Η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να εγκαταλείψει τον παραδοσιακό ηγετικό της ρόλο στον Κόλπο, δημιουργεί μια στρατηγική ευκαιρία για το Πεκίνο, αν και προβληματική.
Η Κινα κάποιες φορές περιγράφεται ως μια διστακτικά αναπτυσσόμενη δύναμη στη Μέση Ανατολή, εξαιτίας της επιφυλακτικότητας με την οποία οι Κινέζοι ηγέτες βλέπουν την πολιτική αναταραχή και πολλούς πολέμους στην περιοχή. Το Πεκίνο ταρακουνήθηκε ιδιαίτερα με την Αραβική Άνοιξη, για την οποία πιστεύει ότι έχει ένα επιδεικτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να εμπνεύσει μια «επανάσταση του Γιασεμιού» στο εσωτερικό, και από την εξάπλωση του ισλαμικού ριζοσπαστισμού από τους μαχητές της Αλ Κάιντα στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν, στους Ουιγούρους αυτονομιστές στις ανήσυχες τουρκό-μουσουλμανικές περιοχές του Xinjing.
Στο πλαίσιο μιας διστακτικής δυτικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, η πιο συνεκτική προσέγγιση της Κίνας στην περιοχή της έχει επιτρέψει να επιχειρεί σε κράτη στα οποία τα συμφέροντα της Αμερικής και των συμμάχων της έχουν περιοριστεί, όπως η Λιβύη, το Σουδάν και το Ιράκ. Η ταυτόχρονη αύξηση των πολιτικών εντάσεων μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Ριάντ έχει οδηγήσει σε ενίσχυση των σαουδικών-κινεζικών δεσμών, που αντικατοπτρίζεται στην φερόμενη πρόσφατη εξαγορά του κινεζικής κατασκευής πυραύλου DF-21, μεταξύ άλλων συμφωνιών.
Πολλοί Κινέζοι στρατηγικοί αναλυτές έχουν δείξει ενδιαφέρον στους ελιγμούς της Αμερικής στην περιοχή ως μια ένδειξη της μελλοντικής της συμπεριφοράς στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, και ορισμένοι έχουν ταχθεί υπέρ μιας πιο δυναμικής προσέγγισης στη Μέση Ανατολή, βασισμένη σε πολιτισμικούς δεσμούς, και ακόμη και υπέρ μιας συνεργασίας με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στον Κόλπο. Ανεξαρτήτως από το εάν επιλέξει αυτή την συγκεκριμένη πορεία, η Κίνα αναπόφευκτα θα προχωρήσει περαιτέρω στην αρένα της Μέσης Ανατολής, με την έκρηξη των ενεργειακών της αναγκών.
Του Alexander Neill
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/manama%20voices/blogsections/2014-b2cd/md-book-9-china-gulf-b10e
ΑΠΟΔΟΣΗ: www.capital.gr
Η Κινα κάποιες φορές περιγράφεται ως μια διστακτικά αναπτυσσόμενη δύναμη στη Μέση Ανατολή, εξαιτίας της επιφυλακτικότητας με την οποία οι Κινέζοι ηγέτες βλέπουν την πολιτική αναταραχή και πολλούς πολέμους στην περιοχή. Το Πεκίνο ταρακουνήθηκε ιδιαίτερα με την Αραβική Άνοιξη, για την οποία πιστεύει ότι έχει ένα επιδεικτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να εμπνεύσει μια «επανάσταση του Γιασεμιού» στο εσωτερικό, και από την εξάπλωση του ισλαμικού ριζοσπαστισμού από τους μαχητές της Αλ Κάιντα στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν, στους Ουιγούρους αυτονομιστές στις ανήσυχες τουρκό-μουσουλμανικές περιοχές του Xinjing.
Στο πλαίσιο μιας διστακτικής δυτικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, η πιο συνεκτική προσέγγιση της Κίνας στην περιοχή της έχει επιτρέψει να επιχειρεί σε κράτη στα οποία τα συμφέροντα της Αμερικής και των συμμάχων της έχουν περιοριστεί, όπως η Λιβύη, το Σουδάν και το Ιράκ. Η ταυτόχρονη αύξηση των πολιτικών εντάσεων μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Ριάντ έχει οδηγήσει σε ενίσχυση των σαουδικών-κινεζικών δεσμών, που αντικατοπτρίζεται στην φερόμενη πρόσφατη εξαγορά του κινεζικής κατασκευής πυραύλου DF-21, μεταξύ άλλων συμφωνιών.
Πολλοί Κινέζοι στρατηγικοί αναλυτές έχουν δείξει ενδιαφέρον στους ελιγμούς της Αμερικής στην περιοχή ως μια ένδειξη της μελλοντικής της συμπεριφοράς στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, και ορισμένοι έχουν ταχθεί υπέρ μιας πιο δυναμικής προσέγγισης στη Μέση Ανατολή, βασισμένη σε πολιτισμικούς δεσμούς, και ακόμη και υπέρ μιας συνεργασίας με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στον Κόλπο. Ανεξαρτήτως από το εάν επιλέξει αυτή την συγκεκριμένη πορεία, η Κίνα αναπόφευκτα θα προχωρήσει περαιτέρω στην αρένα της Μέσης Ανατολής, με την έκρηξη των ενεργειακών της αναγκών.
Του Alexander Neill
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.iiss.org/en/manama%20voices/blogsections/2014-b2cd/md-book-9-china-gulf-b10e
ΑΠΟΔΟΣΗ: www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου