Η Κίνα θα φιλοξενήσει την επόμενη Σύνοδο Κορυφής της G20 στις 4-5 Σεπτεμβρίου στο Hangzhou. Με τον χρόνο να περνάει, ο κόσμος περιμένει να δει πώς θα εκμεταλλευτεί η Κίνα την συνάντηση για να προάγει την εσωτερική αναπτυξιακή της ατζέντα και να διαμορφώσει την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση. Προβλέπω ότι η Κίνα θα έχει τρεις βασικούς στόχους: ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της, προώθηση της απελευθέρωσης του εμπορίου και μια παγκόσμια ατζέντα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική στήριξη της ζήτησης.
Καταλήγω σε αυτούς τους συγκεκριμένους στόχους από τα δηλωμένα θέματα της Κίνας για την προεδρία της G20, δηλαδή την ανάπτυξη, την διασυνδεσιμότητα και την ενσωμάτωση. Μια κινεζική παροιμία λέει ότι το "Hangzhou είναι σαν παράδεισος επί της γης", και οι κινεζικές αρχές πιθανώς θα επωφεληθούν από αυτόν τον "παράδεισο" για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους. Αλλά οι στόχοι τους, μήπως είναι ανέφικτοι; Η πρόοδος είναι δύσκολη, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία είναι υποτονική και έχει κολλήσει σε έναν βάλτο όπου η νομισματική πολιτική φαίνεται να έχει χάσει την αποτελεσματικότητά της. Μόνο τα δημοσιονομικά όπλα έχουν μείνει, αλλά αυτό είναι μόνο για τις λίγες τυχερές οικονομίες που έχουν ακόμη περιθώριο. Για να κρίνουμε πόσο ρεαλιστικοί μπορεί να είναι οι στόχοι της Κίνας για την συνάντηση της G20 του Σεπτεμβρίου, εδώ είναι μερικές λεπτομέρειες για το κάθε ένα από αυτά.
Πρώτον, το εξωτερικό εμπόριο είναι ζωτικής σημασίας για την στήριξη της παγκόσμιας ανάπτυξης –αλλά ιδιαίτερα της ανάπτυξης στην Κίνα. Είναι δύσκολο να βρεθεί μια χώρα που έχει επωφεληθεί περισσότερο από το εμπόριο, από την Κίνα. Ακόμη κι αν το Πεκίνο επανεξισορροπείται προς μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση, η Κίνα χρειάζεται ακόμη να εξάγει σε πλήρη δυναμικότητα για να διατηρήσει την ανάπτυξη σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Ο προστατευτισμός είναι συνεπώς ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την επιτυχημένη οικονομική μετάβαση της Κίνας. Μετά από τη διάλυση του γύρου της Ντόχα και με την σημαντικά αυξημένη διαπραγματευτική ισχύ της Κίνας, οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες φαίνεται να έχουν γίνει βασικό εργαλείο πολιτικής της Κίνας για να αποφευχθεί ο προστατευτισμός. Σε κάθε περίπτωση, η G20 είναι ένα καλό μέρος για να υπενθυμίσει στους παγκόσμιους ηγέτες τη σημασία της πολυμέρειας και να διευρύνει τα κέρδη από το διεθνές εμπόριο, κάτι που είναι ακόμη σαφώς προς το συμφέρον της Κίνας.
Δεύτερον, η έντονη επιθυμία της Κίνας να ενισχύσει την ήπια ισχύ της θα είναι στο προσκήνιο στη Σύνοδο της G20. Στην πραγματικότητα, η κινεζική κυβέρνηση θα διεκδικήσει την συμμετοχή της Κίνας στις παγκόσμιες υποθέσεις και θα αμφισβητήσει το status quo. Η Σύνοδος της G20 είναι ένας ιδανικός χώρος για να γίνει αυτό, διότι οι αναδυόμενες χώρες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ομάδας και αυτό φυσικά αποδυναμώνει την αμερικανική κυριαρχία. Οι αναδυόμενες οικονομίες πιθανότατα θα υποστηρίξουν τον ευρύτερο παγκόσμιο ρόλο της Κίνας στη συνάντηση της G20, ιδιαίτερα διότι δύο από τα βασικά θέματα της ατζέντας (η Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή και η χρηματοδότηση του παγκόσμιου χάσματος των υποδομών) θα ενώσει τις αναδυόμενες χώρες. Είναι αυτονόητο ωστόσο ότι η νέα ένταση στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας μπορεί να επισκιάσει ένα τέτοιο κοινό συμφέρον. Υπάρχει κίνδυνος οι χώρες να φοβούνται μια ολοένα και πιο ρεβιζιονιστική Κίνα. Έτσι, η Κίνα πιθανώς θα χρησιμοποιήσει την Σύνοδο Κορυφής για να αναδείξει τα νέα διεθνή της θεσμικά όργανα, την Ασιατική Επενδυτική Τράπεζα Υποδομών και τη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα. Το Πεκίνο θα θέλει επίσης να προάγει την ιδιαίτερα φιλόδοξη Πρωτοβουλία Ζώνη και Δρόμος. Τα τεράστια ποσά των κινεζικών άμεσων επενδύσεων, τα οποία έχουν αυξηθεί από τις αρχές του 2016, αποτελούν μια ακόμη ένδειξη της ταχέως αυξανόμενης επιρροής της Κίνας στον κόσμο, κάτι που υποστηρίζει έναν μεγαλύτερο ρόλο στην διεθνή οικονομική αρχιτεκτονική.
Τέλος, ο τρίτος βασικός στόχος της Κίνας θα είναι να υποστηρίξει την ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, διατηρώντας παράλληλα την υψηλή ανάπτυξη. Από την άποψη της κινεζικής κυβέρνησης, η υψηλή ανάπτυξη μπορεί να διατηρηθεί μέσω πολιτικών χαλαρής ζήτησης. Σε περίπτωση απουσίας του νομισματικού χώρου σε επίπεδο G7, η συνταγή είναι δημοσιονομική επέκταση για όσο καιρό υπάρχει χώρος. Για τις αναδυόμενες οικονομίες, η Κίνα θα πιέσει και για τα δύο. Σχετικά με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η τελευταία προσπάθεια του προέδρου Xi για μια μεταρρυθμιστική ατζέντα, τουλάχιστον κατ’ όνομα, περιγράφηκε λεπτομερώς στο 13ο πενταετές σχέδιο. Αυτό θα πρέπει επίσης να λειτουργήσει ως μια βάση για την πρόσκληση της Κίνας για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στη Σύνοδο της G20, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα σε διεθνές επίπεδο. Αυτό μου φαίνεται εξαιρετικά σημαντικό, διότι ο αναπτυγμένος κόσμος αντιμετωπίζει αρκετές προκλήσεις, όπως το υψηλό χρέος, τις χαμηλές αποδόσεις στις επενδύσεις και ένα γηρασμένο πληθυσμό, κάτι που μόνο η ενίσχυση της παραγωγικότητας μπορεί να ξεπεράσει.
Με λίγα λόγια, θα πρέπει να περιμένουμε ότι η Κίνα, ως οικοδεσπότης της επερχόμενης Συνόδου Κορυφής της G20, θα πιέσει για τρεις στόχους, δηλαδή για την απελευθέρωση του εμπορίου, για έναν μεγαλύτερο διεθνή ρόλο και για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικές χαλαρής ζήτησης. και οι τρεις στόχοι θα πρέπει να τύχουν επαρκούς στήριξης από όσους συμμετέχουν στη Σύνοδο της G20, και ως εκ τούτου να εμφανιστούν και στο ανακοινωθέν. Το πραγματικό ερώτημα ωστόσο είναι πώς θα χειριστεί πραγματικά η G20 αυτούς τους στόχους στο μέλλον. Εδώ είναι που η Κίνα ίσως έχει πολύ μικρότερο περιθώριο ελιγμών, δεδομένης της διακυβερνητικής δομής της G20 και της έλλειψης λειτουργικής ανεξαρτησίας που απολαμβάνει ένα τέτοιο όργανο.
Της Alicia Garcia-Herrero
© Copyright Bruegel. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από το Capital.gr. Η δημοσίευση της ελληνικής μετάφρασης δεν αποτελεί προϊόν επίσημης συνεργασίας
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://bruegel.org/2016/08/chinas-political-agenda-for-the-g20-summit/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου