Γνωρίζαμε μέχρι τώρα σύντομους πολέμους και μακροχρόνιους πολέμους. Η έννοια του μόνιμου πολέμου δεν υπήρχε μέχρι τώρα στην Γεωπολιτική.
Όμως η Αμερικανική Κυβέρνηση δια του Προέδρου Ομπάμα αυτό ακριβώς αποφάσισε για την Μέση Ανατολή. Για να είμαστε ακριβείς πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι Γεωπολιτικές συνθήκες είναι τέτοιες που ευνοούν την ευδοκίμηση αυτού του είδους πολέμου, μέχρι τώρα ενδημικού και από τώρα και εις το εξής μόνιμου.
Από το 1980 oπότε ο Σαντάμ Χουσεΐν επιτέθηκε στο Ιράν μέχρι σημερα η Μεση Ανατολη ευρισκεται σε συνεχή πολεμο του οποίου τα οποια διαλείμματα ειναι γεμάτα με αιματοβαμμένες εξεγέρσεις.
Τώρα ο Προεδρος Ομπάμα παγιώνει αυτη την κατασταση ζητώντας απο το Κογκρέσο εξουσιοδότηση για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον του Ισλαμικού Κράτους για τρία χρόνια. Aκόμη και αν θεωρήσουμε ότι οι βόμβες που ρίχνουν απο αέρος οι Αμερικανικες δυνάμεις στο Ισλαμικό Κρατος ειναι απλώς προθέρμανση,δεν ειναι πολυ κατανοητό τι την χρειάζεται αφού το Κογκρέσο το 2001 είχε εξουσιοδοτήσει κάθε Πρόεδρο με μια εξουσιοδότηση σκούπα η οποια περίπου γράφει ότι μπορεί να επιτίθεται σε οποίους θεωρει εχθρούς της Αμερικής.
Ο πραγματικός λόγος ειναι ότι ο Προεδρος Ομπάμα χρειάζεται πολιτική και κυρίως επικοινωνιακή κάλυψη για να εμπλέξει χερσαίες δυνάμεις των ΗΠΑ σε μεγάλη κλίμακα στο Ιρακ ,αυτός που έβγαζε πύρινους λόγους εναντίον του πολέμου του Κολπου.
Οπως εχει πει ο Στρατηγός Ντε Γκωλ " Οι δηλώσεις των Πολιτικών δεσμεύουν αυτούς που τις πιστεύουν."
Με τις υπάρχουσες εξουσιοδοτήσεις ο εκάστοτε Προεδρος των ΗΠΑ μπορεί να πολεμήσει εναντίον και των Ελβετών και των Λαπωνων εάν ετσι αποφασίσει.
Ο πολεμος βέβαια δεν γίνεται γιατι ετσι θέλει ο Προεδρος.
Γίνεται για δυο λόγους.
Ο Πρώτος και κύριος λόγος ειναι ότι η περιοχή εχει την μεγαλλιτερη συγκέντρωση πετρελαϊκού πλούτου όλου του Πλανήτη.
Ο Δευτερος λόγος ειναι ότου περιοχή ειναι γεμάτη απο αντιμαχόμενες δυνάμεις που ομως καμμία δεν ειναι αρκετα ισχυρή για να επιβληθεί στις άλλες και ετσι υπάρχει ευδοκιμο εδαφος για να ασκηθεί Αμερικανικη επικυριαρχία.
Η τοπική διαμάχη γίνεται μεταξυ Σουνιτών και Σιιτων ή σαφέστερα μεταξυ Σαουδικης Αραβιας και Ιραν και των συμμάχων τους.
Το Ιραν τελευταία είχε μεγάλες επιτυχίες. Πέραν της διατήρησης του Ασσαντ στην εξουσία,η νίκη των Κούρδων στο Κομπανί που επεκτείνεται τώρα και στα γύρω χωριά ειναι πολιτικά νίκη του Ιραν.
Η Σιιτοποιηση των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιρακ που ειναι πλεον σχεδόν υπό Ιρανική διοίκηση ειναι άλλη μια μεγάλη επιτυχία,η μεγαλλιτερη ομως επιτυχία του Ιραν ειναι στην Υεμενη.
Στις 22 Ιανουαρίου ,η υποστηριζόμενη απο την Σαουδικη Αραβια ΚυβέρνησηMansour Hadi έπεσε και οι Χουθι αντάρτες υποστηριζόμενοι απο το Ιραν κατέλαβαν την εξουσία. Δεδομένου ότι οι Χουθι ειναι πληθυσμιακά συγκεντρωμένοι στα σύνορα της Υεμένης με την Σαουδικη Αραβια το Ιραν πρέπει να ειναι ενθουσιασμένο που η Υεμενη μεταφέρθηκε ουσιαστικα στην δίκη του σφαίρα επιρροής απο αυτήν της Σαουδικης Αραβιας στην οποια ανήκε απο το 1930.
Ετσι το Ιραν διαθέτει πλεον το καθεστώς Ασσαντ στην Συρια,την Χεζμπολα στον Λίβανο,το Σιιτικό Ιρακ,την Υεμενη και εχει έρεισμα αυτα στην Σιιτική περιοχή της Σαουδικης Αραβιας οπου βρίσκονται τα περισσοτερα πετρέλαια και στο Μπαχρεϊν ,το οποιο κρατά με την βία η Σαουδικη Αραβια. Με αυτα τα Γεωπολιτικα πλεονεκτήματα ειναι βεβαιο ότι το Ιραν εξελίσσεται σε διακεκριμένο συνομιλητή των ΗΠΑ .
Αν θεωρήσουμε ,οπως και ήταν αρχικά,το Ισλαμικό Κρατος ως την Σουνιτικη πολεμική έκφραση της Σαουδικης Αραβιας,τότε πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Προεδρος Ομπάμα κατα κάποιο τροπο αλλάζει στρατόπεδο.
Η ομαλοποιηση των σχέσεων ΗΠΑ - Ιραν δεν θα αργήσει. Ομως τι ειναι αυτο που κάνει τους Αμερικανους να χαλαρώσουν έστω και λιγο τον Σαουδαραβικό τους εναγκαλισμό;
Ο Πρωτος λόγος ειναι μια καθυστερημένη κατανόηση και καθομολόγηση, ότι η Σαουδικη Αραβια διαμορφώνει τις συνθήκες της περιοχής,οχι κατ' αναγκη πάντοτε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του πολιτικού συμφέροντος των ΗΠΑ .
Ο Δευτερος λόγος ειναι η αναγνώριση ότι οι διάφορες Ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες έχουν τις ρίζες τους και τις πηγές χρηματοδότησης στην Σαουδικη Αραβια ,χωρίς να εξαιρείται η Αλ-Καιντα.
Η γνώση αυτη δεν ειναι καινούργια. Ομως ο σφιχτός εναγκαλισμός ΗΠΑ- Σαουδικης Αραβιας εκαλυπταν για μακρύ χρονικό διάστημα την γνώση αυτη,γιατι τα συμφέροντα ειναι τεράστια και η Γεωπολιτική επέβαλε στις ΗΠΑ να το υφίστανται και να αποφεύγουν να θέσουν θέματα σε ενα Βασίλειο που εχει τις δικές του ,καλα κρυμμένες,τεράστιες εσωτερικές θρησκευτικές εντάσεις και προστριβές,οχι μόνο μεταξυ Σουνιτών και Σιιτων ,αλλα και με τις διαφορετικής εντάσεως και φανατισμού ερμηνείες του Σουνιτικού Ουαχαμπιτισμού.
Το άνοιγμα που έκανε το Ιραν στις ΗΠΑ ήταν πολυ ελκυστικό για να αγνοηθεί. Το Ιραν μπορεί να αποφέρει τεράστια πετρελαϊκά κέρδη,πολυ περισσοτερα απο την Σαουδικη Αραβια,της οποίας οι εξαγωγές θα αρχίσουν να φθίνουν την επόμενη δεκαετία . Περισσοτερο απο αυτο,και ανεξάρτητα απο τα κενά οπλισμού που εχει,το Ιραν ειναι στρατιωτικά πολυ ισχυρότερο απο την Σαουδικη Αραβια και πολιτικά πιο ικανό αφού με τον έλεγχο των χωρών και φυλών που περιγράψαμε πιο πάνω,το Ιραν εχει ουσιαστικα περικυκλώσει την Σαουδικη Αραβια.
Σε ενα τρίγωνο οπου οι μεγάλοι παίκτες ειναι τρεις,το Ιραν,η Σαουδικη Αραβια και η Τουρκία,οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αγνοήσουν το μείγμα πολιτικοστρατωτικής ισχυος και οικονομικού κέρδους το οποιο το οποιο τους προσφέρει το Ιραν ,το οποιο καίτοι μόνο και αβοηθητο κυριαρχεί τώρα στον Κολπο.
Οι ΗΠΑ θέλουν οπωσδήποτε να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις μαζί του ,πράγμα που θα τους επιτρέψει να εξισορροπήσουν το παιχνίδι και να ασκήσουν ευκολότερα επικυριαρχία στην περιοχή.
Ήδη οι Χούθι στην Υεμένη στρέφονται κατα της Αλ-Καιντα προς μεγάλη ικανοποίηση των Αμερικανικών Υπηρεσιών .
Ακόμη περισσοτερο απο αυτο ,ειναι εμφανής η στροφή της Αμερικανικης πολιτικής στην περιοχή. Το Ισλαμικό Κρατος,εκτός απο τα έσοδα που εχει τώρα ως κατακτητής και δυνάστης,αναπτύχθηκε χρηματοδοτούμενο απο την Σαουδικη Αραβια και το Κατάρ ,με τουλάχιστον την ευμενή ανοχή των ΗΠΑ και την συνέργεια της Τουρκιας ,ανεξάρτητα αν τώρα μεταλλάχθηκε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Ακόμη ομως δέχεται εμβάσματα απο τα ίδια κράτη του Κολπου.
Ζητώντας την έγκριση του Κογκρέσου να κηρύξει τον πολεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους με στρατό ξηράς,ο Προεδρος Ομπάμα ουσιαστικα επιτίθεται στο δημιούργημα της Σαουδικης Αραβιας και συμμαχεί ,επί του παρόντος ατύπως,με τους εχθρούς της που στηρίζονται απο το Ιραν.
Η Σαουδικη Αραβια δεν εχει επιλογές γιατι ειναι μόνη της και χωρίς την Αμερικανικη στήριξη μπορεί εύκολα να διαλυθεί σε διαφορά κρατίδια οπως πολλά σχετικά σενάρια έχουν δει το φως.
Ετσι για την Αμερικανικη πολιτική ,ο Ασσαντ δεν ειναι πλεον τόσο απεχθής οσο ήταν,το Ιρανικό Ιερατείο ειναι τώρα αξιόπιστοι συνομιλητές και οι Χουθι της Υεμένης ειναι οι καλλιτεροι εξολοθρευτές της Αλ-Καϊντα.
Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι της Αμερικανικης πολιτικής στην Μεση Ανατολη ,έχουν μια μονόχρωμη αλλα καλειδοσκοπική σύνθεση φίλων και εχθρών . Χθεσινός μέγας εχθρός,σημερινός μικρός εχθρός ,αυριανός κατ'αναγκη σύμμαχος,μεθαυριανός φίλος . Η ένταση φίλου και εχθρού αλλάζει απο το λευκό στο μαύρο αλλα σταδιακά με αποχρώσεις.
Εικάζεται ότι κάπου στις ΗΠΑ πρέπει να υπάρχει ενα Master Plan για όλα αυτα το οποιο να κατανέμει στον χώρο και τον χρόνο φίλους και εχθρούς.
Υπάρχει βέβαια και ο κοινός παρονομαστής,το πετρέλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου