Η αμερικανική εταιρεία Aeros υπόσχεται με το Aeroscraft την «ολική επαναφορά» των αερόπλοιων, ένα εναέριο όχημα με «υβριδικό» τρόπο λειτουργίας, το οποίο θα αιωρείται σαν αερόστατο και θα προωθείται σαν αεροπλάνο. Σύμφωνα με την εταιρεία, το Aeroscraft θα φέρει την επανάσταση στις αερομεταφορές, αφού προορίζεται για μεταγωγικό.
Μάλιστα, η Aeros ετοιμάζει ήδη ένα πρωτότυπο μοντέλο του αερόπλοιου, μήκους 70 μέτρων και ύψους όσο ένα 10ώροφο κτίριο, σε αεροπορική βάση στην πόλη Τάστιν στην Καλιφόρνια. Η μικρογραφία του εναέριου οχήματος αναμένεται να είναι έτοιμη μέχρι το καλοκαίρι, ώστε αμέσως μετά να ξεκινήσουν οι δοκιμές.
Η κατασκευή του πρωτοτύπου χρηματοδοτείται με 35 εκατ. δολ. από τη NASA και το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας, που θεωρούν ότι το Aeroscraft θα μπορεί στο μέλλον να μεταφέρει προμήθειες και εξοπλισμό γρήγορα και φθηνά, παίρνοντας μέρος σε στρατιωτικές και ανθρωπιστικές αποστολές. Εξάλλου, όταν ολοκληρωθούν οι δοκιμές του πειραματικού μοντέλου, και πάρει άδεια για πτήσεις όπως ελπίζει η εταιρεία, το επόμενο βήμα θα είναι να ξεκινήσει η κατασκευή του πρώτου αερόπλοιου σε κανονικές διαστάσεις.
Στην κανονική του εκδοχή, το Aeroscraft θα έχει υπερδιπλάσιο μήκος, φτάνοντας τα 152 μέτρα. Το όχημα θα μπορεί να απογειώνεται και να προσγειώνεται κατακόρυφα, πετώντας με μέγιστη ταχύτητα 210 χλμ./ώρα, σε υψόμετρο μέχρι και 3.500. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 66 τόνους εφοδίων ή μηχανημάτων - δηλαδή τριπλάσιο φορτίο από ένα C-130. Την ίδια στιγμή, θα καταναλώνει το 1/3 των καυσίμων που χρειάζεται ένα συμβατικό αεροπλάνο, έχοντας εμβέλεια 5.500 χιλιόμετρα.
Αν και το όχημα της Aeros θα συγκαταλέγεται στα αερόπλοια, στην πραγματικότητα δεν θα έχει καμία σχέση με τα ζέπελιν του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, τα οποία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αντικαταστάθηκαν πλήρως από τα αεροπλάνα. Κατ’ αρχάς, διότι η άτρακτος του Aeroscraft είναι άκαμπτη, κατασκευασμένη από ανθρακονήματα, ενώ καλύπτεται από ένα ύφασμα από Μαϊλάρ. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ειδικές δεξαμενές με πεπιεσμένο αέριο ήλιο.
Για να παραμένει στον αέρα, το ήλιο θα απελευθερώνεται από τις δεξαμενές σε θαλάμους που θα μοιάζουν με κυψέλες. Οταν το όχημα θέλει να χάσει ύψος, το ήλιο θα συμπιέζεται ξανά στις δεξαμενές, με τον ατμοσφαιρικό αέρα να παίρνει τη θέση του στους θαλάμους. Ετσι, το όχημα δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιεί έρμα και, επειδή το ήλιο δεν είναι εύφλεκτο, δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί μία τραγωδία παρόμοια με αυτήν του «Χίντενμπουργκ», του γερμανικού ζέπελιν που εξερράγη στον αέρα.
Παράλληλα, η πίεση στην οποία θα βρίσκεται το ήλιο μέσα στις δεξαμενές δεν θα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του εξωτερικού αέρα, με συνέπεια αν συμβεί κάποιο ατύχημα, η διαρροή του αερίου να γίνει αργά, και το αερόπλοιο να αρχίσει να χάνει ύψος σταδιακά. Κάτι που δεν ίσχυε στα ζέπελιν, όπου οποιαδήποτε διαρροή είχε σαν συνέπεια την άμεση κάθοδό τους. Η κατακόρυφη προσγείωση και απογείωση αλλά και η μικρή κατανάλωση καυσίμων κάνουν το Aeroscraft συγκρίσιμο ακόμη και με τα ελικόπτερα, τα οποία αναπτύσσουν παραπλήσιες ταχύτητες.
Εναλλακτικό μέσο αποστολής εφοδίων και μηχανημάτων
Ο λόγος που το αμερικανικό υπουργείο Αμυνας συμμετέχει στη χρηματοδότηση του πρωτότυπου αερόπλοιου είναι γιατί θεωρεί ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εναλλακτικό μέσο αποστολής εφοδίων και μηχανημάτων σε απομακρυσμένες στρατιωτικές βάσεις. Από την πλευρά της NASA, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη χρήση του Aeroscraft σε περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές και έχουν αχρηστευθεί οι δρόμοι, με συνέπεια να είναι δύσκολο να φτάσουν στο σημείο προμήθειες και φάρμακα.
Σύμφωνα με την Aeros, το σκάφος της θα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και σε αρκετές ακόμη ειδικές περιπτώσεις, όπως για τη μεταφορά των τμημάτων συναρμολόγησης καινούργιων δεξαμενών άντλησης πετρελαίου ή μεγάλων ανεμογεννητριών σε θαλάσσια πάρκα, τα οποία βρίσκονται αρκετά μακριά από τη στεριά. Οσον αφορά τη μεταφορά εμπορικών προϊόντων, το Aeroscraft θα είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις απομακρυσμένων περιοχών, όπου το οδικό δίκτυο είναι κακό και δεν υπάρχει σιδηροδρομική σύνδεση. Επίσης, στην περίπτωση ευπαθών αγαθών, τα οποία χρειάζεται να φτάσουν σε κάποια πόλη ή χωριό, το οποίο δεν διαθέτει αεροδρόμιο, αφού το αερόπλοιο χρειάζεται ελάχιστο χώρο για να προσγειωθεί. Οσον αφορά, πάντως, τα αγαθά που δεν είναι ευπαθή, όπως για παράδειγμα πρώτες ύλες για εργοστάσια, το αερόπλοιο δεν θα μπορεί κατά κανόνα να υποκαταστήσει τα τρένα ή τα καράβια, τα οποία λειτουργούν με μικρότερο κόστος. Οι μεταφορές με το Aeroscraft θα είναι 16 φορές ακριβότερες από τον σιδηρόδρομο και 24 φορές ακριβότερη από τα φορτηγά πλοία.
Και συμπληρώνουν ότι, προς το παρόν, το όχημά τους δεν στοχεύει να υποκαταστήσει αυτά τα μεταφορικά μέσα, αλλά να χρησιμοποιηθεί εκεί όπου, λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ωστόσο, πιστεύουν ότι αυτό θα αλλάξει στο μέλλον, όταν θα κατασκευαστούν ακόμη μεγαλύτερα μοντέλα του αερόπλοιου, τα οποία θα μεταφέρουν πολλαπλάσιες ποσότητες φορτίου.
Η Aeros έχει ήδη στα σχέδιά της ένα καινούργιο μοντέλο, το οποίο θα έχει χωρητικότητα 200 τόνων. Λόγω του τρόπου με τον οποίο πετά το Aeroscraft, αυτό το μεγαλύτερο μοντέλο δεν θα καταναλώνει πολύ περισσότερα καύσιμα από το αερόπλοιο «πρώτης γενιάς» των 66 τόνων, με συνέπεια να μειωθεί σημαντικά το κόστος μεταφοράς ανά μονάδα βάρους.
Και... ελικόπτερο
Η Aeros δεν είναι η μόνη εταιρεία που έχει στα σκαριά ένα νέο «υβριδικό» αερόπλοιο για τη μεταφορά εμπορευμάτων. Η καναδική Aviation Capital Enterprises σκοπεύει να διαθέσει στο εμπόριο το SkyTug, ένα μεταγωγικό μήκους 90 μέτρων που σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από τη Lockheed Martin. Η Lockheed Martin περιγράφει το SkyTug σαν ένα «τεράστιο ελικόπτερο», το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει φορτίο 20 τόνων.
Το πρώτο αερόπλοιο αναμένεται να είναι έτοιμο μέχρι τα τέλη του 2013, ώστε να ξεκινήσουν οι δοκιμαστικές πτήσεις, με σκοπό να πάρει το «πράσινο φως» από την αμερικανική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Εκτός από το SkyTug για την Aviation Capital Enterprises, η Lockheed αναπτύσσει μία ακόμη μεγαλύτερη εκδοχή «υβριδικού» αερόπλοιου, το SkyFreighter, το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει 70 τόνους, ενώ ο απώτερος στόχος είναι ένα μεγαθήριο μήκους 245 μέτρων, το SkyLiner, το οποίο θα μεταφέρει έως και 500 τόνους. Σύμφωνα με τη Lockheed, η ζήτηση θα είναι τόσο μεγάλη που σε μία τριετία θα κατασκευάζει 30 αερόπλοια τον χρόνο |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου