Του Μιχαήλ Βασιλείου
Μπορεί οι καιρό να άλλαξαν και τα δεδομένα στον γεωπολιτικό περίγυρο να μεταβλήθηκαν, όμως οι πάγιοι στόχοι και οι επιμέρους επιδιώξεις της Άγκυρας στο Κυπριακό, κάθε άλλο παρά έχουν αλλάξει…
Ενώ δημοσίως δίνεται η εντύπωση διεθνούς κινητικότητας στο πρόβλημα – και έτσι είναι – αυτό που δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ο προσεκτικός αναλυτής, είναι ότι λίγα… έως τίποτα, έχουν αλλάξει στον πάγιο στόχο της τουρκικής πλευράς, ώστε αυτό το μόρφωμα που θα προκύψει από την οποιαδήποτε λύση, θα ονομάζεται ομοσπονδία, αλλά στην ουσία θα είναι συνομοσπονδία.
Αυτό είναι ουσιαστικής σημασίας, καθώς μια ανάγνωση του τι σημαίνει ο καθένας τύπος κρατικής οργάνωσης, αποκαλύπτει το πόσα η κάθε πλευρά είναι διατεθειμένη να προσφέρει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, με τελικό στόχο την εξεύρεση πραγματικής λύσης στο πρόβλημα.
Θα θυμούνται ασφαλώς πολλοί από τους αναγνώστες του «defence-point.gr» τον όρο «χαλαρή ομοσπονδία» που είχαν εφεύρει στο παρελθόν διεθνείς διαμεσολαβητές και εμπλεκόμενοι γενικότερα στην υπόθεση, με στόχο να συσκοτίσουν το τι πραγματικά συνέβαινε. Ο όρος επέτρεπε το πολιτικώς ορθόν, την παρουσία του όρου «ομοσπονδία» που παραπέμπει σε μία διεθνή προσωπικότητα για το νέο κράτος και μία διεθνή εκπροσώπηση, με κάποιες όμως εκπτώσεις.
Και όπως έξυπνα είχε τεθεί από αρκετούς εκείνη την εποχή με τη μορφή ερωτήματος, είναι «ποια είναι η διαφορά μεταξύ της ‘χαλαρής ομοσπονδίας’ και της… ‘σφιχτής συνομοσπονδίας’»;
Εάν χρησιμοποιήσουμε τη λογική, θα αντιληφθούμε ότι σε περίπτωση υιοθέτησης μιας τέτοιας λύσης στο Κυπριακό, μετά την πάροδο ενός εύλογου – όχι ιδιαίτερα μεγάλου – χρονικού διαστήματος, θα αρχίσουν οι «εκπτώσεις» και τα μικροπροβλήματα, τα οποία η πλευρά που επιθυμεί παγίως τον σεβασμό του status quo θα παραβλέψει «προς χάριν της ειρήνης στην περιοχή», με αποτέλεσμα τη σταδιακή επικράτηση συνομοσπονδιακής κρατικής συγκρότησης, η οποία θα οδηγήσει πάλι σε τριβές, με τελικό αποτέλεσμα τις συζητήσεις ώστε οι δυο πλευρές να «χωρίσουν τα τσανάκια τους»…
Όταν έρθει η ώρα γι’ αυτή τη συζήτηση, πολύ απλά η διαπραγματευτική θέση των Τουρκοκυπρίων, δηλαδή της Τουρκίας, θα είναι πολύ διαφορετική, αφού στην πορεία θα έχουν κατοχυρωθεί πολλά, τα οποία θα αποτελέσουν «κεκτημένα» και τα οποία δεν θα μπορεί να αποφύγει η ελληνική πλευρά.
Φυσικά, τότε, στο μέλλον δηλαδή, μόνο χαμόγελα θα προκαλέσει ενδεχόμενη απόπειρα της ελληνικής (ελλαδικής και κυπριακής) πλευράς να προβάλλει την επιχειρηματολογία ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα «εισβολής και κατοχής».
Αυτά για την ώρα σαν προειδοποιήσεις. Διότι όλα δείχνουν ότι είμαστε εν μέσω σοβαρών μεθοδεύσεων, με «τυρί» την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Τα τετελεσμένα όμως θα τα βρούμε στον δρόμο μας. Και ας μη θεωρεί κανείς ως τετελεσμένο, ότι τα πετρέλαια και το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου θα μεταφερθεί στις δυτικές αγορές από την Ελλάδα, επειδή οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να βλέπουν την Τουρκία ούτε ζωγραφιστή.
Ξέρουμε πολύ καλά τι λέμε. Το «λόμπι» (σε εισαγωγικά διότι αποτελείται από κρατικούς παράγοντες… για να το πούμε κομψά) που επιμένει φορτικά να συνδεθεί με αγωγό η περιοχή με την Τουρκία, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ και δεν έχει αφήσει τα όπλα κάτω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου