Όσον αφορά την πολιτική του ίδιου του Τσάβες όλα τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να κατάφερε να βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης για τους φτωχούς συμπατριώτες του (η φτώχεια μειώθηκε από το 44% σε 27%), αλλά στην ενεργειακή στρατηγική υπήρξε λιγότερο πετυχημένος. Επί των ημερών του οι περισσότερες ξένες πετρελαϊκές εκδιώχθηκαν στα πλαίσια μιας ιδιότυπης σοσιαλιστικής πολιτικής, αλλά αυτό είχε αρνητική επίδραση στην παραγωγή πετρελαίου, η οποία υποχώρησε από τα 3,5 εκατ. βαρέλια στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε περίπου 2,7 εκατ. βαρέλια σήμερα. Βεβαίως, η μειωμένη αυτή παραγωγή πωλείται έναντι τιμής κατά πολύ υψηλότερης από ότι παλαιότερα, οπότε ο Τσάβες δεν αντιμετώπισε κάποια μείωση των εσόδων από τις εξαγωγές πετρελαίου. Επίσης, σημειώνεται ότι το πετρέλαιο της Βενεζουέλας είναι κατά κύριο λόγο «βαρύ» και βρίσκεται ρηχά μέσα στο υπέδαφος στη Ζώνη του Ορινόκου, οπότε είναι σχετικά φτηνό στην εξόρυξη, η οποία στοιχίζει μόλις 20 δολάρια ανά βαρέλι.
Ο διάδοχος λοιπόν του Τσάβες θα παραλάβει μια κατάσταση όπου η κρατική πετρελαϊκή PDVSA χαρακτηρίζεται από κακοδιαχείριση, έλλειψη τεχνογνωσίας και σε ένα βαθμό ελλιπή στήριξη από το κράτος, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων καταλήγει στα δημόσια ταμεία και δεν αφιερώνεται για την ανάπτυξη της εταιρείας και της παραγωγής της. Η PDVSA ήταν πάντοτε η αγελάδα που άρμεγε ο Τσάβες προκειμένου να υλοποιήσει τα κοινωνικά του προγράμματα και να παραμείνει στην εξουσία. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε ότι το 2011, η κρατική πετρελαϊκή κατέβαλε 17,7 δις. δολάρια σε φόρους και μερίσματα, ενώ άλλα 30 δις. κατέληξαν σε κοινωνικά προγράμματα και διάφορα άλλα ταμεία εκτός του κυβερνητικού προϋπολογισμού, όπως αναφέρουν οι Financial Times.
O Τσάβες προχώρησε τα προηγούμενα χρόνια σε συμμαχίες με την Κίνα, οι οποίες όμως περιορίστηκαν να χρηματοδοτήσουν τη Βενεζουέλα με αντάλλαγμα πετρέλαιο, δίχως να μετουσιωθεί η συνεργασία τους σε κάτι σημαντικό στον τομέα της παραγωγής. Με άλλα λόγια, η πόρτα ήταν ανοικτή πολιτικά μιλώντας για τις πετρελαϊκές της Κίνας και της Ρωσίας, όμως εκείνες δεν επέλεξαν να επενδύσουν μεγάλα ποσά και να δραστηριοποιηθούν στη Βενεζουέλα. Κατ' επέκταση, δεν είναι σαφές ούτε το αν στο εγγύς μέλλον θα γίνει κάποια αλλαγή φρουράς, με τις δυτικές πετρελαϊκές να κάνουν δυναμική επιστροφή με καλύτερους όρους από ότι στο παρελθόν, φέρνοντας μαζί τους νέες επενδύσεις. Σε τελική ανάλυση, ο Τσάβες μπορεί να πέθανε, αλλά ο τσαβισμός εξακολουθεί να έχει πολύ ισχυρά ερείσματα στις λαϊκές μάζες της Βενεζουέλας.
Το κρίσιμο ερώτημα για τις δυτικές πετρελαϊκές είναι αν θα μπορούσε να υπάρχει ένα σενάριο στο οποίο οι διάδοχοι του Τσάβες θα τα έβρισκαν μαζί τους, ανοίγοντας τον δρόμο της επιστροφής. Δεδομένης και της χρηματοδότησης από χώρες όπως η Κίνα, κάτι τέτοιο δεν μοιάζει πιθανό σήμερα, τουλάχιστον όχι προτού ο νέος πρόεδρος δώσει δείγματα γραφής. Είναι λοιπόν ακόμη πολύ νωρίς για να βγάλει κάποιος συμπεράσματα, αλλά αν μη τι άλλο η Βενεζουέλα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον από πολλές απόψεις.
Του Χάρη Αποσπόρη
ΠΗΓΗ: http://www.energia.gr/article.asp?art_id=67654
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου