Έχει αποτέλεσμα η εξωτερική προσαρμογή;

Στον έκτο χρόνο της κρίσης στην ευρωζώνη, είναι ώρα να αναθεωρήσουμε εάν η προσαρμογή των εξωτερικών ανισορροπιών στην ευρωζώνη έχει αποτέλεσμα. Τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών έχουν δραματικά προσαρμοστεί σε αρκετές χώρες της ευρωζώνης όπως αποδεικνύει το γράφημα παρακάτω. Η μία χώρα που δείχνει ότι δεν έχει προχωρήσει σε καμία προσαρμογή, είναι η Γερμανία, και θα επανέλθω σε αυτό. Είναι η δραματική προσαρμογή των ελλειμμάτων στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών μια ένδειξη επιτυχίας του εξαγωγικού κλάδου ή απλώς μια αποτύπωση μιας δραματικής κατάρρευσης της εγχώριας ζήτησης εξαιτίας της απομόχλευσης του ιδιωτικού κλάδου και της αρχής της δημοσιονομικής ενοποίησης;

Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα, το παρακάτω γράφημα αξιολογεί τις σχετικές συνεισφορές των αυξήσεων σε σχέση με τις μειώσεις των εισαγωγών και εξαγωγών, που καταμετρώνται ως ποσοστό επί τοις εκατό του ΑΕΠ 2012. Η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία  εμφανίζουν μια αξιοσημείωτη προσαρμογή, προσανατολισμένη στις εξαγωγές. Και στις τρεις χώρες, η αύξηση των εξαγωγών στο διάστημα 2007-2012 ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη μείωση και αντίστοιχα από τη μικρή αύξηση των εισαγωγών στην Ιρλανδία. Στη διάρκεια των πέντε ετών που εξετάζονται, η προσαρμογή του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών προερχόταν μάλλον από τις εξαγωγές παρά από τη μείωση των εισαγωγών, εξαιτίας της κατάρρευσης της εγχώριας ζήτησης. Η Ελλάδα ξεχωρίζει βασικά, με το σύνολο της προσαρμογής να προέρχεται από την μεγάλη μείωση των εισαγωγών. Στη Γερμανία, τόσο οι εισαγωγές όσο και οι εξαγωγές αυξάνονται με παρόμοιο μέγεθος, έτσι δεν σημειώθηκε καμία μεγάλη μεταβολή στο εμπορικό ισοζύγιο.

Ακολουθούν δύο σημαντικά μαθήματα τακτικής. Πρώτα από όλα, εάν η ευρωζώνη δεν έχει ή δεν μπορεί να μετακινηθεί σε πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών, τότε η Γερμανία θα πρέπει να κάνει μια καθαρή συμβολή στη ζήτηση, αυξάνοντας τις εισαγωγές περισσότερο από τις εξαγωγές. Με δεδομένη την ανεπάρκεια της ζήτησης στην ευρωζώνη, υπάρχει μια σαφής περίπτωση για ενίσχυση της ζήτησης στη Γερμανία. Αυτό θα βοηθήσει περαιτέρω την εκ νέου εξισορρόπηση με την αύξηση της ζήτησης για τις εξαγωγές από την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία συγκεκριμένα.

Δεύτερον, για να αυξηθεί περαιτέρω ο τομέας των εξαγωγών στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία αλλά επίσης και στην Ιταλία, είναι σημαντικό να πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη. Δύο πράγματα χρειάζονται για την ανάπτυξη: φθηνή πρόσβαση στην πίστωση για τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε νέες παραγωγικές ικανότητες, καθώς και ανταγωνιστικότητα του εργατικού δυναμικού.  Ο τρέχων βαθύς κατακερματισμός της χρηματοπιστωτικής αγοράς και η απόκλιση των συνθηκών χρηματοδότησης με σημαντικά ασφάλιστρα κινδύνου που καταβάλλονται από τις επιχειρήσεις στις εν λόγω χώρες, είναι η πιο σημαντική απειλή για την περαιτέρω προσαρμογή στη ζώνη του ευρώ. Είναι αναγκαία η τραπεζική ένωση μαζί με μια πιο επιθετική νομισματική πολιτική.

Του Guntram B. Wolf
ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/newsTheme.asp?id=1749664
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.bruegel.org/nc/blog/detail/article/1039-chart-of-the-week-is-external-adjustment-working-in-the-euro-area/#.UT99zVe85FK