Όταν πρόκειται για την Ιαπωνία, η Κίνα φαίνεται διχασμένη. Σε θέματα ασφάλειας, γίνεται ολοένα και πιο επιθετική – δείτε την πρόσφατη δήλωση για την Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας (Air Defense Identification Zone, ADIZ) [1] πάνω από τα νησιά Σενκάκου (Ντιαόγιου) στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας. Αλλά, σχετικά με τους οικονομικούς δεσμούς - από τις ιαπωνικές εισαγωγές ως τις ιαπωνικές επενδύσεις - γίνεται ολοένα και πιο «περιστερά». Με λίγα λόγια, η Κίνα έχει αρχίσει να αποσυνδέει την οικονομία από την πολιτική.
Η σημαία τής Ιαπωνίας μπροστά από μια εικόνα τού Μάο στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, τον Οκτώβριο του 2006. (Reinhard Krause / Reuters)
Αυτό αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ανατροπή από το περασμένο διάστημα, όταν το Μέσο Βασίλειο πίστευε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την εξάρτηση της Ιαπωνίας από την κινεζική αγορά για να αποσπάσει εδαφικές παραχωρήσεις από την Ιαπωνία. Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2012, ταραχές και μποϊκοτάζ των ιαπωνικών προϊόντων - κάποια από αυτά με την ενθάρρυνση της κινεζικής κυβέρνησης - εξαπλώθηκαν σε όλη την Κίνα αφότου ο Γιοσιχίκο Νόντα, ο οποίος ήταν τότε πρωθυπουργός τής Ιαπωνίας, εξαγόρασε από τον Ιάπωνα ιδιώτη ιδιοκτήτη τους μερικά από τα νησιά Σενκάκου (Ντιαόγιου), τα οποία ελέγχονται από την Ιαπωνία αλλά επίσης διεκδικούνται από την Κίνα.