1.-Ο πρώτος νόμος περί ευθύνης υπουργών ήταν ο ΦΠΣτ του 1876, όπως τροποποιήθηκε από τον N. XE του 1873.Το νομοθετικό αυτό καθεστώς διατηρήθηκε σε ισχύ για έναν αιώνα μέχρι την έκδοση του ΝΔ 802/1971.Οι ρυθμίσεις του τελευταίου, οι οποίες πάντως επαναλαμβάνουν τις ως τότε ισχύουσες αρχές, διατηρήθηκαν σε ισχύ και από το Σύνταγμα του 1975 με ρητή μεταβατική διάταξη (άρθρο 115 παρ.1) «ώσπου να εκδοθεί ο από το άρθρο 86 παρ. 1 προβλεπόμενος νόμος». Ο νόμος αυτός εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1997 (N. 2509/1997). Οι διατάξεις όμως εκείνες είχαν επικριθεί έντονα και έτσι κρίθηκε η ανάγκη τροποποιήσεώς τους με τον Ν. 3126 (ΦΕΚ Α' 66/19.03.2003). Το σχετικό άρθρο 86 του Συντάγματος αναθεωρήθηκε το 2001. Αντί να βελτιώσει τη κατάσταση την χειροτέρεψε. H νέα ρύθμιση του άρθρου 86 Σ είναι ατυχέστατη και σκοπεί δυστυχώς στο ακαταδίωκτο αφού θεσμοθετήθηκε μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία για την ποινική δίωξη των υπουργών, η οποία πιστεύω ότι είναι αδύνατο ή μάλλον ανέφικτο, να καταλήξει στην παραπομπή τους στο ακροατήριο. Συγκεκριμένα, χρειάζεται να αποφασίσει το Κοινοβούλιο δύο φορές, με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, ώστε να ασκηθεί ποινική δίωξη!!! Την πρώτη φορά, για να συσταθεί η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και την δεύτερη, όταν το πόρισμα της επιτροπής αυτής εισαχθεί στην Ολομέλεια, η οποία τελικά αποφασίζει για την άσκηση ή μη διώξεως.
Αξίζει να σημειωθεί ότι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού του βουλευτών, η Βουλή μπορεί να ανακαλέσει την απόφασή της ή να αναστείλει τη δίωξη, την προδικασία ή την κύρια διαδικασία, οποτεδήποτε, δηλαδή και αν ακόμη έχει περαιωθεί η ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου και αναμένεται η έκδοση της αποφάσεώς του. Το πλέον όμως σκανδαλώδες είναι το προτελευταίο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 86Σ, σύμφωνα με το οποίο «η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητά της (να συστήσει δηλαδή επιτροπή και να ασκήσει δίωξη) μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
Με τη διάταξη αυτή η ατιμωρησία καθίσταται σχεδόν βεβαία για τα αδικήματα που τελέστηκαν κατά την τελευταία σύνοδο της προηγούμενης βουλευτικής περιόδου εφόσον το ίδιο κόμμα κερδίσει τις εκλογές. H προθεσμία αυτή είναι ασφυκτική και οδηγεί στην εξάλειψη του αξιόποινου των πράξεων μέσα σε ελάχιστα χρόνια από την τέλεσή τους .
2.-Το Σύνταγμα προβλέπει ρητά ότι η Βουλή μπορεί να ασκήσει δίωξη μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος, ενώ η Βουλή μπορεί οποτεδήποτε να ανακαλέσει την απόφασή της ή να αναστείλει την δίωξη, την προδικασία ή την κύρια διαδικασία. Η βουλευτική περίοδος είναι ανάμεσα σε δυο εκλογές και περιλαμβάνει τέσσερις κοινοβουλευτικές συνόδους. Αν και οι συνταγματολόγοι διχάζονται, ωστόσο είναι ισχυρά τα νομικά επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία αν και μεσολάβησε η Βουλή «της μιας ημέρας», ανάμεσα στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και Ιουλίου 2012, δεν υφίσταται θέμα παρέλευσης της προαναφερθείσας αποσβεστικής προθεσμίας, καθώς δεν υπήρξε Βουλή που να διήρκεσε τουλάχιστον δυο τακτικές συνόδους. Υπενθυμίζεται, εξάλλου, ότι προ της αναθεώρησης του 2001, προβλεπόταν για την παρέλευση της αποσβεστικής προθεσμίας η ολοκλήρωση μιας τακτικής συνόδου, κάτι που άλλαξε ώστε να υπάρχει επέκταση και διεύρυνση της σχετικής αποσβεστικής προθεσμίας προς αποφυγή παραγραφής τυχόν αδικημάτων πολιτικών προσώπων. Έτσι, σύμφωνα με την άποψη αυτή, εφόσον δεν συμπληρώθηκαν τουλάχιστον δυο τακτικές σύνοδοι στην διάρκεια της Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου, καθώς διαλύθηκε αμέσως μετά την ορκωμοσία της, υπάρχει η δυνατότητα της παρούσας Βουλής να κινήσει τη διαδικασία του νόμου περί ευθύνης υπουργών και ως εκ τούτου τα όποια αδικήματα δεν παραγράφονται.
3.-Προσοχη όμως το ζήτημα έχε κριθεί ,κατά την γνώμη μας με την Απόφαση 1/2011 ΕΙΔ ΔΙΚ ΥΠ(ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2011/293) για την υπόθεση Βατοπεδίου. Κρίθηκε σχετικά με την εξάλειψη του αξιοποίνου ότι : Ο χρόνος, ο οποίος αρχίζει από την τέλεση του αδικήματος και διαρκεί μέχρι του πέρατος της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου, Σε περίπτωση διάλυσης της Βουλής πριν από την ολοκλήρωση της δεύτερης τακτικής συνόδου, λήγει η κατά χρόνο αρμοδιότητά της, αφού αρχίζει, με την εκλογή της νέας Βουλής, νέα βουλευτική περίοδος.
| ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
Άρθρο κ. Αντώνη Π. Αργυρού, τ. υπουργού Επικρατείας και αναπληρωτή Νομικού Συμβούλου του Πανεπιστημίου Αθηνών, για την Ποινική Ευθύνη Υπουργών
Πηγή http://www.lawnet.gr/news/h-poiniki-eu8uni-ypourgon-problimata-paragrafis-28365.html |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου