japan’s Prime Minister Shinzo Abe and China’s President Xi Jinping at the Asia-Pacific Economic Cooperation summit at Beijing in November brightening, the East Asian security situation may after the war of words and deeds in East China Sea over the past four years.

Already, both the foreign ministers met at Naypyidaw in August. However, China Daily’s survey found that nearly 53 per cent Chinese believe that war is imminent, although Genron’s Japanese survey indicated that only 29 per cent Japanese see conflict emerging between the two. The rise in tensions between the two since the nationalisation of the Senkaku Islands by the central government in Tokyo made China's Ambassador to Japan Cheng Yonghua state in mid-June 2014 that bilateral relations are “suffering the toughest-ever situation.” However, it is not clear whether Japan would accept the two conditions of Beijing, viz., not to visit theYasukuni Shrine again (PM Abe visited in December 2013) and Japan should consider that there is indeed a dispute in the East China Sea over the islands.

Οι φτωχοί και οι άρρωστοι: Τι κοινό έχουν η χολέρα και ο έμπολα

Ένας υγειονομικός ελέγχει την θερμοκρασία μιας γυναίκας που εισέρχεται στο Μάλι από την Γουινέα στα σύνορα στο Kouremale, στις 2 Οκτωβρίου 2014. (Joe Penney / Courtesy Reuters)

Τα δύο πιο θανατηφόρα κρούσματα αυτού τού αιώνα μπορούν να αποδοθούν σε ένα πράγμα: Την φτώχεια. Η χολέρα εξερράγη στην ύπαιθρο της Αϊτής τον Οκτώβριο του 2010, μολύνοντας περισσότερους από 600.000 ανθρώπους και σκοτώνοντας 8.600. Ο έμπολα εμφανίστηκε αυτόν τον Μάρτιο στην Γουινέα και από τότε έχει εξαπλωθεί στην Λιβερία και την Σιέρα Λεόνε. Από τα μέσα Οκτωβρίου, περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι έχουν μολυνθεί και 4.000 έχασαν την ζωή τους, σχεδόν αποκλειστικά στην Δυτική Αφρική.

Oil Prices Continue to Define Geopolitics

Oil prices dropped steeply Oct. 14, with crude oil futures falling 4.6 percent to $81.84 per barrel -- the biggest decrease in more than two years. Brent crude dropped by more than $4 a barrel at one stage in the day, dipping below $85 for the first time since 2010. While these are relatively substantial drops, they are just one part of a continuing trend Stratfor has been tracking over the past few months. Factors behind the slump include weak demand, a surfeit of supply and the fact that many large Middle Eastern producers are reluctant to reduce their output.

In light of today's developments, we are republishing the following diary from Oct. 2, which details the reasons behind the falling prices and how the drops could affect oil-dependent countries around the world.

Would Britain’s trade be freer outside the EU?

In the ‘Brexit’ debate, there are two ideas that simply will not die, however much evidence is thrown at them.

The first is that Britain could leave the EU and then opt back in to those areas of the single market that it liked. The CER’s commission on the economic consequences of leaving the EU, which reported in the summer, explained why this would not happen. The remaining EU countries would not let Britain cherry-pick: the four freedoms of goods, services, capital and labour come as a package. And, in order to maintain undiminished access to EU markets – perhaps by joining the European Economic Area – Britain would have to sign up to all the EU’s rules and standards, but would have little influence over them. For a country so unhappy with ‘rule from Brussels’, it would be an odd choice to cede more power over the regulation of its economy.

LNG-Dependent Japan Tries To Gain Leverage Over Pricing

Japan’s record purchases of liquefied natural gas (LNG) show no sign of slowing as the country continues to try and fill the energy shortfall created when it took its nuclear plants offline three years ago.

With its lack of substantial domestic sources of fossil fuel, Japan is cripplingly dependent on imported oil, coal, and natural gas. Before the 2011 meltdown of the Fukushima nuclear plant, Japan was the third largest nuclear generator in the world, behind the United States and France, with 54 reactors.

The eurozone’s German problem

There is a deal to be done to save the euro from deepening crisis. The outlines of it are generally accepted outside Germany: structural reforms in France and Italy and elsewhere combined with measures to strengthen their long-term fiscal positions; and in return, a large pan-eurozone fiscal stimulus and quantitative easing (QE) by the ECB. This offers the best way out of the current impasse in the eurozone, not just for the periphery but also for Germany. But it will take a political earthquake  for the Germans to back such a deal. Instead, the stability of the euro and the futures of the participating countries will continue to be vulnerable to the short-term exigencies of German domestic politics. This is a recipe for stagnation, deflation and political populism in France and Italy. It may culminate in a breakdown in relations between Germany and these countries and could even lead to eurozone break-up.

Why has Germany assumed such pre-eminence in the eurozone? How is that German policy-makers from the finance minister, Wolfgang Schäuble, to the head of the Bundesbank, Jens Weidmann, can wag their fingers at everybody else for causing the eurozone crisis, while responding dismissively to any suggestion that Germany might be part of the problem? Germany’s initial pre-eminence following the crisis was understandable – it is a major creditor and in the early stages of any debt crisis, creditors tend to call the shots. However, as a debt crisis wears on, the creditors’ resolve typically weakens as the impoverishment of the debtors rebounds on the creditors politically and economically, and the debtors call the creditors’ bluff by threatening to renege on their debts.

Το νέο τοπίο της ευρωπαϊκής ασφάλειας

Το ΝΑΤΟ, καθώς προσδιορίζει το ρόλο του στην εποχή μετά από το Αφγανιστάν, εισέρχεται στην πέμπτη φάση του, σύμφωνα με τον Derek Chollet, τον Αμερικανό Υφυπουργό Άμυνας για Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας. Αυτή η νέα φάση επικεντρώνεται σε θέματα πολύ πιο κοντά στα σύνορά του, καθώς η Συμμαχία συνεργάζεται για την καταπολέμηση της απειλής του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του al-Sham (ISIS) και αντιμετωπίζει την κρίση στην Ουκρανία.



Μιλώντας σε μια εκδήλωση του IISS-US Policy Makers Series στις 8 Οκτωβρίου με τίτλο «Το Νέο Τοπίο της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας», ο υφυπουργός Chollet εξήγησε ότι οι αντιλήψεις για τις απειλές που εκφράζουν τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ χωρίζονται γεωγραφικά μεταξύ των κρατών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και αυτών στη Νότια Ευρώπη. Η μια ομάδα επικεντρώνεται κυρίως στην αστάθεια που προέρχεται από τη Ρωσία και η άλλη στις απειλές που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να βοηθήσουν τους Ευρωπαίους εταίρους τους να αντιμετωπίσουν και τα δύο μέτωπα, καθώς η Συμμαχία «δεν έχει την πολυτέλεια της επιλογής».

Παιχνίδια έντασης στην ΑΟΖ Κύπρου

Σκηνικό έντασης στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου καλλιεργεί η Τουρκία, η οποία έστειλε χθες το «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ.

Το σεισμογραφικό σκάφος έφτασε στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου τα ξημερώματα και εισήλθε στο οικόπεδο 3 της κυπριακής ΑΟΖ το μεσημέρι της Δευτέρας. Η εμφάνιση του «Μπαρμπαρός» έθεσε σε συναγερμό τη Λευκωσία, όπου συνεκλήθη εκτάκτως το Εθνικό Συμβούλιο για να καθοριστεί η κυπριακή αντίδραση. Οι οριστικές αποφάσεις για τα μέτρα αντίδρασης θα ληφθούν σήμερα, σε νέα συνεδρίαση, ωστόσο η Λευκωσία εμφανίζεται αποφασισμένη να παίξει το ευρωπαϊκό χαρτί. Σύμφωνα με κυπριακές πηγές, χθες, στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου συζητήθηκε το ενδεχόμενο να ζητήσει η Κυπριακή Δημοκρατία αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ε.Ε. Αυτή είναι η επιλογή στην οποία προσανατολίζονται οι περισσότεροι αρχηγοί και, σύμφωνα με πληροφορίες, διατίθεται ευνοϊκώς και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδης. Αντίθετα, η εισήγηση για προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που επίσης ετέθη στο Εθνικό Συμβούλιο, απερρίφθη με το σκεπτικό ότι το Σ.Α. θα μπορούσε να εκδώσει μια απόφαση που θα ζητεί την αναστολή όλων των ενεργειών στην κυπριακή ΑΟΖ, δηλαδή και των ερευνών που διενεργεί η ιταλοκορεατική κοινοπραξία ΕΝΙ-KOGAS, στην οποία έχουν εκχωρηθεί τα οικόπεδα 2, 3 και 9.