Αυτή η ηθικοπλαστική ιστορία, γράφτηκε από τους Alex Blumberg (του Planet Money) και Laura Sydell (του NPR), και κυκλοφόρησε πρόσφατα στο “This American Life”.
Απολαύστε τη διήγηση και τα συμπεράσματα…… δικά σας:
Ο Nathan Myhrvold είναι ιδιοφυΐα και πανεπιστήμων. Κέρδισε εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων, σαν Γενικός Υπεύθυνος για την Τεχνολογία, εργαζόμενος στη Microsoft, αλλά επιπλέον, ανακάλυψε απολιθώματα δεινοσαύρων, και πρόσφατα συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα ενός εξάτομου βιβλίου μαγειρικής όπου βρίσκει κανείς τεχνικές μαγειρέματος εμπνευσμένες από την επιστήμη.
Ο Myhrvold διαθέτει πάνω από 100 πατέντες (Διπλώματα ευρεσιτεχνίας), καταχωρημένες στο όνομά του, και δήλωσε πως θα αφιερώσει τον εαυτό του με αποφασιστικότητα στο να αποδίδει τα δέοντα προς τους άλλους συναδέλφους του-εφευρέτες. Το 2000, ίδρυσε μία εταιρεία που ονόμασε Intellectual Ventures (μπορεί να αποδωθεί στα Ελληνικά σαν “Πνευματικές Επιχειρήσεις”), και την περιγράφει σαν μία εταιρεία που “επενδύει στην εφεύρεση”.
Αλλά η εταιρεία του Myhrvold εκπέμπει μία διαφορετική εικόνα, σε πολλούς από τους παροικούν-τες την Silicon Valley.
Το blog Techdirt, με μεγάλη επιρροή, αναφέρεται συχνά-πυκνά στην Intellectual Ventures με τον όρο patent troll (ζόμπυ των πατεντών).
Το IPWatchdog, ένας ιστότοπος που ασχολείται με τα Πνευματικά Δικαιώματα, αποκάλεσε την IV “patent troll – Δημόσιο Εχθρό υπ’ αριθμ. 1.” Αυτά τα blogs γράφουν για το πως η Intellectual Ventures συσσώρευσε μία από τις μεγαλύτερες συλλογές/ portfolios πατεντών που υπάρχουν σήμερα, τριγυρνώντας στις διάφορες εταιρείες τεχνολογίας και απαιτώντας χρήματα για να τους παραχωρήσει την άδεια χρήσης για όλα αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Οι πατέντες (διπλώματα ευρεσιτεχνίας) αποτελούν πλέον, στις μέρες μας, “big deal” (προσοδοφόρα δουλειά με …φούντες) στο χώρο της βιομηχανίας λογισμικού. Οι μηνύσεις και οι αγωγές πολλαπλασιάζονται. Οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια, μόνο και μόνο για να αγοράσουν τεράστιες συλλογές πατεντών, για να μπορούν να αμυνθούν. Οι ίδιοι οι προγραμματιστές υπολογιστών λένε πως τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας εμποδίζουν κάθε έννοια καινοτομίας.
Οι άνθρωποι, όμως, που δουλεύουν σε εταιρείες που ήρθαν σε συνδιαλλαγή με την Intellectual Ventures, δεν επιθυμούν να μιλήσουν δημοσίως, όταν τους πλησιάζεις.
“Υπάρχει μεγάλος φόβος γύρω από την εταιρεία Intellectual Ventures“, λέει ο Chris Sacca, ένας μέτοχος σε Επενδυτικό Κεφάλαιο, που υπήρξε και από τους αρχικούς επενδυτές στο Twitter, πέραν των συμμετοχών του και σε πολλές άλλες εταιρείες.
“Δεν θέλεις να σε στοχοποιήσουν“.
Ο κος. Sacca δεν μας αποκάλυψε αν η Intellectual Ventures είχε έρθει σε επαφή με οποιαδήποτε από τις εταιρείες στις οποίες είχε επενδύσει.
“Προσπάθησα πραγματικά να σας φέρω σε επαφή με άλλους ανθρώπους μέσα σε αυτή την κοινότητα, για να σας μιλήσουν για όλα αυτά, αλλά αρνήθηκαν σχεδόν όλοι τους να σας συναντήσουν“, μας είπε ο κος Sacca.
“Απλούστατα φοβόταν να το πράξουν“.
Η IV έχει την δύναμη να μπορεί να “σβήσει κυριολεκτικά κάθε νεοσύστατη εταιρεία startups“, δήλωσε ο κος Sacca.
Δεν αποτελεί, φυσικά, έκπληξη το γεγονός ότι ο ίδιος ο Nathan Myhrvold (βλέπε φωτογραφία) έχει μία εντελώς διαφορετική ιστορία να μας πει για την Intellectual Ventures. Όταν τον ρωτήσαμε αν η IV είναι ή όχι ένα “patent troll”, έσκασε στα γέλια.
“Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι για να τον προσάψουν σε ό,ποιον που δεν τους αρέσει, επειδή διαθέτει διπλώματα ευρεσιτεχνίας” δηλώνει.
“Νομίζω ότι, αν το καλοψάξετε, θα δείτε ότι σε οποιονδήποτε επέμενε να ασκήσει τα δικαιώματα που του οφείλονται με βάση τις πατέντες του, κολλήσανε αυτή την ετικέτα του patent troll”.
Στην πραγματικότητα, η Intellectual Ventures, μας λέει ο Myhrvold, είναι ακριβώς το αντίθετο. Στέκεται με το μέρος των εφευρετών. Αποδίδει στους εφευρέτες τα χρήματα που δικαιούνται από τις πατέντες τους. Συγκεντρώνει μαζί διάφορα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, σε ένα τεράστιο αποθετήριο/ αποθήκη εφευρέσεων, το οποίο οι εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιούν όταν θέλουν. Είναι κάτι σαν ένα μεγαλομάγαζο για πατέντες: οποιαδήποτε τεχνολογία κι’ αν ψάχνεις, η IV θα τη διαθέτει.
Η εταιρεία μας διαθέτει ακόμη και το δικό της τεράστιο εργαστήριο, με διάφορους επιστήμονες που κυκλοφορούν με λευκή ποδιά, και ανακατεύοντας διάφορες χημικές ουσίες μέσα σε δοκιμαστικούς σωλήνες και εξετάζοντας προσεκτικά διάφορα πράγματα στο μικροσκόπιο. Διαθέτει, επίσης, ένα τμήμα μηχανών. Ένα τμήμα νανοτεχνολογίας. Είναι κάτι σαν μία παιδική χαρά για επιστήμονες, μηχανικούς και τεχνικούς.
Η IV, λέει, πως επινόησε μία πυρηνική τεχνολογία που είναι πιο ασφαλής και πιο οικολογική σε σχέση με τις υπάρχουσες τεχνολογίες. Ένα μηχάνημα διατήρησης ψύξης για εμβόλια που μπορεί να διατηρήσει τα εμβόλια στη σωστή θερμοκρασία επί μήνες, χωρίς ηλεκτρισμό. Ακόμη και ένα κωνωπο-απωθητικό με την υψηλότερη τεχνολογία στον κόσμο.
Αλλά το εργαστήριο είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι των δραστηριοτήτων της IV. Η εταιρεία μας καταχώρησε περισσότερες από 1000 πατέντες για πράγματα που προέκυψαν από το δικό μας εργαστήριο. Εξαγόρασε περίπου 30000 πατέντες από άλλους. Στην πραγματικότητα, τίποτε από όσα βγήκαν από αυτό το εργαστήριο- ούτε το κωνωπο-απωθητικό, ούτε η πυρηνική τεχνολογία- δεν έφθασαν ποτέ μέχρι την εμπορική χρήση.
Η IV, βέβαια, από τη μεριά της, λέει ότι η δική της δουλειά συνίσταται στο να ενθαρρύνει τις εφευρέσεις, και όχι να φέρνει προϊόντα στην αγορά.
Φαντασθείτε ένα εφευρέτη κάπου εκεί έξω– κάποιον με μία καταπληκτική ιδέα, μία αληθινή καινοτομία. Αυτός ο εφευρέτης διαθέτει μία πατέντα, αλλά οι εταιρείες του κλέβουν την ιδέα. Αυτός όμως, ο εφευρέτης δεν έχει ούτε τα λεφτά, ούτε την νομική κατάρτιση για να τους εμποδίσει. Εδώ ακριβώς είναι το σημείο όπου υπεισέρχεται η IV. Αγοράζει την άδεια αυτού του εφευρέτη, και κατόπιν, εξασφαλίζει ότι οι εταιρείες που χρησιμοποιούν την ιδέα αυτή, θα πληρώσουν τα δέοντα.
Όταν ζητήσαμε να μας δώσουν ένα παράδειγμα ενός εφευρέτη σε αυτή την κατάσταση, να πρόκειται δηλαδή για κάποιον που να βρήκε μια καινοτομία, χωρίς να αμοίβεται αυτή, 2 διαφορετικά άτομα στην IV, μας υπέδειξαν έναν τύπο ονόματι Κρις Κρώφορντ (Chris Crawford).
Ο Joe Chernesky, αντιπρόεδρος της Intellectual Ventures, είπε:
Το ωραίο με τον Chris είναι ότι δεν είχε ιδέα για το πως να βγάλει λεφτά από τις πατέντες του. Είχε βρει μία εξαιρετική ιδέα. Αυτές οι πατέντες ήταν απείρως πολύτιμες, διότι κάθε εταιρεία τεχνολογίας χρησιμοποιούσε τις τεχνικές αυτές. Παρ’ όλα ταύτα, εκείνος δεν ήξερε πως να πληρωθεί γι’ αυτό. Τελικά, ανακάλυψε την Intellectual Ventures. Έτσι, λοιπόν, αγοράσαμε εμείς αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Πήγαμε και εμείς, κατόπιν, να μιλήσουμε με τον Chris Crawford. Αν και αυτή η προσπάθεια αποδείχθηκε πολύ δυσκολώτερη απ’ ότι είχαμε αρχικά υπολογίσει: οδηγηθήκαμε σε ένα ταξίδι 5 μηνών, κατά το οποίο τα στοιχεία που συλλέξαμε δεν έδειξαν να ταιριάζουν με την ιστορία που η Intellectual Ventures μας είχε διηγηθεί.
***
Όταν ζητήσαμε από την IV να μας δώσει τα στοιχεία του Chris Crawford για να έρθουμε σε επαφή μαζί του, η εταιρεία μας απήντησε ότι δεν διέθετε πλέον την πατέντα του και ότι, ο Crawford, μάλλον δεν θα ήθελε καν να μας μιλήσει, στην παρούσα στιγμή, διότι βρισκόταν σε εξέλιξη μία αγωγή.
Αρχίσαμε να τον ψάχνουμε, μέχρι που τον ανακαλύψαμε κάπου στο Clearwater, στη Florida. Όπως είχαμε προβλέψει, δεν είχε απαντήσει σε κανένα από τα πολλά δικά μας emails ή τηλεφωνήματα. Δεν πρόκειται να ακούσετε κάτι παραπάνω γι’ αυτόν, στην παρούσα ιστορία, αλλά εκείνο που εντοπίσαμε ήταν ο αριθμός καταχώρησης της πατέντας του Chris – υπ. Αριθμ. 5771354.
Του είχε απονεμηθεί το 1998 και, η εξήγηση που μας έδωσε η IV σχετικά με την φύση της εφεύρεσης και του διπλώματος, ήταν ότι ο Chris Crawford είχε επινοήσει κάτι που σήμερα το κάνουμε όλοι μας συνέχεια: είχε βρει έναν τρόπο για να μπορεί να γίνει η αναβάθμιση ενός προγράμματος στον τοπικό προσωπικό μας υπολογιστή, μέσω του Διαδικτύου. Με άλλα λόγια, όταν ανοίγετε τον υπολογιστή σας και αναδύεται μία μικρή ειδοποίηση που λέει “Κάντε κλικ εδώ για να αναβαθμίσετε στην πιο πρόσφατη έκδοση του iTunes“, αυτό ακριβώς ήταν η ιδέα του Chris Crawford.
Όταν, όμως, εξετάσαμε τι έλεγε το Δίπλωμα, φάνηκε να υποστηρίζει πολλά παραπάνω. Το όνομα της συγκεκριμμένης εφεύρεσης προκύπτει ως “ένα σύστημα για online back-up“. Το Δίπλωμα αναφέρει ότι αυτή η εφεύρεση καθιστά εφικτό να μπορεί κανείς να κάνει “ένα κάρο πράγματα” όταν συνδέεται με ένα online παροχέα υπηρεσιών, όπως πχ. αγορές λογισμικού, ενοικιάσεις online, back up δεδομένων, αποθήκευση πληροφοριών. Το Δίπλωμα τα περιέγραφε με τρόπο σαν ο Chris Crawford να είχε ανακαλύψει τα περισσότερα κοινά πράγματα που κάνουμε στο Internet.
Δεν ήμασταν σίγουροι πως να τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά, γι’ αυτό πήγαμε να συναντήσουμε τον David Martin, που έχει μία επιχείρηση υπό το όνομα M-Cam. Του ανατίθενται συμβάσεις εκ μέρους κυβερνήσεων, τραπεζών και εταιρειών, με στόχο να αξιολογήσει την ποιότητα των Διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, για διάφορα περίπλοκα προγράμματα που χρησιμοποιούν. Ζητήσαμε, λοιπόν, από τον Martin, να αξιολογήσει την πατέντα του Chris Crawford.
Ταυτοχρόνως με την δίωξη της πατέντας του Crawford, περισσότερες από 5000 άλλες πατέντες εκδιδόταν για “το ίδιο πράγμα“, λέει ο Martin.
Το Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Crawford ήταν για “ένα σύστημα online backup“. Μία άλλη πατέντα από την ίδια χρονική περίοδο, ήταν για “το αποτελεσματικό backup των αρχείων, με τη χρήση πολλαπλών συστημάτων υπολογιστών“. Ακόμη μία ήταν για “mirroring δεδομένων σε ένα απομεμακρυσμένο σύστημα αποθήκευσης δεδομένων“.
Και, τέλος, υπήρχαν 3 διαφορετικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας, με 3 διαφορετικούς αριθμούς καταχώρησης πατεντών, αλλά όλα με τον ίδιο τίτλο: “Σύστημα και μέθοδος για το backup αρχείων υπολογιστών, σε μία ευρεία περιοχή ενός δικτύου υπολογιστών“.
Ο Martin λέει ότι περίπου το 30% των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ, είναι ουσιαστικά για πράγματα που έχουν ήδη εφευρεθεί. Το 2000, για παράδειγμα, το Γραφείο Καταχώρησης Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας καταχώρησε μία πατέντα για το φτιάξιμο ενός τοστ– αριθμός διπλώματος ευρεσιτεχνίας 6080436, “Μέθοδος φρεσκαρίσματος του ψωμιού“.
Ζητήσαμε, επίσης, από τον Ρικ Μακλάουντ (Rick McLeod), ένα Δικηγόρο εξειδικευμένο σε θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και τέως software engineer, να αξιολογήσει την πατέντα του Chris Crawford.
“Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι πραγματικά καινούργιο“, μας είπε.
Ο McLeod ερεύνησε για να ελέγξει αν κάποιος άλλος, σε αυτό το πεδίο δράσης, έκανε ήδη αυτό που ο Chris Crawford υποστήριζε πως ανακάλυψε το 1993, όταν καταχώρησε για πρώτη φορά την πατέντα του. Ορίστε τι βρήκαμε:
Υπήρχαν θεσμικοί οργανισμοί, τόσο Πανεπιστημιακοί, όσο και επιχειρήσεις, που χρησιμοποιούσαν τους υπολογιστές με αυτό τον τρόπο και, νομίζω, ότι πρόκειται για μία πολύ ενδιαφέρουσα σειρά πραγμάτων που ήταν πολύ γνωστά την δεκαετία του 1980, με την εξαίρεση ότι εδώ προσετέθη η λέξη “Internet”.
Ο Mc Leod είπε πως, κατά τη γνώμη του, “αυτό το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας δεν θα έπρεπε να είχε χορηγηθεί εξ’ αρχής”.
***
Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, το αρμόδιο Γραφείο θα είχε συμφωνήσει με τον Rick McLeod. Για ένα μακρύ διάστημα, πράγματι, το Γραφείο καταχώρησης Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας ήταν πολύ αρνητικό και δεν παραχωρούσε καθόλου πατέντες για λογισμικό.
Για ολόκληρες δεκαετίες, το Γραφείο αυτό θεωρούσε το Λογισμικό στην ίδια κατηγορία με τις γλώσσες. Ένα λογισμικό εθεωρείτο περισσότερο να είναι κάτι σαν ένα βιβλίο ή ένα άρθρο. Μπορούσες να κατοχυρώσεις Πνευματικά Διακαιώματα (copyright) πάνω στον Κώδικα, αλλά δεν μπορούσες να “πατεντάρεις”ολόκληρη την ιδέα.
Μέσα στη δεκαετία του 1990, τα Ομοσπονδιακά Δικαστήρια εισέβαλαν σε αυτό το σκηνικό και άρχισαν να ροκανίζουν την παραπάνω ερμηνεία. Προέβησαν στην έκδοση 2 μεγάλων αποφάσεων, μία το 1994 και η άλλη το 1998, που ανέτρεπαν πλήρως τις θέσεις του Γραφείου έκδοσης Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας.
Ακολούθησε, φυσικά, μία πλημμύρα Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας λογισμικού. Πολλοί στην Silicon Valley ευχόταν να μην είχε συμβεί ποτέ αυτό, περιλαμβανομένης και μίας ομάδας που αποτελούσε έκπληξη: των προγραμματιστών ηλεκτρονικών υπολογιστών.
“Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου, εργάσθηκα επί χρόνια με ένα σωρό πατέντες και, εκείνο που έχω να πω είναι ότι η κάθε πατέντα χωριστά δεν είναι τίποτε άλλο από σχέτες αηδίες“, λέει ο Stephan Brunner, ένας προγραμματιστής.
Ο Brunner λέει ότι, στη δουλειά του, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δεν έχουν καν έννοια γι’ αυτόν.
Δεν μπορώ να σας πω ούτε για αστείο τι ακριβώς υποτίθεται ότι εξυπηρετούν. Η εταιρεία μας έλεγε ότι έπρεπε να κάνουμε μία πατέντα γι’ αυτό, ή για το άλλο… Προσωπικά, όταν κοιτάω προς τα πίσω, δεν αισθάνομαι καθόλου περήφανος. Βασικά είναι κάτι σαν αλαμπουρνέζικα που κανείς δεν τα καταλαβαίνει και δεν έχουν καμία απολύτως έννοια από την σκοπιά του engineering.
(Για την ιστορία, ο Stephan Brunner διαθέτει μία πατέντα για έναν “ρυθμιστή που χρησιμοποιεί δομή και κανόνες για την παροχή μίας διεπαφής χρήσης“).
Συναντήσαμε τυχαία τον Stephan, ένα απόγευμα στο South Park, ένα πάρκο του San Francisco, όπου πολλοί τεχνοκράτες τρώνε μεσημεριανό.
Το ίδιο απόγευμα, μιλήσαμε με 6 διαφορετικούς software engineers. Όλοι τους μισούσαν το σύστημα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, και οι μισοί διέθεταν πατέντες στο όνομά τους που πίστευαν ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν εκδοθεί. Σε έρευνες της κοινής γνώμης, μέχρι και το 80% των software engineers λένε ότι το σύστημα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας πράγματι εμποδίζει την καινοτομία. Δεν τους ενθαρρύνει να βγουν μπροστά με νέες ιδέες και να δημιουργήσουν νέα προϊόντα. Στην πραγματικότητα, χώνεται ανάμεσα στα πόδια τους.
Πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι τόσο γενικόλογα, λένε οι μηχανικοί, που τελικά ο καθένας καθίσταται ένοχος παράβασης. Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε οποιονδήποτε προσπαθεί να στήσει ή να αναπτύξει μία επιχείρηση στο Διαδίκτυο.
“Σε ό,τι αφορά τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας, βρισκόμαστε σε μία κατάσταση όπου οι υπάρχουσες πατέντες, πιθανώς, καλύπτουν οποιαδήποτε συμπεριφορά λαμβάνει χώρα στο Internet ή στα κινητά μας τηλέφωνα σήμερα”, λέει ο Chris Sacca, ως επενδυτής κεφαλαίων.
“Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ορισμένες πτυχές των ενεργειών στις οποίες προβαίνει η μέση νεοσύστατη εταιρεία (start-up) της Silicon Valley, ή ακόμη και οι εταιρείες μεσαίου μεγέθους, ανεξαρτήτως από το πόσο ουσιωδώς καινοτόμες είναι, παραβιάζουν τα Διπλώματα ευρεσιτεχνίας ακριβώς αυτή τη στιγμή. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που θα χαρακτήριζα ως πολύ σάπιο σε αυτό το παρόν σύστημα“.
***
Αυτό μας φέρνει πάλι πίσω στο Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας του Chris Crawford, την πατέντα που η Intellectual Ventures ανέφερε ως παράδειγμα για το πως ενθαρρύνουν την καινοτομία, εξασφαλίζοντας την αμοιβή των εφευρετών. Όπως είπαμε, αυτό το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας μοιάζει, επίσης, να καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι των συμβάντων που λαμβάνουν χώρα στο Internet: αναβάθμιση λογισμικού, αγορές αγαθών online, καθώς και εκείνο που ονομάζουμεαποθήκευση στο νέφος. Αν διαθέτετε μία πατέντα για όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα μπορούσατε να την χρησιμοποιήσετε για να υποβάλετε αγωγές σε πολύ κόσμο.
Και, πραγματικά, αυτό ακριβώς συμβαίνει με την πατέντα του Chris Crawford. Η Intellectual Ventures την πούλησε σε μία εταιρεία που λέγεται Oasis research, τον Ιούνιο του 2010. Λιγώτερο από έναν μήνα αργότερα, η Oasis Research χρησιμοποίησε την πατέντα για να υποβάλει αγωγή σε παραπάνω από δώδεκα διαφορετικές εταιρείες τεχνολογίας, περιλαμβανομένης της Rackspace, της GoDaddy, και της AT&T.
Τηλεφωνήσαμε στην Oasis πολλές φορές, αλλά ποτέ κανείς δεν απήντησε στις κλήσεις μας. Για ένα μικρό διάστημα, ο αυτόματος τηλεφωνητής τους παρέπεμπε όλες τις ερωτήσεις στον John Desmarais, έναν Δικηγόρο στη Νέα Υόρκη.
Εκείνος δεν ανταπέδωσε ποτέ, κάνοντας μία κλήση πίσω σε μας, αλλά τον εντοπίσαμε σε ένα συνέδριο περί Πνευματικών Δικαιωμάτων, στο San Francisco.
Επικαλέσθηκε την σχέση εχεμύθειας Δικηγόρου-πελάτη και δεν μας είπε απολύτως τίποτε- ούτε καν ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της Oasis Research. (Είπε, όμως, ότι είναι μεγάλος fan της NPR.)
Δεν υπήρχε καμία δημόσια πληροφόρηση σχετικά με την Oasis Research. Δεν υπήρχε τρόπος να βρούμε ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης της, ούτε πόσους υπαλλήλους απασχολούσε.
Μία από τις ελάχιστες διαθέσιμες πληροφορίες ήταν μία διεύθυνση: 104 E. Houston street, suite 190, Marshall, Texas.
Έτσι, λοιπόν, πήγαμε στο Marshall. Η πόρτα των γραφείων της Oasis ήταν κλειδωμένη και μέσα από την χαραματιά, κάτω από την πόρτα, μπορούσαμε να δούμε πως δεν υπήρχε φως εκεί μέσα.
Είναι λίγο κλισέ να χτυπά κανείς την πόρτα ενός άδειου γραφείου, αλλά είχαμε πετάξει ως εκεί από τόσο μακριά, που στο τέλος το κάναμε και κανείς δεν απάντησε.
Το γραφείο βρισκόταν σε έναν διάδρομο με όλες τις υπόλοιπες πόρτες να μοιάζουν απολύτως ίδιες- κλειδωμένες, με τις ονομαστικές πινακίδες πάνω τους, χωρίς να βγαίνει φως έξω. Επρόκειτο για έναν σιωπηλό διάδρομο, με άδεια γραφεία, που είχαν ονόματα όπως “Software Rights Archive” και “Bulletproof Technology of Texas.”
Τελικά, προκύπτει ότι πολλές από εκείνες τις εταιρείες σε εκείνο τον διάδρομο, αν όχι και όλες, έκαναν ό,τι ακριβώς έκανε και η Oasis Research. Δεν φαινόταν να έχουν καθόλου υπαλλήλους. Δεν εμφανίζονται να παράγουν κάποια νέα εφεύρεση. Αυτές οι εταιρείες βρισκόταν εκεί στο Marshall, στο Texas, διότι υπέβαλλαν αγωγές και μηνύσεις για παραβίαση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.
Οι αγωγές για παραβίαση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας αποτελούν big business (χοντρή δουλειά) στο Marshall, που βρίσκεται στο Ανατολικό τμήμα του Texas.
Πολλοί λένε ότι οι ένορκοι στο Marshall διάκεινται φιλικά προς τους κατόχους διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που προσπαθούν να αποσπάσουν χοντρές αποζημιώσεις. Ένας ντόπιος δικηγόρος που υπερασπίσθηκε πολλές περιπτώσεις πατεντών και από τις δύο πλευρές, λέει ότι αυτό συμβαίνει διότι οι υποθέσεις αυτές εκδικάζονται πολύ γρηγορώτερα στο Marshall από ότι σε άλλα μέρη.
Εν πάσει περιπτώσει, χιλιάδες αγωγές υποβάλλονται εδώ, ισχυριζόμενες ότι υπάρχει ένας εφευρέτης, του οποίου η εφεύρεση χρησιμοποιείται χωρίς άδεια. Κρίμα που δεν υπάρχουν καθόλου εφευρέτες στο Marshall, παρά μόνο διάδρομοι με κενά γραφεία.
***
Ανακαλύψαμε μία κρίσιμη λεπτομέρεια για την Oasis Research. Ήταν ένα νομικό έγγραφο με το όνομα “Πιστοποίηση των Ενδιαφερομένων Μερών”, που απαριθμούσε όλα τα νομικά πρόσωπα με ένα οικονομικό συμφέρον στην Oasis. Ο Tom Ewing, ένας Δικηγόρος πνευματικών δικαιωμάτων, του οποίου η βασική δουλειά ήταν το στρίμωγμα της IV, το έφερε στην προσοχή μας.
Αυτό το έγγραφο για την Oasis, απαριθμεί τους γνωστούς ενδιαφερόμενους- τον ενάγοντα, τους εναγόμενους, και τους εμπλεκόμενους δικηγόρους, αλλά περιελάμβανε και ένα ακόμη όνομα: εκείνο της Intellectual Ventures.
Ο Peter Detkin, ένας δικηγόρος συνιδρυτής της Intellectual Ventures μαζί με τον Nathan Myhrvold, μας είπε ότι η IV έχει πιθανότατα μία “κρυφή συμφωνία” με την Oasis.
Με άλλα λόγια, ο Detkin είπε: “Πουλάμε έναντι ενός ποσού που καταβάλλεται αρχικά, και μετά, εισπράττουμε ένα ποσοστό από τη ροή δικαιωμάτων εκχώρησης (royalty stream) που προκύπτουν από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία“
Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ πιθανόν ότι η Intellectual Ventures εισπράττει μία προμήθεια από οποιαδήποτε ποσά που η Oasis καταφέρνει να αποσπάσει με τις αγωγές της. Η Oasis είναι μία εταιρεία χωρίς καμία δραστηριότητα, χωρίς προϊόντα και, απ´όσο μπορούμε να πούμε, χωρίς υπαλλήλους, που χρησιμοποιεί μία πολύ γενικόλογη πατέντα από το 1998, για να υποβάλλει αγωγές σε παραπάνω από δώδεκα άλλες εταιρείες.
Παρεμπιπτόντως, ο Detkin είναι ακριβώς εκείνος που επινόησε τον όρο “patent troll”. Τον λάνσαρε αρχικά στο μακρινό 1999, όταν εργαζόταν για την Intel.
Τον ρωτήσαμε πως ένοιωθε που έβγαζε λεφτά από μία οντότητα που συμπεριφέρεται πολύ παρόμοια με εκείνα τα patent trolls που ο ίδιος, κάποτε, καταδίκαζε. Εκείνος απήντησε:
Αυτές είναι άδειες που είχαμε πριν, αλλά που δεν διαθέτουμε τώρα πλέον. Μπορούμε, επίσης, να διαβεβαιώσουμε ότι δεν έχουμε δυνατότητα κανενός ελέγχου επί των δράσεων αυτών των τρίτων μερών. Πρόκειται για ανεξάρτητους παίκτες. Αυτοί δεν αποτελούν μέρος της Intellectual Ventures. Μπορεί αυτοί να εξαργυρώνουν κατά τρόπους με τους οποίους διαφωνούμε, αλλά δεν είναι δικό μας πρόβλημα.
…πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι συνεχείς δικαστικές διαμάχες συνιστούν έναν πολύ αναποτελεσματικό τρόπο για να παράγουμε αδειοδότηση. Ας μη χάσουμε, όμως, από τα μάτια μας, το γεγονός ότι οι δικαστικές διαμάχες δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος για την αδειοδότηση.
Με άλλα λόγια, προσπαθούμε να αδειοδοτήσουμε αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, με έναν φιλικό τρόπο, αλλά ενίοτε, πρέπει να προβούμε και σε αγωγές.
Ο Detkin, κατόπιν, επανέλαβε τις γνωστές απόψεις της εταιρείας που είχαμε ήδη ακούσει από πολλά στελέχη της IV:Η αποστολή της Intellectual Ventures είναι να βοηθά τους εφευρέτες να φέρνουν μεγάλες ιδέες στον κόσμο.
Του ζητήσαμε να μας υποδείξει μία περίπτωση διπλώματος ευρεσιτεχνίας που να είχε ατονήσει, αλλά που μετά να αδειοδοτήθηκε και να αναπτύχθηκε.
“Υπήρξαν δύο συμφωνίες που κλείστηκαν”, είπε.
“Η μία ήταν με μία εταιρεία παιγνιδιών. Η άλλη ήταν… δεν μπορώ να θυμηθώ την εμπλεκόμενη τεχνολογία, κυκλοφορούσε εκεί έξω τα προηγούμενα Χριστούγεννα, αλλά δεν ξέρω πως γίνεται“.
Συνέχισε:
Το θέμα είναι ότι τα περισσότερα διπλώματα ευρεσιτεχνίας που έχουμε, τα περισσότερα έσοδά μας, προέρχονται από ανθρώπους … [που] τα χρησιμοποιούσαν πριν το αγοράσουμε εμείς, τα χρησιμοποιούσαν ακόμη και μετά από την δική μας εξαγορά, αλλά τους προσφέραμε έναν αποτελεσματικό τρόπο για μα έχουν πρόσβαση στα δικαιώματα της εφεύρεσης.
Αυτό είναι ένα καλό πράγμα, λέει ο Detkin, διότι σημαίνει πως οι εφευρέτες- οι κάτοχοι των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας- θα πληρωθούν. Αυτό, με τη σειρά του, δημιουργεί ένα κίνητρο για τους ανθρώπους να έρθουν στο προσκήνιο με νέες εφευρέσεις.
Αλλά η IV δεν αγοράζει εφευρέσεις. Αγοράζει διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Και οι περισσότεροι software engineers θα σας πούνε πως, τουλάχιστον σε ότι αφορά το λογισμικό, ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και μία εφεύρεση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας αφορούν πράγματα που οι επαγγελματίες δημιουργοί λογισμικού, δεν θα θεωρούσαν ποτέ ως εφευρέσεις.
***
Όλες οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας άρχισαν να συλλέγουν σωρούς με πατέντες λογισμικού- όχι για να φτιάξουν κάτι, αλλά για να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Αν το οπλοστάσιο πατεντών μίας εταιρείας είναι αρκετά μεγάλο, τότε μπορεί βασικά να λέει στον κόσμο: “Αν προσπαθήσεις να με μηνύσεις με τις πατέντες σου, τότε θα σε μηνύσω και εγώ με τις δικές μου“.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία αμοιβαία απειλή εγγυημένης καταστροφής. Αλλά, αντί της χρήσης πυρηνικών όπλων, εδώ έχουμε τη χρήση ενός οπλοστασίου διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Και αυτό ήταν ένα πρόβλημα που ο Nathan Myhrvold, o ιδρυτής της Intellectual Ventures, είπε ότι προσπαθούσε να λύσει όταν άρχιζε την εταιρεία. Ήταν ένα πρόβλημα για το οποίο τόσο αυτός, όσο και άλλα στελέχη της εταιρείας του, μιλούσαν στις συναντήσεις με τους επενδυτές στην Silicon Valley. Ο Chris Sacca παρευρέθη σε μία από αυτές τις συναντήσεις μερικά χρόνια πριν.
Το σύνθημα που άκουσε ήταν, βασικά, ότι η Intellectual Ventures βοηθά στην άμυνα κατά των αγωγών. Η Intellectual Ventures διαθέτει το δικό της οπλοστάσιο με περίπου 35000 πατέντες- διπλώματα ευρεσιτεχνίας που, έναντι ενός τιμήματος, οι διάφορες εταιρείες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να υπερασπισθούν τον εαυτό τους.
Οι εταιρείες τεχνολογίας πληρώνουν στην Intellectual Ventures αμοιβές που ποικίλλουν “από δεκάδες χιλιάδες, μέχρι εκατομμύρια και εκατομμύρια δολαρίων… για να αγοράσουν ασφάλεια που θα τις προστατεύσει από την έγερση αγωγών από κακόβουλους και βλαβερούς ξένους“, λέει ο Sacca.
Υπάρχει μία κεκαλυμμένη απειλή στο παιγνίδι της IV, λέει ο κος. Sacca:
Αν δεν συμβληθείς μαζί μας, ποιός ξέρει τι θα μπορούσε να σου συμβεί;
Λέει ότι του θυμίζει τις “μαφιόζικου τύπου απειλές, όπου μπαίνει κάποιος στην κεντρική είσοδο του κτιρίου σου και λέει, ‘Θα ήταν τόσο κρίμα να καιγόταν αυτό το μέρος. Γνωρίζω τη γειτονιά πολύ καλά και μπορώ να εξασφαλίσω ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο’ “.
Και ο κος. Sacca συνεχίζει:
Άκου κάτι αστείο: Όταν είδα τον Nathan να μιλά δημοσίως γι’ αυτό το θέμα και έβλεπα τους αντιπροσώπους της IV να μας θυμίζουν ότι δεν είναι η ίδια η εταιρεία που υποβάλλει μηνύσεις, και ότι αυτοί οι ίδιοι δεν είναι δικομανείς, αλλά ότι αντιπροσωπεύουν έναν αμυντικό παίκτη. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν μπορεί κανείς να συλλάβει την πραγματική απειλή από το οπλοστάσιο με τις πατέντες τους, ούτε είναι εύκολο να το πάρει στα σοβαρά υπ’ όψη, εκτός και αν εκείνοι επιλέξουν να κρατήσουν εκείνη την επιθετική-προσβλητική στάση, εκτός και αν προτίθενται να εφαρμόσουν αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Έτσι, λοιπόν, φθάνουμε σε μία πολύ λεπτή πράξης ισορροπίας, που θυμίζει πάρα πολύ εκείνες τις κινηματογραφικές σκηνές σε ταινίες όπου η μαφία έρχεται να επισκεφθεί το κοντινό σου χασάπικο και μετά λένε, “Φίλε, θα ήταν στ’ αλήθεια μεγάλο κρίμα αν ερχόταν κάποιος και σου υπέβαλλε μία μήνυση. Ξέρεις τι έχω να σου πω: πλήρωσέ μας μία εξωφρενική συνδρομή και, έτσι, θα σε κρατάμε υπό προστασία”. Και, βέβαια, κανένα σύστημα προστασίας δεν μπορεί να εμφανίζεται αξιόπιστο, αν δεν καίγονται και μερικά χασάπικα κάπου-κάπου.
Σε ένα email προς εμάς, ο Peter Detkin χαρακτήρισε τη σύγκριση με τη Μαφία “γελοία και προσβλητική“. Σε αυτό το μήνυμα ο Detkin έγραφε:
Είμαστε μία ενοχλητική εταιρεία, που παρέχει στους κατόχους διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας έναν τρόπο να αναγνωρίσουν μία αξία που δεν προϋπήρχε πριν έρθουμε εμείς επί σκηνής, και ασκούμε μία μεγάλη επιρροή στην αγορά. Αυτό κάνει προφανώς τους ανθρώπους να νοιώθουν άβολα. Αλλά όσα κακόλογα και να πει κανείς, δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι ιδέες έχουν αξία. (Δέστε την πλήρη απάντηση του Detkin εδώ.)
Αρκετά σωστό. Αλλά τώρα μπορείς να αντιληφθείς γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση πως καίγονται πολλά χασάπικα. Καθώς καταγράφουμε αυτή την ιστορία, όλο και περισσότερες πατέντες της Intellectual Ventures άρχισαν να εμφανίζονται στα χέρια εταιρειών σαν την Oasis. Εταιρείες χωρίς υπαλλήλους και χωρίς να εκτελούν πραγματικές εργασίες, που δημιουργήθηκαν με μόνο σκοπό την υποβολή μηνύσεων και αγωγών. Είναι γνωστές σαν “μη-μάχιμες-οντότητες”, ή ΜΜΟ.
Μία πατέντα που πριν ανήκε στην IV, χρησιμοποιήθηκε από την NPE για να μηνύσει 19 διαφορετικές εταιρείες, ένα ευρύ φάσμα που περιελάμβανε την Dell, την Abercrombie & Fitch, την Visa και την UPS.
Όλες αυτές οι εταιρείες διαθέτουν ιστοσελίδες όπου, όταν περιηγείσαι με το ποντίκι σου πάνω σε κάποια σημεία, σου πετάγονται αναδυόμενα παράθυρα. Η NPE είπε “Έχουμε στην κατοχή μας την πατέντα γι’ αυτό το πράγμα“. Αυτό θα καθιστούσε ολόκληρο το Internet ένοχο για παραβίαση της πατέντας αυτής.
Μία άλλη ομάδα κάποιων πατεντών που ανήκαν στο παρελθόν στην IV, χρησιμοποιήθηκαν σε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες και πολυσυζητημένες υποθέσεις της Silicon Valley, αυτή ακριβώς την εποχή. Μία ΜΜΟ που λέγεταιLodsys, υπέβαλλε αγωγή σε περίπου 36 εταιρείες που αναπτύσσουν εφαρμογές για τα τηλέφωνα iPhone και την πλατφόρμα Android. Η Lodsys ισχυρίζεται ότι διαθέτει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που δίνει την δυνατότητα αγοράς διαφόρων πραγμάτων, μέσα από μία εφαρμογή των smartphones.
Μία γαργαλιστική λεπτομέρεια σχετικά με αυτή την περίπτωση: Η διεύθυνση της Lodsys είναι: 104 E. Houston street, Marshall, Texas, Γραφείο 190. Δηλαδή, ακριβώς η ίδια, μέχρι και τον αριθμό γραφείου, όπως και για τηνOasis Research.
***
Για τις ανάγκες τεκμηρίωσης αυτής της ιστορίας, προσπαθήσαμε να τηλεφωνήσουμε διάφορους ανθρώπους που είχαν συνάψει συμφωνίες αδειοδότησης με την IV, καλέσαμε όσους ήταν εναγόμενοι σε εκδικάσεις μηνύσεων για θέματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της IV, προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με όλες ανεξαιρέτως τις εταιρείες εναντίον των οποίων η Oasis Research ήγειρε αγωγές. Κανείς τους δεν μίλησε μαζί μας.
Μία μερική εξήγηση είναι, πιθανώς, ο φόβος. Ένα άλλο μέρος της εξήγησης είναι το γεγονός ότι οι συμφωνίες με την Intellectual Ventures περιλαμβάνουν μία ρήτρα περί μη-αποκάλυψης που, λέγεται πως είναι η αυστηρώτερη που υπάρχει στην Silicon Valley.
Η υπόθεση της Oasis Research βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αλλά οι περισσότεροι από τους αρχικώς εναγόμενους φαίνεται πως έχουν αποδεχθεί κάποιο συμβιβασμό.
Ο Michael Smith, ο δικηγόρος στο Marshall του Texas, αντιπροσώπευσε κάποιον από εκείνους τους εναγόμενους. Ήταν βέβαιος ότι θα είχαν κερδίσει την υπόθεση, αν το όλο θέμα είχε φθάσει στην αίθουσα εκδίκασης. Αλλά ο πελάτης του ήρθε σε συμβιβασμό, εν πάσει περιπτώσει. Μας είπε ότι μερικές φορές είναι πιο εύλογο να έρθει κανείς σε συμβιβασμό και να πληρώσει τα δικαιώματα αδείας, παρά να ξοδέψει από $2 εκατομμύρια δολάρια μέχρι και $5 εκατομμύρια δολάρια σε μία δικαστική υπόθεση.
Ο δικηγόρος Tom Ewing, που παρακολουθεί στενά την Intellectual Ventures, λέει πως είναι πιθανό να δούμε όλο και περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις στο μέλλον. Για να αγοράσει τα 35,000 διπλώματα ευρεσιτεχνίας που κατέχει, η Intellectual Ventures προσέλκυσε πάνω από $5 εκατομμύρια δολάρια από τους επενδυτές.
Από την ίδρυσή της το 2000, η Intellectual Ventures δημιούργησε έσοδα $2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά, όπως λέει ο Ewing, για να κρατήσει ευχαριστημένους τους επενδυτές της για τα επόμενα 10 χρόνια, θα πρέπει να κάνει πολύ παραπάνω από αυτά:
“Η Intellectual Ventures φαίνεται να έχει υπογράψει μία σειρά συμφωνιών“, λέει ο Ewing.
“Αν η ροή των συμφωνιών που συνάπτουν δεν αυξηθεί σημαντικά, τότε φαντάζομαι πως θα προσπαθήσουν να υποβάλλουν ακόμη περισσότερες αγωγές, για να πιάσουν τους στόχους τους“.
Η πρόβλεψη του Ewing μοιάζει, ήδη, να επαληθεύεται. Τον τελευταίο μήνα, η ίδια η Intellectual Ventures υπέβαλλε μήνυση στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο κατά διαφόρων εταιρειών, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζουν κάποιες δικές της πατέντες για τους ημιαγωγούς.
***
Στις αρχές Ιουλίου, η υπό πτώχευση εταιρεία τεχνολογίας Nortel, έβγαλε τις δικές της 6000 πατέντες σε δημοπρασία, στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Ξέσπασε ένας αγώνας προσφορών ανάμεσα στις powerhouses της Silicon Valley. ΗGoogle είπε πως τις ήθελε καθαρά για να μπορεί να αμυνθεί κατά των αγωγών και είχε την πρόθεση να ξοδέψει παραπάνω από $3 δισεκατομμύρια δολάρια για να τις πάρει. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό.
Το portfolio πουλήθηκε, τελικά, στην Apple και σε ένα consortium άλλων εταιρειών τεχνολογίας, περιλαμβανομένης της Microsoft και της Ericsson. Η κατηγορία τιμής: $4.5 δισεκατομμύρια δολάρια. Πέντε φορές παραπάνω από την αρχική τιμή ανοίγματος. Πάνω από τα διπλάσια από όσα περιμένανε ακόμη και οι περισσότεροι των εμπλεκομένων. Ήταν η μεγαλύτερη δημοπρασία πατεντών στην ιστορία.
Αυτό σημαίνει $4.5 δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν σε πατέντες που αυτές οι εταιρείες, σχεδόν μετά βεβαιότητος, δεν θέλουν να αποκτήσουν για τα τεχνικά τους μυστικά.
Αυτό σημαίνει ότι $4.5 δισεκατομμύρια δεν θα πάνε για τη δημιουργία οποιασδήποτε καινοτομίας, δεν θα βοηθήσουν στο να έρθουν νέα προϊόντα στα ράφια, δεν θα συνεισφέρουν στο να ανοίξουν νέα εργοστάσια που θα δώσουν δουλειά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να δουλέψουν.
Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα $4.5 δισεκατομμύρια δολάρια θα επιβαρύνουν, μοιραία, τις τιμές του κάθε προϊόντος που αυτές οι εταιρείες θα σου πουλήσουν.
Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα $4.5 δισεκατομμύρια δολάρια θα δαπανηθούν για την αγορά ενός όπλων, για τον συνεχιζόμενο πόλεμο των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας.
Οι μεγάλες εταιρείες όπως η Google, η Apple, η Microsoft, πιθανόν να επιζήσουν.
Τα πιο πιθανά θύματα θα είναι όλες εκείνες οι άσημες εταιρείες στην αγορά, για τις οποίες κανείς δεν έχει ακούσει ως τώρα, αλλά που θα μπορούσαν μία μέρα να πάρουν τη θέση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου