The McMahon Line: A hundred years on

On 3rd July 1914 nearly a hundred years ago at Simla, Tibet and India signed the Simla Convention that gave birth to the McMahon Line separating Tibet from India in the eastern sector. Although the Convention recognized that ‘Tibet forms part of Chinese territory’, the then Chinese authorities did not sign the Convention as they objected specifically only to Article 9 of the said Convention that laid down the boundaries between Inner and Outer Tibet. Other than that the Chinese Authorities made it amply clear, on several occasions, that they did not object to any other Article, including that which showed the McMahon Line.

From the time of the signing of the Simla Convention on 3rd July 1914 till 23rd January 1959 when PM Zhou wrote a letter to Nehru, the Chinese never raised any formal objections to the McMahon Line; although they had many opportunities to do so. What then were Zhou’s main objections?

Οι αλλαγές στη Μέση Ανατολή και η Τουρκία

Η απαγωγή περίπου 80 Τούρκων πολιτών στο Ιράκ –διπλωμάτες, οι οικογένειές τους, και οδηγοί φορτηγών- από μαχητές και συνεργάτες του Ισλαμικού Κράτους (IS, προηγουμένως γνωστό ως ISIS, Islamic State of Iraq and Syria), συμβολίζει τους μεγάλους εν δυνάμει κινδύνους της τρέχουσας αναταραχής στη Μέση Ανατολή για την ασφάλεια, την οικονομία και τις εμπορικές σχέσεις της Τουρκίας, καθώς και την περιφερειακή της επιρροή. Η απαγόρευση που επιβλήθηκε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφορικά με την κάλυψη της κρίσης των ομήρων, ακόμη κι αν θα βοηθούσε στην απελευθέρωση ορισμένων εκ των απαχθέντων, κάνει λίγα για να κρύψει αυτές τις αρνητικές συνέπειες.



Ενώ η έμφαση της Τουρκίας στην εξωτερική της πολιτική τα τελευταία χρόνια οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην αμφισβήτηση του status quo ή τουλάχιστον στην άσκηση κριτικής, η κατάληψη της Μοσούλης από την IS ήταν άλλη μία υπενθύμιση ότι η Τουρκία έχει πολλά να χάσει από αποσταθεροποιητικές διαδικασίες στην περιοχή. Η μεγαλύτερη οικονομική αλληλεξάρτηση της Τουρκίας με τα κράτη της Μέσης Ανατολής, καθώς και οι αυξημένες ενεργειακές της ανάγκες, μεταφράζεται σε μικρή ανοχή για εξελίξεις που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσουν σε μια κατακόρυφη μείωση του περιφερειακού εμπορίου (που θα προστεθεί στις ήδη κλειστές διόδους στη Συρία) και σε αύξηση των ενεργειακών τιμών. Το Ιράκ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά εξαγωγών για την Τουρκία μετά από τη Γερμανία, και εκτιμάται ότι το ένα τέταρτο αυτού του εμπορίου και ακόμη περισσότερο, θα επηρεαστεί εάν συνεχιστούν οι μάχες στο Ιράκ. 9.000 Τούρκοι εργαζόμενοι έχουν ήδη φύγει από το Ιράκ και από τα 2.000 φορτηγά που συνήθιζαν να περνάνε καθημερινά μέσω της πύλης Habur μεταφέροντας αγαθά από την Τουρκία στο Ιράκ, τώρα περνάνε μόλις 1.000. Ο φόβος της διάσπασης του Ιράκ επίσης έρχεται να προστεθεί στο τουρκικό δίλημμα για το εάν θα επιτρέψει την συνεχιζόμενη ροή πετρελαίου στον αγωγό από το Βόρειο Ιράκ στην Τουρκία, ακολουθώντας μια συμφωνία μεταξύ Έρμπιλ και Άγκυρας, αλλά χωρίς την συγκατάθεση της Βαγδάτης. Κατά πάσα πιθανότητα η Τουρκία δεν θα σταματήσει τη ροή πετρελαίου, αλλά καθώς ο αγωγός είναι κρίσιμος για τους Ιρακινούς Κούρδους, και περιλαμβάνεται στις περίπλοκες εκτιμήσεις για το εάν θα διακηρύξουν την ανεξαρτησία τους, η Τουρκία ίσως πρέπει να επανεξετάσει τις πολιτικές της.

Πρωτογενές πλεόνασμα 1,2 δισ. ευρώ το πρώτο 5μηνο

Πρωτογενές πλεόνασμα 1,2 δισ. ευρώ κατέγραψε ο προϋπολογισμός της Γενικής Κυβέρνησης στο πεντάμηνο Ιανουαρίου-Μαίου 2014, έναντι πρωτογενούς ελείμματος 1,6 δισ. ευρώ που είχει σημειωθεί πέρσι στο ίδιο διάστημα. Αυτό προκύπτει απο τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ενώ στο πεντάμηνο οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τρίτους κατέγραψαν πολύ μικρή μείωση απο τον Απρίλιο στον Μάιο του 2014.



Συγκεκριμένα, απο 5,2 δισ. που ήταν τον Απρίλιο του 2014 οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και οι εκκρεμείς επιστροφές φόρων, υποχώρησαν στα 5,1 δισ. Ωστόσο, σε σχέση με τις αρχές του έτους, οι υποχρεώσεις είναι αυξημένες καθώς τον Δεκέμβριο του 2013 είχαν κλείσει στα 4,6 δισ. Να σημειωθεί επίσης ότι απο τα στοιχεία του ΓΛΚ προκύπτει ότι το Δημόσιο παρείχε νέες εγγυήσεις ύψους 7,3 δισ. ευρώ στον Ιανουάριο-Μάιο 2014, ενώ στο ίδιο διάστημα είχαν καταπέσει εγγυήσεις ύψους 5,05 εκ. ευρώ.

Σταθερό κράτος: Το καθεστώς τού Σίσι αρχίζει να παίρνει μορφή

Ένα χρόνο αφότου ο στρατός τής Αιγύπτου καθαίρεσε τον πρόεδρο Mohamed Morsi, ένα νέο καθεστώς αρχίζει επιτέλους να παίρνει μορφή. Επικεφαλής του είναι ο απόστρατος στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, ο στρατιωτικός διοικητής που ανέτρεψε τον Morsi πέρυσι στις 3 Ιουλίου. Εξελέγη πρόεδρος με 97% των ψήφων στις εκλογές τού Μαΐου, οι οποίες, αν και πιθανότατα είναι τεχνικώς καθαρές, δύσκολα αποτελούσαν έναν πραγματικό διαγωνισμό. Στο κάτω-κάτω, τα πιο αποτελεσματικά αντιπολιτευτικά κινήματα είχαν ήδη συνθλιβεί.

Η αστυνομία ασφαλίζει έναν δρόμο στην διάρκεια των προεδρικών εκλογών τον Μάιο φέτος. (Mohamed Abd El Ghany / Courtesy Reuters)

Σε διάφορες ομιλίες και συνεντεύξεις, ο Σίσι περιέγραψε την αποστολή του ως την επιδιόρθωση μιας οικονομίας που καταστράφηκε από τρία χρόνια αναταραχής, την αποτροπή τής Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Morsi από το να ξανασυγκροτηθεί, και την «αποκατάσταση του κύρους [1] τού αιγυπτιακού κράτους». Η τελευταία φράση είναι το κλειδί. Μέσα ενημέρωσης και αξιωματούχοι την έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα από το 2011 για να θρηνήσουν την λαϊκή περιφρόνηση των Αρχών: Ακτιβιστικές διαμαρτυρίες που έκλεισαν το Κάιρο μερικές φορές για ημέρες, αναταραχές των εργαζομένων, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, και μικροπωλητές που παραβιάζουν τα περιουσιακά στοιχεία τού κράτους. Μόνο ένα κράτος έτοιμο να ασκήσει εξουσία ανελέητα μπορεί να κρατήσει την Αίγυπτο σε κίνηση, πηγαίνει αυτή η λογική. «Αυτός που φοβάται δεν μπορεί να κυβερνήσει», δήλωσε ο Σίσι κατά την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου [2]. «Δεν υπάρχει χώρος για τρεμάμενα χέρι». Ο στρατάρχης είπε αλλού [3] ότι η «πραγματική δημοκρατία» μπορεί να χρειαστεί να περιμένει 20 με 25 χρόνια, και ότι οι τουρίστες, ζωτικής σημασίας για την οικονομία, δεν θα έρχονταν ποτέ [4] σε μια χώρα με τέτοιες ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις.