Να εκβιάσει τη Δύση επιδιώκει ο Kim Jong-un

Έχουν πάρει «φωτιά» τα media με εικασίες για το που θα οδηγήσει το τελευταίο κεφάλαιο στο παιχνίδι εξουσίας της Βόρειας Κορέας. Ο φόβος της πυρηνικής επίθεσης ή μιας απότομης κλιμάκωσης κατά μήκος των συνόρων Βορρά-Νότου είναι μεγάλος. Οι απειλές από τη Βόρεια Κορέα για «προληπτικά πυρηνικά χτυπήματα» συναντούν την αντί-πυραυλική απειλή της πυραυλικής άμυνας από τις ΗΠΑ και τη Νότια Κορέα. Αλλά είναι αυτές οι εξελίξεις στα αλήθεια ένα σημάδι του τέλους εποχής;

Ας κοιτάξουμε αυτά που γνωρίζουμε. Η Βόρεια Κορέα ακολουθεί μέχρι στιγμής, μια αξιόπιστη στρατηγική. Η θεωρία διεθνών σχέσεων υπαγορεύει ότι τα κυρίαρχα έθνη υπαγορεύονται από μια ανάγκη για αυτοσυντήρηση. Και παρά τους μεμονωμένους ισχυρισμούς για το αντίθετο, η Βόρεια Κορέα έχει διασφαλίσει τη συνέχιση της ύπαρξής της αποκλειστικά μέσω της βοήθειας από άλλες χώρες. Από τα τέλη του 1950, οι ηγέτες της έχουν εκδώσει αλλόκοτες απειλές, ελπίζοντας να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ώστε να ηρεμήσει την ελίτ της Πιονγιανγκ, δίνοντας βοήθεια στο πρόβλημα (και στον πληθυσμό που λιμοκτονεί). Παραδόξως, αυτή η στρατηγική έχει δουλέψει.

Η βοήθεια έχει ροή από διάφορες πηγές: Η Βόρεια Κορέα έχει λάβει σημαντική βοήθεια από τον ιδεολογικό της σύμμαχο, την Κίνα. Αλλά και άλλοι απίθανοι εταίροι έχουν επίσης βοηθήσει. Τα δημόσια λεωφορεία που περνάνε από το τεράστιο άγαλμα του αιώνιου προέδρου της χώρας, Kim II-sung στην Πιονγιανγκ, είναι παροπλισμένα ιαπωνικά μοντέλα από το 1980. Τα σπίτια και οι καλύβες έχουν θέρμανση, και η διατροφή με φλοιούς δένδρων και ρίζες, έχει διαφοροποιηθεί, με την εκτενή βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι Βορειοκορεάτες πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν τους άλλους να τους βοηθήσουν, ακόμη και μόνο με τις γροθιές τους και τις απειλές. Οι πρόσφατες ενέργειες χρησιμεύουν κυρίως ως μια υπενθύμιση για τον κόσμο σχετικά με το τι απειλή παρουσιάζει η χώρα. Όσο πιο πολύ φωνάζουν, τόσο περισσότερα μπορεί να λάβουν. Τουλάχιστον σύμφωνα με τη δική τους λογική.

Αλλά είναι απίθανο ότι οι απειλές θα κλιμακωθούν, όσο η Νότια Κορέα και ο υπόλοιπος κόσμος παραμένουν ψύχραιμοι. Η Βόρεια Κορέα γνωρίζει ότι το να πετάξει την πρώτη πέτρα, θα σήμαινε και το αμετάκλητο τέλος του έθνους του Μεγάλου Ηγέτη.

Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι ενώ τα αυταρχικά καθεστώτα μπορεί να μην νοιάζονται για την ευημερία των πολιτών τους, ενδιαφέρονται σίγουρα για την εγχώρια δημοτικότητα. Ενώ είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί με στοιχεία, η αλλαγή ηγεσίας του 2011 από τον Kim Jong-iL στο γιο του Kim Jong-un, έχει πιθανώς προκαλέσει άλλη μια διάβρωση της λαϊκής υποστήριξης στο εσωτερικό.

Υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες μεταξύ της σύγχρονης Βόρειας Κορέας και του σκοτεινού οράματος του George Orwell ενός αυταρχικού 1984: η χώρα του Kim Jong-un μπορεί να βιώνει τη δική της εκδοχή από τα «Δύο λεπτά μίσους». Αν και ζητήθηκε από τους λιμοκτονούντες του μυθιστορήματος του Orwell να ενώσουν το μίσος τους για τους (εικονικούς) ξένους εχθρούς, οι Βορειοκορεάτες κατευθύνουν εκ νέου τη δυσαρέσκειά τους για τις δικές τους μίζερες ζωές προς τον κόσμο εκτός αυτών.

Σε λίγες εβδομάδες, όταν οι εντάσεις θα έχουν υποχωρήσει ξανά, ο Kim Jong-un θα είναι ο πρώτος που θα διεκδικήσει την ευθύνη για την πρόληψη της διεθνής επίθεσης ή εισβολής, όπως πάντα προστατεύοντας την ευημερία των πολιτών του. Μέχρι που να εκδοθούν οι επόμενες μεγάλες απειλές.

Του Thomas Koenig

Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο city.am

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ:http://ecfr.eu/blog/entry/kim_jong_un_seeks_to_blackmail_west_to_support_regime302