Από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και μετά, η προσοχή της διεθνούς κοινότητας για την πολιτική κατάσταση στην Ολλανδία έχει μειωθεί δραστικά.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, μια νέα δημοσκόπηση από τον Maurice de Hond αποκάλυψε μια μεγάλη αλλαγή. Μόνο τρεις μήνες μετά την ήττα του, το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα του Geert Wilders, ο οποίος στην προεκλογική του εκστρατεία είχε ως μοτό την πρόταση να αποχωρήσουν οι Κάτω Χώρες τόσο από την ευρωζώνη, όσο και από την ΕΕ, επανεμφανίστηκε.
Το PVV του Wilders θα ήταν το πιο δημοφιλές κόμμα της χώρας εάν τα ποσοστά της προαναφερθείσας δημοσκόπησης τα έπαιρνε στις εκλογές. Ότι αυτό θα συνέβαινε μόλις με το 16% των συνολικών ψηφων δείχνει πόσο ασταθής έχει γίνει η ολλανδική πολιτική (θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις τελευταίες εκλογές πολλοί ψηφοφόροι αποφάσισαν ποιόν θα ψηφίσουν την τελευταία στιγμή). Αλλά το ότι το Κόμμα για την Ελευθερία του Wilders θα ανέβαινε από τις 15 έδρες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου περίπου στις 24, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό.
Τα δύο κυβερνώντα κόμματα, το φιλελεύθερο VVD και το σοσιαλδημοκρατικό PvdA, θα έπεφταν από τις 41 στις 22 και από τις 38 στις 23 έδρες αντίστοιχα, μετά από μόνο μερικούς μήνες στην εξουσία. Το ακροαριστερό SP, το οποίο επίσης επικρίνει την ΕΕ, έχει επωφεληθεί από την πτώση της δημοτικότητας των κομμάτων της κυβέρνησης, αυξάνοντας τον αριθμό των εδρών του από 15 σε 22. Η αντιπολίτευση D66, 50PLUS και οι Χριστιανοδημοκράτες θα παρατηρούσαν επίσης μια μεγάλη αύξηση στα ποσοστά τους.
Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου είχαν ως αποτέλεσμα την αποβολή του κεντρώου κόμματος CDA από το κοινοβούλιο και, έτσι, αναγκάστηκαν το VVD και το PvdA να συγκυβερνήσουν, δύο κόμματα τα οποία δεν έχουν ιδεολογική συγγένεια (εκτός από την κοινή τους «ρεαλιστική» στάση απέναντι στην Ευρώπη). Ο συνασπισμός αυτός έχει ως εκ τούτου δημιουργήσει δυσαρέσκεια σε πολλούς από τους υποστηρικτές και των δύο κομμάτων. Το VVD έπρεπε να αθετήσει την υπόσχεσή του περί της συμφωνημένης εισαγωγής μιας επιπλέον εισφοράς για την υγειονομική περίθαλψη, πράγμα που θα επιβαρύνει σκληρά την ολλανδική μεσαία τάξη. Επιπλέον το κόμμα αναγκάστηκε να θυσιάσει σειρά φορολογικών περικοπών που τις θεωρούσε εξασφαλισμένες.
Ωστόσο, ένα άλλο σημαντικό συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από τη νέα επιτυχία του κόμματος του Wilders και του SP είναι ότι η κριτική των διασώσεων της ευρωζώνης και γενικότερα της ΕΕ δεν πρόκειται να σταματήσει. Εμείς αυτό το είχαμε τονίσει τόσο στην προ-, όσο και στην μετεκλογική μας ανάλυση, με τα κεντρώα κόμματα να υιοθετούν μέρη, αν όχι ολόκληρη τη ρητορική, των μεσαίων κομμάτων.
Ένα παράδειγμα του γεγονότος αυτού ήταν η προεκλογική υπόσχεση του Mark Rutte να μην στείλει περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα. Πριν από λίγες εβδομάδες κατά την τρίτη της Ελλάδας, ή στην επέκταση της δεύτερης διάσωσης, ο Rutte είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι σκέφτηκε ότι ήταν κρίμα «το ότι δεν θα μπορούσε να κρατήσει εξ’ ολοκλήρου» την υπόσχεσή του, χαρακτηρίζοντάς τις πράξεις του ως «αναγκαία παραχώρηση».
Κάποιοι βιάστηκαν να ανακηρύξουν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ως ένα σημάδι ότι οι Ολλανδοί «ψήφισαν υπέρ της Ευρώπης», αλλά αυτό ήταν μια απλοϊκή ανάγνωση των αποτελεσμάτων και υποβάθμισε τη δυνατότητα για μελλοντική αστάθεια του πολιτικού τοπίου. Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι η ολλανδική πολιτική σκηνή εξακολουθεί να είναι απρόβλεπτη, και ότι ο Wilders και οι Σοσιαλιστές τρίβουν τα χέρια τους.
Πηγή:www.capital.gr
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, μια νέα δημοσκόπηση από τον Maurice de Hond αποκάλυψε μια μεγάλη αλλαγή. Μόνο τρεις μήνες μετά την ήττα του, το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα του Geert Wilders, ο οποίος στην προεκλογική του εκστρατεία είχε ως μοτό την πρόταση να αποχωρήσουν οι Κάτω Χώρες τόσο από την ευρωζώνη, όσο και από την ΕΕ, επανεμφανίστηκε.
Το PVV του Wilders θα ήταν το πιο δημοφιλές κόμμα της χώρας εάν τα ποσοστά της προαναφερθείσας δημοσκόπησης τα έπαιρνε στις εκλογές. Ότι αυτό θα συνέβαινε μόλις με το 16% των συνολικών ψηφων δείχνει πόσο ασταθής έχει γίνει η ολλανδική πολιτική (θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις τελευταίες εκλογές πολλοί ψηφοφόροι αποφάσισαν ποιόν θα ψηφίσουν την τελευταία στιγμή). Αλλά το ότι το Κόμμα για την Ελευθερία του Wilders θα ανέβαινε από τις 15 έδρες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου περίπου στις 24, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό.
Τα δύο κυβερνώντα κόμματα, το φιλελεύθερο VVD και το σοσιαλδημοκρατικό PvdA, θα έπεφταν από τις 41 στις 22 και από τις 38 στις 23 έδρες αντίστοιχα, μετά από μόνο μερικούς μήνες στην εξουσία. Το ακροαριστερό SP, το οποίο επίσης επικρίνει την ΕΕ, έχει επωφεληθεί από την πτώση της δημοτικότητας των κομμάτων της κυβέρνησης, αυξάνοντας τον αριθμό των εδρών του από 15 σε 22. Η αντιπολίτευση D66, 50PLUS και οι Χριστιανοδημοκράτες θα παρατηρούσαν επίσης μια μεγάλη αύξηση στα ποσοστά τους.
Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου είχαν ως αποτέλεσμα την αποβολή του κεντρώου κόμματος CDA από το κοινοβούλιο και, έτσι, αναγκάστηκαν το VVD και το PvdA να συγκυβερνήσουν, δύο κόμματα τα οποία δεν έχουν ιδεολογική συγγένεια (εκτός από την κοινή τους «ρεαλιστική» στάση απέναντι στην Ευρώπη). Ο συνασπισμός αυτός έχει ως εκ τούτου δημιουργήσει δυσαρέσκεια σε πολλούς από τους υποστηρικτές και των δύο κομμάτων. Το VVD έπρεπε να αθετήσει την υπόσχεσή του περί της συμφωνημένης εισαγωγής μιας επιπλέον εισφοράς για την υγειονομική περίθαλψη, πράγμα που θα επιβαρύνει σκληρά την ολλανδική μεσαία τάξη. Επιπλέον το κόμμα αναγκάστηκε να θυσιάσει σειρά φορολογικών περικοπών που τις θεωρούσε εξασφαλισμένες.
Ωστόσο, ένα άλλο σημαντικό συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από τη νέα επιτυχία του κόμματος του Wilders και του SP είναι ότι η κριτική των διασώσεων της ευρωζώνης και γενικότερα της ΕΕ δεν πρόκειται να σταματήσει. Εμείς αυτό το είχαμε τονίσει τόσο στην προ-, όσο και στην μετεκλογική μας ανάλυση, με τα κεντρώα κόμματα να υιοθετούν μέρη, αν όχι ολόκληρη τη ρητορική, των μεσαίων κομμάτων.
Ένα παράδειγμα του γεγονότος αυτού ήταν η προεκλογική υπόσχεση του Mark Rutte να μην στείλει περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα. Πριν από λίγες εβδομάδες κατά την τρίτη της Ελλάδας, ή στην επέκταση της δεύτερης διάσωσης, ο Rutte είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι σκέφτηκε ότι ήταν κρίμα «το ότι δεν θα μπορούσε να κρατήσει εξ’ ολοκλήρου» την υπόσχεσή του, χαρακτηρίζοντάς τις πράξεις του ως «αναγκαία παραχώρηση».
Κάποιοι βιάστηκαν να ανακηρύξουν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ως ένα σημάδι ότι οι Ολλανδοί «ψήφισαν υπέρ της Ευρώπης», αλλά αυτό ήταν μια απλοϊκή ανάγνωση των αποτελεσμάτων και υποβάθμισε τη δυνατότητα για μελλοντική αστάθεια του πολιτικού τοπίου. Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι η ολλανδική πολιτική σκηνή εξακολουθεί να είναι απρόβλεπτη, και ότι ο Wilders και οι Σοσιαλιστές τρίβουν τα χέρια τους.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου