Η μεγάλη διαφορά Ευρώπης - Αμερικής

Την Τετάρτη το βράδυ όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στην ομιλία του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Μπεν Μπερνάνκε και στις ειδήσεις που ενδεχομένως να «έβγαιναν» από τη συνέντευξη τύπου. Η είδηση τελικά ήρθε, ο Μπερνάνκε μίλησε επιθετικά ξαφνιάζοντας  τις αγορές, τονίζοντας ότι με τα επίπεδα ανεργίας κοντά στο 7,0% και την εκτιμώμενη αύξηση του ΑΕΠ θα μπορούσε τους επόμενους μήνες (2014) να ολοκληρωθεί  το πρόγραμμα στήριξης της FED στην αμερικανική οικονομία μιας και η ανάκαμψη είναι προ των πυλών. Όλο το ρίσκο της αγοράς μετατοπίστηκε στο δολάριο, με το χρυσό να αγγίζει τιμές 2010, και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν το τρένο της αμερικανικής οικονομίας παίρνει ξανά μπροστά.
Ας δούμε όμως και τις πολιτικές προεκτάσεις των παραπάνω δηλώσεων: Η πραγματικά μεγάλη είδηση των ημερών, είναι η προώθηση -από τον Ομπάμα- του σχεδίου για τη δημιουργία της μεγαλύτερης ζώνης ελεύθερης εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ – Ευρώπης*, αλλά και τα μηνύματα που «βγαίνουν» για τους σχεδιασμούς των Αμερικανών τα επόμενα χρόνια. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, σκεπτόμενος τόσο τις αμερικανικές εξαγωγές, όσο και τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν στις ΗΠΑ, προχωράει στην υλοποίηση μιας ιστορικής συμφωνίας με φανερά περισσότερα οφέλη για την Αμερική σε σχέση με την Ευρώπη.

Τι μπορεί όμως να απαντήσει η Ευρώπη που μένει «κολλημένη» σε δημοσιονομικά προγράμματα που κοστίζουν πολλαπλάσια αν αναλογιστούμε τις χαμένες θέσεις εργασίας αλλά και την οικονομική επιβράδυνση;  Έχει η Γερμανία (που είναι η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας) επεξεργαστεί αντίστοιχα σχέδια, ή το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να τηρούνται τα δημοσιονομικά προγράμματα, χωρίς να υπάρχουν σοβαροί και ξεκάθαροι αναπτυξιακοί στόχοι για τα επόμενα χρόνια;

Η Ευρώπη με τις επιλογές της Γερμανίας δεν μπορεί να «ξεκολλήσει» από την ύφεση, και είναι φυσικό να μην μπορούν να γίνουν σχέδια ανάπτυξης με την ανεργία στο 12,2% (24,4% σε ηλικίες 15-24). Στην πρόσφατη συνάντηση Ομπάμα – Μέρκελ στο Βερολίνο και ως προς το συγκεκριμένο θέμα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ προέτρεψε τη γερμανίδα καγκελάριο να προσαρμόσει τις οικονομικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας των νέων και να βεβαιωθεί ότι ορισμένες χώρες δεν θα χάσουν μια ολόκληρη γενιά, επαναλαμβάνοντας ότι ο κύριος στόχος είναι η ποιότητα της ζωής των πολιτών.

Αυτό το προχθεσινό «πολιτικό μάθημα» είναι το κλειδί της επιτυχίας. Να μπορούν με λίγα λόγια οι κυβερνήσεις να συμπορεύονται με τους πολίτες, και να προχωρούν παράλληλα -κυρίως σε περιόδους κρίσης. Μόνο τότε μπορούν να λειτουργήσουν τα αναπτυξιακά σχέδια -όταν υπάρχουν αυτά- και θα πρέπει σύντομα και η Ευρώπη να επαναξιολογήσει τους σχεδιασμούς των επόμενων χρόνων. Να επιχειρηθεί να γίνει μια πραγματική κουβέντα εντός ΕΕ, η οποία έχει χάσει τον προσανατολισμό των εμπνευστών της και κινείται σε επικίνδυνους δρόμους.

*Να σημειώσουμε πως επί του παρόντος, οι οικονομίες των ΗΠΑ και ΕΕ αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής και περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου (2012).
Του Δημήτρη Καντζέλη 

* * Ο κ. Δημήτρης Καντζέλης, τεχνικός αναλυτής αγορών της FXCM και του DailyFX.gr

Πηγή:www.capital.gr