Μας την παρουσίασαν ως το πικρό, αλλά απαραίτητο φάρμακο που πρέπει να πιούμε για να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη ανανεωμένοι και περισσότερο ανταγωνιστικοί.
Στη μάχη της ανταγωνιστικότητας οι ΗΠΑ είναι ο ξεκάθαρος νικητής έναντι της ΕΕ. Η χαλαρή δημοσιονομική πολιτική του προέδρου Ομπάμα (στη φωτογραφία με τον πρόεδρο της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο) έδωσε ώθηση στην αμερικανική οικονομία. Αντιθέτως, η συνταγή της λιτότητας άφησε πληγές στην Ευρωζώνη
Κι όμως, έπειτα από τρία χρόνια αμείλικτων περικοπών, αποδεικνύεται τελικώς πως η λιτότητα κάνει κακό στην ανταγωνιστικότητα. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει απερίφραστα και εμφατικά το οικονομικό πανεπιστήμιο IMD της Ελβετίας.
Το εν λόγω συμπέρασμα, μάλιστα, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, από τη στιγμή που το IMD έχει επανειλημμένως τα τελευταία χρόνια βραβευθεί (σε έρευνες των Forbes, FT, Economist κ.ά.) ως το καλύτερο οικονομικό πανεπιστήμιο στον κόσμο. Εδώ και 25 έτη, αρχής γενομένης από το 1989, το IMD δημοσιεύσει κάθε χρόνο τη δική του λίστα με τις περισσότερο ανταγωνιστικές οικονομίες της υφηλίου.
Η κατάταξη για το 2013 δόθηκε χθες στη δημοσιότητα και στην κορυφή της φιγουράρουν οι ΗΠΑ, μια χώρα που έχει επιλέξει την οδό της χαλαρής νομισματικής πολιτικής και ρίχνει συχνά-πυκνά χρήμα στην αγορά. Οσο για την πολύπαθη Ευρώπη, αυτή εκπροσωπείται στην κορυφαία δεκάδα από τέσσερις χώρες (την Ελβετία στη θέση νούμερο 2, τη Σουηδία στην 4η, τη Νορβηγία στην 6η και τη Γερμανία στην 9η), από τις οποίες ωστόσο μόνο η μία (Γερμανία) ανήκει στην Ευρωζώνη.
Σε μέγκενη
«Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει περιοριστεί σημαντικά από προγράμματα λιτότητας, τα οποία καθυστερούν την ανάκαμψη και θέτουν υπό αμφισβήτηση τις μέχρι τώρα αποφάσεις σχετικά με τον χρόνο εφαρμογής των προτεινόμενων μέτρων», σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης, αφήνοντας να εννοηθεί πως το «δόγμα του σοκ» που επιβλήθηκε από τη Γερμανία ως φάρμακο αποδείχθηκε τελικώς... φαρμάκι.
«Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει περιοριστεί σημαντικά από προγράμματα λιτότητας, τα οποία καθυστερούν την ανάκαμψη και θέτουν υπό αμφισβήτηση τις μέχρι τώρα αποφάσεις σχετικά με τον χρόνο εφαρμογής των προτεινόμενων μέτρων», σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης, αφήνοντας να εννοηθεί πως το «δόγμα του σοκ» που επιβλήθηκε από τη Γερμανία ως φάρμακο αποδείχθηκε τελικώς... φαρμάκι.
Αναφερόμενος στα αποτελέσματα της φετινής χρονιάς, ο Στεφάν Γκαρελί, καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Παγκοσμίου Κέντρου Ανταγωνιστικότητας, εξηγεί: «Ενώ η Ευρωζώνη παραμένει στάσιμη, η δυναμική επιστροφή των ΗΠΑ στην κορυφή της κατάταξης αλλά και τα καλά νέα από την Ιαπωνία (σ.σ.: ανέβηκε στη θέση 24 από την 27η) έχουν επαναφέρει το ντιμπέιτ για τη λιτότητα. Οι δομικές μεταρρυθμίσεις είναι αναπόφευκτες, αλλά η ανάπτυξη παραμένει προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα. Επιπλέον, η σκληρότητα των μέτρων λιτότητας πολύ συχνά προκαλεί τις εχθρικές αντιδράσεις του πληθυσμού. Οι χώρες οφείλουν να διαφυλάξουν την κοινωνική τους συνοχή προκειμένου να προσφέρουν ευημερία».
Είναι χαρακτηριστικό πως εάν συγκρίνει κανείς τα φετινά στοιχεία με τα αντίστοιχα του 1997 διαπιστώνει πως, με εξαίρεση τη Γερμανία, οι άλλες δέκα μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης έχουν όλες τους χάσει μονάδες ανταγωνιστικότητας.
Ειδικά η Βρετανία και η Γαλλία ξεχωρίζουν ως οι μεγαλύτεροι χαμένοι (στις θέσεις 18 και 28 αντίστοιχα). Οσο για τον ευρωπαϊκό Νότο (την Ιταλία στη θέση 44, την Ισπανία στην 45η και την Πορτογαλία στην 46η), αυτός παραμένει στάσιμος κυρίως για τρεις λόγους: επειδή δεν κατάφερε να διευρύνει/διαφοροποιήσει τη βιομηχανία του, επειδή δεν κατάφερε να ελέγξει τις δημόσιες δαπάνες, και επειδή, μέσα σε όλα τα παραπάνω, βρίσκεται αντιμέτωπος και με προγράμματα λιτότητας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου