Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, καθώς οι Ευρωπαίοι παρακολουθούσαν τους Ρώσους στρατιώτες να εισβάλουν στην Κριμαία, ανατρίχιαζαν στην σκέψη των κρύων μηνών που απομένουν πριν από την άνοιξη, φοβούμενοι ότι η κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει διακοπή στις παραδόσεις φυσικού αερίου μέσω αγωγών από την Ρωσία – από τις οποίες πολλές ευρωπαϊκές χώρες εξαρτώνται και οι οποίες διακινούνται κυρίως μέσω Ουκρανίας. Στο μυαλό τους ήταν η ουκρανική κρίση τού φυσικού αερίου του 2009, όταν μια διαφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για τις πληρωμές προκάλεσε διακοπή τού εφοδιασμού φυσικού αερίου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και άφησε πλήθη χωρίς θέρμανση στη μέση τού χειμώνα.
Ο δείκτης δείχνει μηδενική πίεση σε έναν ουγγρικό αγωγό αερίου όταν η Ρωσία είχε σταματήσει την παροχή το 2007. (Laszlo Balogh / Courtesy Reuters)
Έκτοτε, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν σημειώσει πρόοδο εξασφαλίζοντας τον εφοδιασμό τους σε φυσικό αέριο, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της υποδομής των ευρωπαϊκών αγωγών, έτσι ώστε το αέριο να μπορεί να ρέει πιο εύκολα μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Αλλά η Ευρώπη παραμένει ευάλωτη. Οι προμήθειες έχουν κάτι να κάνουν με αυτό, αλλά ακόμα πιο προβληματικές μακροπρόθεσμα είναι οι ανεπιτυχείς ευρωπαϊκές πολιτικές ενέργειας, οι καταρρέουσες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, και η αύξηση της κατανάλωσης άνθρακα. Εξηγούν γιατί η Ευρώπη δεν καταναλώνει τις πρόσθετες προμήθειες φυσικού αερίου που είναι ήδη διαθέσιμες.