Η Ελλάδα έχει θέση στο όραμα μιας Μεσογειακής Κοινότητας Ενέργειας

Πρέπει οι Ελληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, και άλλοι Ευρωπαίοι να αγκαλιάσουν ένα πρόγραμμα λιτότητας που τους έχει επιβληθεί επειδή η επικρατούσα άποψη στην Γερμανία και σε άλλες βόρειες χώρες τους θεωρεί άσωτους και τεμπέληδες; Τέτοιοι χαρακτηρισμοί δημιουργούν μίση και διχασμούς, ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεται ενότητα. Ειδικά η Ελλάδα, χρειάζεται τώρα έναν τρόπο για να συνδέσει το παρελθόν με το μέλλον της. Ως το λίκνο της πρώτης δημοκρατίας του κόσμου, η Ελλάδα χρειάζεται σύμβολα εθνικής ανανέωσης.

Ολοι οι αναγνώστες στη Δύση συναντούν για πρώτη φορά τον κόσμο της Μεσογείου μέσα από τον Ομηρο: τα νησιά και τις ακτές και τους λαούς που συνδέονται με τη διπλωματία, το εμπόριο και τα πλοία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να ξαναγίνει πυλώνας ενός τέτοιου κόσμου, χρησιμοποιώντας τη σημερινή κρίση της για να οικοδομήσει ένα νέο μέλλον.

ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΙ ΤΟΥΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΡΙΦΘΕΝΤΟΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ

Οι ναυτικές δυνάμεις της Τουρκίας και της Συρίας δεν έχουν βρει ακόμη τους πιλότους του τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους, το οποίο κατερρίφθη από τις δυνάμεις αεράμυνας της Συρίας, την Παρασκευή, στη Μεσόγειο Θάλασσα κατά τη διάρκεια των διήμερων δραστηριοτήτων αναζήτησης και διάσωσης, ανέφερε το Σαββάτο το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι NTV.

Ακόμη, αναφέρθηκε ότι οι Ναυτικές Δυνάμεις βρήκαν θραύσματα του μαχητικού, αλλά η πληροφορία δεν έχει επιβεβαιωθεί επισήμως.

Πτωχευμένες κυβερνήσεις...

Κατά βάθος, οι λαοί γνωρίζουν ότι όλο αυτό που γίνεται είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα θέατρο, δυστυχώς, δε, του παραλόγου. Και περισσότερο από ποτέ ισχύει η ρήση του Τσόρτσιλ, που ήταν κάπως έτσι: Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι πολλούς για πολύ καιρό. Στον πυρήνα της ελληνικής κρίσης βρίσκεται η ευρωπαϊκή κρίση. Κρίση ταυτότητας, κρίση συνείδησης, κρίση αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κρίση ηγεσίας και οράματος, κρίση από σύγκρουση συμφερόντων. Συγκρούονται τα έθνη–κράτη με τους «κεντρικούς σχεδιαστές» του σημερινού νεοφιλελεύθερου κόσμου των Βρυξελλών και του ΔΝΤ καθώς και με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, παγκοσμιοποιημένο, επιθετικό και αχαλίνωτο. Και οι ηγέτες των δημοκρατιών αποδεικνύονται υποδεέστεροι των περιστάσεων, αφιλοσόφητοι, ανιστόρητοι, αναίσθητοι, ανίσχυροι, υποτελείς σε προσωπικές δεσμεύσεις και νοητικά στερεότυπα.