Syrian Forces and Hezbollah Fighters Press Assault in Key Town

In another day of fierce fighting in the strategic Syrian town of Qusayr, government forces backed by fighters from the militant Lebanese group Hezbollah continued their offensive on Tuesday against anti-government rebels who have long held the town amid conflicting reports about the progress of the fighting.

Warplanes launched airstrikes Tuesday morning on Qusayr, in the central province of Homs, as clashes raging between rebels and Hezbollah fighters left two rebels dead, according to the Syrian Observatory for Human Rights, a watchdog group based in Britain with contacts in Syria.

Η ελλιπής ναυτική στρατηγική του Ισραήλ Το εβραϊκό κράτος στρέφεται στην Μεσόγειο

Από τότε που το Ισραήλ αντιμετώπισε το πρώτο πλήγμα της εισβολής στο έδαφός του από τους Άραβες γείτονές του, το 1948, οι στρατιωτικοί σχεδιαστές και οι στρατηγοί του έχουν επικεντρωθεί κυρίως στις χερσαίες απειλές. Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας και το δόγμα της ασφάλειας είχαν ως στόχο να αποτρέψουν τέτοιες επιθέσεις και να τις τερματίσουν γρήγορα. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι πόλεμοι στους οποίους το Ισραήλ έχει πολεμήσει από την ίδρυση του ήταν ως επί το πλείστον χερσαίοι.

Ένα ισραηλινό στρατιωτικό ελικόπτερο και πολεμικά πλοία στο Τελ Αβίβ λαμβάνουν μέρος στον εορτασμό για την ανεξαρτησία του Ισραήλ. (Reuters / Nir Elias)

Μέχρι σήμερα, η θαλάσσια στρατηγική του Ισραήλ παραμένει σε μεγάλο βαθμό μια δεύτερη σκέψη. Για πολλά χρόνια, το ναυτικό τού Ισραήλ ήταν η λιγότερο εμφανής στρατιωτική υπηρεσία της χώρας. Η πιο πρόσφατη προσπάθεια της χώρας να δημιουργήσει μια νέα εθνική στρατηγική για την ασφάλεια το 2006, δεν περιελάμβανε κανένα σημαντικό θαλάσσιο στοιχείο. Ως εκ τούτου, το Ισραήλ δεν έχει κανένα ολοκληρωμένο όραμα, στόχους ή πολιτική για τα θαλάσσια και ναυτικά θέματα.

Τι κάνει λάθος η Ευρωπαϊκή Ένωση

Η 9η Μαΐου ήταν Ημέρα της Ευρώπης, για την ΕΕ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, όμως, καθόρισε την 5η Μαΐου ως τη μέρα που γιορτάζει τη μέρα Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι, όπως φαίνεται, δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν σχετικά με το πότε να γιορτάσουν την ενότητά τους. Ακόμη χειρότερα, η ΕΕ ειδικότερα έχει ακόμη μια κρίση ταυτότητας που περιλαμβάνει την αμφιβολία προς τον εαυτό της και τις εσωτερικές αντεγκλήσεις της. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα φαίνονται να είναι διαφορετικά. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Pew Research Centre προειδοποιεί ότι η υποστήριξη προς την ΕΕ έχει μειωθεί από το 60% στο 45%. Ίσως οι περισσότεροι πολίτες της ΕΕ να έχουν συνειδητοποιήσει πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά αυτή τη φορά, επειδή αυτά που διακυβεύονται είναι περισσότερα. Η δημιουργία της ζώνης του ευρώ έχει κλειδώσει ένα υποσύνολο χωρών της ΕΕ σε μια δύσκολη και άνιση, μεταξύ τους σχέση, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί κάποια κράτη μη-μέλη του ευρώ αλλά μέλη της ΕΕ, να αμφισβητούν τη μελλοντική τους ένταξη στη συμφωνία αυτή. 

Έτσι, προς τα πού πάμε από εδώ; Κατά τη γνώμη μου, η ΕΕ πρέπει να αντικαταστήσει τους ευσεβείς πόθους με έναν «έλεγχο της πραγματικότητας». Συγκεκριμένα, δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν αντιμετωπίσει έξι κρίσιμες πραγματικότητες. Τρεις από αυτές τις πραγματικότητες αφορούν τις εξωτερικές της σχέσεις. Οι άλλες τρεις αφορούν την εσωτερική πολιτική της ΕΕ. Κι αυτά, σε μεγάλο βαθμό, συμπεριλαμβάνουν συγκρίσεις μεταξύ του αμερικανικού ονείρου και αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί το ευρωπαϊκό όνειρο. 

Le Figaro: Ενίσχυση των αυτονομιστών στη Μ.Ανατολή

Οι Κούρδοι μαχητές έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν το τουρκικό έδαφος για να εγκατασταθούν στις βάσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ. Αν η αποχώρηση αυτή γίνει χωρίς εμπόδια, αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το φθινόπωρο. Πρόκειται για μια σημαντική φάση των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν στα τέλη του 2012 ανάμεσα στην κυβέρνηση Ερντογάν και τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, με στόχο να δοθεί τέλος σ’ έναν πόλεμο που από το 1984 έχει στοιχίσει τη ζωή 45.000 ανθρώπων, στην πλειονότητά τους Κούρδων.

Μυστικές διαπραγματεύσεις έχουν γίνει και στο παρελθόν –οι τελευταίες έγιναν το 2011 στο Όσλο– αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά, σχολιάζει ο διευθυντής του ιδρύματος International Crisis Group στην Τουρκία Χιου Πόουπ, και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να νικήσουν στρατιωτικά. Οι ισλαμοσυντηρητικοί που κυβερνούν είναι πιο έτοιμοι από τους προκατόχους τους να ικανοποιήσουν τα αιτήματα της κουρδικής μειονότητας. Και ο στρατός δεν είναι πια σε θέση να αντιταχθεί σε μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων. Όσο για τους αντάρτες, δεν διεκδικούν πια ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

Russian military aid to Syria: Burning questions and answers

What are the new missile systems that Russia is reportedly supplying to Syria?

Two systems. One, the S-300, is an advanced version of the air-defense system originally designed in the Soviet Union in the 1970s and further developed in the 1990s. The S-300 has several advantages over the older Soviet-era anti-air batteries Syria already uses. First, the range of its radar and missiles allows it to hit targets at ranges of up to 200 kilometers. Second, the system uses different types of radar and command-and-control systems, which allow it to "engage" dozens of targets simultaneously. In addition, the system is fully mobile, carried on heavy road vehicles, making it harder to detect and destroy.

Πώς το Βερολίνο διέστρεψε τη θεωρία της χαμένης ανταγωνιστικότητας του Νότου

Η έμπνευση των συμβούλων της γερμανικής καγκελαρίας για επιστροφή στα λόγια του Στρος Καν σύμφωνα με τον οποίο το πρόβλημα του Νότου ήταν ότι είχε χάσει την ανταγωνιστικότητά του επειδή είχε αυξήσει πολύ τους μισθούς σε σχέση με τη Γερμανία είναι πιθανό ότι είχε τις ρίζες της σε κάποια στοιχεία μιας οικονομικής θεωρίας για την κρίση του ευρώ που κυριάρχησε προς τα τέλη του 2010. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε κατά τις βασικές της γραμμές το καλοκαίρι του 2010 από τον επικεφαλής οικονομικό αναλυτή των Financial Times, τον οξυδερκή Μάρτιν Γουλφ, και στις αρχές του 2011 είχε κερδίσει τη συναίνεση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων οικονομολόγων. Η εν λόγω θεωρία, που είναι γνωστή και κυρίαρχη στην Ελλάδα, έχει ως λέξεις-κλειδιά τις «ανισορροπίες (Βορρά-Νότου) της Ευρωζώνης» και τη «χαμένη ανταγωνιστικότητα του Νότου». Αυτό που σε γενικές γραμμές λέει είναι πως τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης μπήκαν στο ευρώ με μια σχετική ισορροπία μεταξύ τους – είχαν δηλαδή μικρά εξωτερικά πλεονάσματα ή μικρά εξωτερικά ελλείμματα που δεν δημιουργούσαν πρόβλημα –, σταδιακά όμως αυτή η ισορροπία διασαλεύτηκε, με τα κράτη του Νότου να αποκτούν μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα, του Βορρά να αποκτούν μεγάλα πλεονάσματα και τις ανισορροπίες να καθιστούν την Ευρωζώνη ευάλωτη στην κρίση.

The Flaw in Many Humanitarian Arguments for War

Reuters

Wars with humanitarian justifications often save fewer lives than the same amount of money could if spent elsewhere.

Prior to the Iraq War, the war in Libya, and any intervention we may or may not undertake in Syria, some hawks insistently argue(d) that there is a humanitarian imperative to step into the breach.

Νότια Αφρική: φτωχοί, λευκοί και Αφρικάνερς

Παράγκες από λαμαρίνα και απέραντη φτώχεια. Σκηνές από την καθημερινότητα περίπου 400.000 Νοτιοαφρικανών λευκών.

 Ενα είδος νέου «απαρτχάιντ», με όρους οικονομικού αποκλεισμού λόγω κρίσης, σημειώνεται στη Νότια Αφρική 19 χρόνια μετά από το τέλος του ρατσιστικού καθεστώτος των λευκών. Θύματά του είναι περίπου 150.000 λευκοί αφρικάανερς που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ με άμεσο υποβιβασμό σε αυτή την οικονομική και κοινωνική κατηγορία απειλούνται εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι λευκοί.

Could the United States really go to war with China?:

BY NOAH FELDMAN

Are we on the brink of a new Cold War? The question isn't as outlandish as it seemed only a few years ago. The United States is still the sole reigning superpower, but it is being challenged by the rising power of China, just as ancient Rome was challenged by Carthage, and Britain was challenged by Germany in the years before World War I. Should we therefore think of the United States and China as we once did about the United States and the Soviet Union, two gladiators doomed to an increasingly globalized combat until one side fades?

Morgan Stanley: Τι θα φέρει σε Ευρώπη και αγορές το τέλος της λιτότητας

Η λιτότητα στην Ευρωζώνη πέθανε... ή τουλάχιστον ένα σκέλος της λιτότητας, όπως σημειώνει σε έκθεση της η Morgan Stanley. Σύμφωνα με αναλυτές της επενδυτικής οι αποφάσεις στην Ευρώπη για παράταση της χρονικής διάρκειας της δημοσιονομικής προσαρμογής σε μία σειρά από χώρες σηματοδοτούν πλέον ότι πλέον στην Ευρώπη δεν αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα η λιτότητα. Παράλληλα θεωρεί θετικό το γεγονός ότι δεν εγκαταλείπεται και η προσπάθεια να μπουν σε μία τάξη τα δημοσιονομικά κάθε χώρας ώστε να ελεγχθούν τα χρέη.

Moody's: Μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος - Χαμηλές οι προοπτικές ανάπτυξης - Αβέβαιη η επιστροφή της επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές

Μη βιώσιμο χαρακτηρίζει το ελληνικό χρέος ο οίκος αξιολόγησης Moody's, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει και νέα συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών σε ενδεχόμενη νέα αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας.

Τα στάδια της Αραβικής Άνοιξης Μαθήματα δημοκρατικής μετάβασης από Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία

Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα αυτού που έγινε γνωστό ως Αραβική Άνοιξη, η επιτυχία είναι ακόμα μακριά. Οι νεαρές δημοκρατίες της Βόρειας Αφρικής αγωνίζονται για να προχωρήσουν προς τα εμπρός ή ακόμη και να διατηρήσουν τον έλεγχο, η κυβερνητική καταστολή στον Περσικό Κόλπο και αλλού έχει εμποδίσει την απελευθέρωση, και η Συρία διολισθαίνει όλο και πιο βαθιά σε έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο που απειλεί να πυροδοτήσει τη Μέση Ανατολή. Αντί για έναν εκτεταμένο ενθουσιασμό για τη δημοκρατία που τελικά έρχεται στην περιοχή, αντιλαμβάνεται κανείς διάχυτη απαισιοδοξία σχετικά με τα πολλά εμπόδια που υπάρχουν, φόβους για το τι θα συμβεί στη συνέχεια, ως και εμφανή νοσταλγία για την παλιά αυταρχική τάξη. Τον περασμένο Ιούνιο, όταν ο αιγυπτιακός στρατός κατήργησε το κοινοβούλιο και προσπάθησε να γυρίσει πίσω το ρολόι καρατομώντας την πολιτική προεδρία, ο επικεφαλής αρθρογράφος θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της Wall Street Journal ευχόταν, «Ας ελπίσουμε ότι θα λειτουργήσει». (Δεν το έκανε.) Και η απόπειρα γραπώματος στην εξουσία από τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Μοχάμεντ Μόρσι, τον Νοέμβριο, έκανε αυτή τη νοσταλγία κοινό τόπο.

Ήρθε ο Μπενίτο, η δημοκρατία φινίτο. Η δημοφιλία του Μουσολίνι ήταν αρκετή για να του ανατεθεί η διακυβέρνηση της Ιταλίας, τερματίζοντας το δημοκρατικό πείραμα της εποχής.

Ο σκεπτικισμός είναι τόσο προβλέψιμος όσο είναι και λανθασμένος. Κάθε κύμα εκδημοκρατισμού κατά τον τελευταίο αιώνα - μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «τρίτου κύματος» στις τελευταίες δεκαετίες - έχει ακολουθηθεί από ένα αντίθετο ρεύμα που συνοδεύεται από εκτεταμένη αμφισβήτηση της βιωσιμότητας ή ακόμα και της σκοπιμότητας της δημοκρατικής διακυβέρνησης στις εν λόγω περιοχές. Μόλις η πολιτική πρόοδος επιβραδυνθεί, μια συντηρητική αντίδραση παρουσιάζεται καθώς οι επικριτές θρηνούν για την αναταραχή της νέας εποχής και κοιτάζουν πίσω μελαγχολικά στην υποτιθέμενη σταθερότητα και την ασφάλεια των αυταρχικών τον προκατόχων της. Θα ήλπιζε κανείς ότι πλέον οι άνθρωποι θα ήξεραν καλύτερα – ότι θα καταλάβαιναν πως έτσι ακριβώς μοιάζει η πολιτική εξέλιξη, έτσι έμοιαζε πάντα, στην Δύση όπως ακριβώς και στη Μέση Ανατολή, και ότι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι να «βουτήξει» κανείς μπροστά και όχι να γυρίσει πίσω.

ΣΑΦΑΡΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ Πολυεθνικές στο στόχαστρο του G8

Οι πρακτικές τους είναι στα όρια του νόμου, ωστόσο, η φορολογική ηθική μεγάλων πολυεθνικών όπως η Google, η Amazon και η Starbucks που γλιτώνουν εκατομμύρια ευρώ σε φόρους με διάφορα τεχνάσματα, τις φέρνει αντιμέτωπες με τις κυβερνήσεις.

Το καυτό ζήτημα της φοροδιαφυγής των πολυεθνικών θα τεθεί στην επόμενη σύνοδο του G8. Πάνω, οικογενειακή φωτογραφία των ηγετών από την προηγούμενη συνάντησή τους στο Καμπ Ντέιβιντ, τον Μάιο του 2012

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο φορολογικό «σαφάρι» αναλαμβάνει η Μεγάλη Βρετανία, που δεσμεύτηκε ότι θα φέρει το καυτό ζήτημα της φοροδιαφυγής από τους πολυεθνικούς κολοσσούς στην G8 που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο μήνα.

Αφρική: Το λαθραίο κυνήγι ελεφάντων ως πηγή χρηματοδότησης ενόπλων ομάδων

Ομάδες ενόπλων στην κεντρική Αφρική χρησιμοποιούν ισχυρά όπλα, τα οποία πιθανώς έχουν αποκομίσει από τον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, για το λαθραίο κυνήγι ελεφάντων, με σκοπό να αποσπάσουν τα ελεφαντόδοντα των τεράστιων θηλαστικών, ανακοίνωσαν τη Δευτέρα τα Ηνωμένα Έθνη.

Σε έκθεση που απέστειλε προς το Συμβούλιο Ασφαλείας ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-μουν, αναφέρεται ότι η λαθροθηρία ελεφάντων έχει προκαλέσει αυξανόμενες ανησυχίες για την ασφάλεια, ιδιαίτερα στο Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Τσαντ και τη Γκαμπόν. Στην έκθεση του ο Μπαν αναφέρει ότι το παράνομο εμπόριο ελεφάντων πιθανώς αποτελεί σημαντική πηγή χρηματοδότησης των ένοπλων ομάδων. «Επίσης ανησυχητικό αποτελεί το γεγονός ότι οι λαθροκυνηγοί χρησιμοποιούν όλο και πιο εξελιγμένα και ισχυρά όπλα, ορισμένα από τα οποία πιστεύεται ότι πιθανώς προέρχονται από τον εμφύλιο στη Λιβύη», αναφέρεται στην έκθεση.