Tου Πασχου Μανδραβελη
Αργησαν αλλά το κατάλαβαν στην Ευρώπη ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι απλώς το σύμπτωμα της μεγάλης αρρώστιας που τρώει τα σωθικά της Ελλάδος. Η ασθένεια είναι τα πολυποίκιλα συμφέροντα που έχουν καθίσει στον σβέρκο των φορολογουμένων και λυμαίνονται, τόσο τον μόχθο των Ελλήνων όσο και τα δάνεια που εύκολα έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια η χώρα.
Τα συμφέροντα αυτά είναι μικρά και μεγάλα. Εχουν να κάνουν με τα κλειστά επαγγέλματα που αποτρέπουν τους νέους να κάνουν τη δουλειά τους· τη γραφειοκρατία που συντηρεί τη διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων· τις τράπεζες που δανειοδοτούν τις οικογένειες των μετόχων και «φίλους» επιχειρηματίες· τις επιχειρήσεις ΜΜΕ που θεωρούν μόνη επιχειρηματική πρακτική να παίρνουν θαλασσοδάνεια, εκβιάζοντας υπουργούς Οικονομικών και τράπεζες· τα μονοπώλια και ολιγοπώλια (π.χ. πετρελαιοειδή) που στήθηκαν στην ελληνική αγορά και τα οποία κρατούν τις τιμές ψηλά.
Τα ελλείμματα τιθασεύονται πιο εύκολα απ’ ό,τι τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν τη μερίδα του λέοντος στη χρεοκοπία της χώρας. Για τα πρώτα απαιτούνται «κουρέματα» επί δικαίων και αδίκων. Τα δεύτερα έχουν τρόπους αναπάντεχης αντεπίθεσης σε χώρους που δεν τους περιμένει κανείς. Εκμεταλλεύονται πραγματικές παραλείψεις του πολιτικού συστήματος (κι αν δεν υπάρχουν θα εφεύρουν κάποιες), το διαβρώνουν χωρίς καν να συζητηθεί το θέμα που τους καίει. Το βασικό τους θέμα «συζητείται» πάνω από τα κεφάλια του κοινού με παραπολιτικά που τα καταλαβαίνει μόνο εκείνος που τα γράφει κι εκείνος στον οποίο απευθύνονται.
Γράφαμε και παλαιότερα ότι το εύκολο κρατικό χρήμα μεταμόρφωσε προς το χειρότερο τα ελληνικά ΜΜΕ. Επαψαν να ανταγωνίζονται για την ποιότητα των προϊόντων τους και μπήκαν στην αγορά της «πολιτικής επιρροής». Αυτό -κακά τα ψέματα- ήταν μια ορθολογική οικονομική απόφαση. Οταν μπορείς να βγάλεις πολλά λεφτά με μια μεταμεσονύχτια τροπολογία ή με κάποιο θαλασσοδάνειο μιας τράπεζας, η οποία κερδίζει πολλά από τις μεταμεσονύχτιες τροπολογίες, δεν υπάρχει λόγος βελτίωσης του προϊόντος.
Αυτά λοιπόν που διαβάζουμε ή βλέπουμε σήμερα στα ΜΜΕ και μοιάζουν ακατανόητα δεν είναι παρά η λυσσαλέα μάχη οπισθοφυλακής των συμφερόντων να κρατήσουν αλώβητο το σύστημα της χρεοκοπίας. Εκδότες ή στελέχη εφημερίδων και καναλιών που συνήθισαν να κάνουν μπίζνες με κρατικό χρήμα (άμεσο ή έμμεσο διά των θαλασσοδανείων) διολισθαίνουν στο λόμπι της δραχμής. Πρώτα γίνονται αντιμνημονιακοί και μετά καταλήγουν να ενοχλούνται από την Ευρώπη συνολικά. Με πρόσχημα «τον πόνο του λαού» θέλουν να παρασύρουν τους πολίτες σε ένα ωμό αντιευρωπαϊσμό για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους ή τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους. Τώρα που η τρόικα ασχολείται με τον πυρήνα της ελληνικής παθογένειας, θα δουν πολλά (πρωτοσέλιδα) τα μάτια μας τους επόμενους μήνες. Θα ακούσουμε πρώτα ότι πρέπει να σκεφτούμε -ως τάχαμου εναλλακτική λύση- τη δραχμή, κατόπιν θα διαβάσουμε κάποιο άρθρο ότι «δεν είναι κακή ιδέα ένα εθνικό νόμισμα», ενώ παράλληλα θα διαβάζουμε διάφορα «παραπολιτικά» που δεν καταλαβαίνουμε. Θα διαβάζουμε για σκάνδαλα και κόντρες «που δοκιμάζουν την κυβερνητική συνοχή» κ.λπ. Θα χρησιμοποιηθεί όλο το παλιό οπλοστάσιο. Για το «καλό του λαού», βεβαίως, βεβαίως...
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου