Το 2014 η Ευρώπη βρέθηκε να περιβάλλεται από κρίσεις. Στα ανατολικά, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ξέσπασε πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία. Η μνημειώδης συμφωνία το 2013 μεταξύ του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας, έληξε το 2014 σε πολύ λιγότερο σταθερό έδαφος, με επιδείνωση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης και στις δύο χώρες και στην γειτονική Βοσνία. Στο νότο, το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος σημείωσε εντυπωσιακή προώθηση σε όλη την Συρία και το Βόρειο Ιράκ. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε στη Συρία, δημιουργώντας μια κρίση προσφύγων σε μια τρομακτική κλίμακα, και ξεκίνησε στη Λιβύη. Και το αυταρχικό καθεστώς στην Αίγυπτο συνέχισε την βίαιη καταστολή του εναντίον της αντιπολίτευσης, εξαλείφοντας κάθε εναπομείνασα ελπίδα ότι η Ευρώπη μπορεί ακόμη να πιστεύει σε μια δημοκρατική πρόοδο για την χώρα. Οι συγκρούσεις στην γειτονιά επίσης κατέληξαν σε μια κρίση προσφύγων στη Μεσόγειο, καθώς όλο και μεγαλύτεροι αριθμοί ανθρώπων προσπάθησαν να περάσουν τις βόρειες ακτές της, και δυστυχώς, περισσότερες ζωές χάθηκαν στη διαδικασία.
Μέσα στην Ευρώπη επίσης, υπήρξαν πολλά για να ανησυχεί κανείς. Η οικονομική ανάκαμψη παρέμεινε άγνωστη και τα κράτη-μέλη συνέχισαν να διαφωνούν για το πώς να τονωθεί η ανάπτυξη, Ο συνδυασμός χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού, είναι ιδιαίτερα προβληματικός για χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Η γαλλική οικονομία δεν μπορούσε να βγει από την ύφεση και η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ξανά κρίσιμη μέχρι το τέλος του έτους. Ακόμη και ο μοχλός της οικονομίας της ευρωζώνης, η Γερμανία, απέδωσε χαμηλότερα των προσδοκιών. Το αποτέλεσμα για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Μάιο, ανέδειξε το εύρος στο οποίο οι ανησυχίες για την επίδραση των πολιτικών λιτότητας και την μετανάστευση, έχουν τροφοδοτήσει την άνοδο της ακροδεξιάς και των αντί-ευρωπαϊκών κομμάτων ανά την ήπειρο.
Η ενότητα εναντίον της Ρωσίας ήταν το σημείο κλειδί για το 2014. Παρά τις παραδοσιακές διαιρέσεις μεταξύ της ΕΕ για την Ρωσία και την ισχυρή αντίσταση από ορισμένες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, η ΕΕ ενώθηκε σε μια πολιτική κυρώσεων. Ως εκ τούτου, αυτής της χρονιάς το Scorecard, δίνει υψηλότερες βαθμολογίες το 2014 σχετικά με την Ρωσία, με ιδιαίτερα υψηλές βαθμολογίες για την ενότητα. Συνολικά, οι Ευρωπαίοι ήταν ενωμένοι και επένδυσαν σημαντικούς πόρους στα πιο κρίσιμα ζητήματα του έτους. Ωστόσο, οτιδήποτε άλλο ήταν δευτερεύον για την αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής το 2014, επομένως, ενώ η βελτίωση της ενότητας έφερε υψηλές βαθμολογίες για τις σχέσεις με την Ρωσία και τις χώρες της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης (ειδικά την Ουκρανία), η ΕΕ έδωσε λιγότερη προσοχή στα Δυτικά Βαλκάνια, με χαμηλότερες βαθμολογίες για τα αποτελέσματα. Στην ΜΕΝΑ, η κύρια ιστορία της χρονιάς ήταν η σχετική αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει την επιρροή των κρατών του Κόλπου, του Ιράν και της Τουρκίας. Ενώ οι βαθμολογίες για την ενότητα της ΕΕ και τους πόρους είναι αξιοσέβαστες και συχνά υψηλότερες σε σχέση με πέρυσι, οι χαμηλές βαθμολογίες για τα αποτελέσματα έφεραν χαμηλότερα τη συνολική βαθμολογία. Πιο κοντά στο εσωτερικό, η μετάβαση των θεσμών της ΕΕ και η ανησυχία για την αυξανόμενη εγχώρια δημοτικότητα ακραίων κομμάτων, απέτρεψε τα κράτη-μέλη από το να βρουν το πολιτικό σθένος και να αναπτύξουν μια ισχυρή απάντηση στην κρίση των προσφύγων στη Μέση Ανατολή και την μεταναστευτική κρίση στην Μεσόγειο.
Το 2014 η Ευρώπη βρέθηκε να περιβάλλεται από κρίσεις. Στα ανατολικά, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ξέσπασε πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία. Η μνημειώδης συμφωνία το 2013 μεταξύ του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας, έληξε το 2014 σε πολύ λιγότερο σταθερό έδαφος, με επιδείνωση της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης και στις δύο χώρες και στην γειτονική Βοσνία. Στο νότο, το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος σημείωσε εντυπωσιακή προώθηση σε όλη την Συρία και το Βόρειο Ιράκ. Ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε στη Συρία, δημιουργώντας μια κρίση προσφύγων σε μια τρομακτική κλίμακα, και ξεκίνησε στη Λιβύη. Και το αυταρχικό καθεστώς στην Αίγυπτο συνέχισε την βίαιη καταστολή του εναντίον της αντιπολίτευσης, εξαλείφοντας κάθε εναπομείνασα ελπίδα ότι η Ευρώπη μπορει ακόμη να πιστεύει σε μια δημοκρατική πρόοδο για την χώρα. Οι συγκρούσεις στην γειτονιά επίσης κατέληξαν σε μια κρίση προσφύγων στη Μεσόγειο, καθώς όλο και μεγαλύτεροι αριθμοί ανθρώπων προσπάθησαν να περάσουν τις βόρειες ακτές της, και δυστυχώς, περισσότερες ζωές χάθηκαν στη διαδικασία.
Μέσα στην Ευρώπη επίσης, υπήρξαν πολλά για να ανησυχεί κανείς. Η οικονομική ανάκαμψη παρέμεινε άγνωστη και τα κράτη-μέλη συνέχισαν να διαφωνούν για το πώς να τονωθεί η ανάπτυξη, Ο συνδυασμός χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού, είναι ιδιαίτερα προβληματικός για χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Η γαλλική οικονομία δεν μπορούσε να βγει από την ύφεση και η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ξανά κρίσιμη μέχρι το τέλος του έτους. Ακόμη και ο μοχλός της οικονομίας της ευρωζώνης, η Γερμανία, απέδωσε χαμηκότερα των προσδοκιών. Το αποτέλεσμα για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού ΚΟινοβουλίου τον Μάιο, ανέδειξε το εύρος στο οποίο οι ανησυχίες για την επίδραση των πολιτικών λιτότητας και την μετανάστευση, έχουν τροφοδοτήσει την άνοδο της ακροδεξιάς και των αντί-ευρωπαϊκών κομμάτων ανά την ήπειρο.
Η ενότητα εναντίον της Ρωσίας ήταν το σημείο κλειδί για το 2014. ΠΑρά τις παραδοσιακές διαιρέσεις μεταξύ της ΕΕ για την Ρωσία και την ισχυρή αντίσταση από ορισμένες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, η ΕΕ ενώθηκε σε μια πολιτική κυρώσεων. Ως εκ τούτου, αυτής της χρονιάς το Scorecard, δίνει υψηλότερες βαθμολογίες το 2014 σχετικά με την Ρωσία, με ιδιαίτερα υψηλές βαθμολογίες για την ενότητα. Συνολικά, οι Ευρωπαίοι ήταν ενωμένοι και επένδυσαν σημαντικούς πόρους στα πιο κρίσιμα ζητήματα του έτους. Ωστοσο, οτιδηποτε άλλο ήταν δευτερεύον για την αντιμετώπιση της ρωσικής απειλής το 2014, επομένως, ενώ η βελτίωση της ενότητας έφερε υψηλές βαθμολογίες για τις σχέσεις με την Ρωσία και τις χώρες της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης (ειδικά την Ουκρανία), η ΕΕ έδωσε λιγότερη προσοχή στα Δυτικά Βαλκάνια, με χαμηλότερες βαθμολογίες για τα αποτελέσματα. Στην ΜΕΝΑ, η κύρια ιστορία της χρονιάς ήταν η σχετική αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει την επιρροή των κρατών του Κόλπου, του Ιράν και της Τουρκίας. Ενώ οι βαθμολογίες για την ενότητα της ΕΕ και τους πόρους είναι αξιοσέβαστες και συχνά υψηλότερες σε σχέση με πέρυσι, οι χαμηλές βαθμολογίες για τα αποτελέσματα έφεραν χαμηλότερα τη συνολική βαθμολογία. Πιο κοντά στο εσωτερικό, η μετάβαση των θεσμών της ΕΕ και η ανησυχία για την αυξανόμενη εγχώρια δημοτικότητα ακραίων κομμάτων, απέτρεψε τα κράτη-μέλη από το να βρουν το πολιτικό σθένος και να αναπτύξουν μια ισχυρή απάντηση στην κρίση των προσφύγων στη Μέση Ανατολή και την μεταναστευτική κρίση στην Μεσόγειο.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.ecfr.eu/page/-/ECFR94_SCORECARD_2014.pdf
ΑΠΟΔΟΣΗ:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου