Ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ υποστηρίζει ότι πλησιάζει το τέλος της οικονομικής κρίσης. Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» ρώτησε πέντε ειδικούς αν συμφωνούν.
Ο Ολάντ λέει ότι τα χειρότερα πέρασαν αλλά διαφωνώ για δύο λόγους. Πρώτον, ενώ η ΕΚΤ έκανε πρόσφατα ενέργειες για να καλμάρει τις αγορές, δεν είναι σαφές αν θα μπορέσει να τις επαναλάβει αν η κρίση επιδεινωθεί.
Δεύτερον, ακόμη και αν δεν ληφθούν και άλλα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα και άλλες «περιφερειακές» χώρες (όπως υπόσχεται ο Ολάντ), οι περικοπές που έχουν ήδη γίνει είναι πολύ δραστικές. Πολλοί άνθρωποι στις χώρες αυτές έχουν φθάσει στο όριό τους. Όταν αποφασίσουν ότι «Αρκετά!» θα υπάρξει κοινωνική αναταραχή που θα επιβραδύνει την ανάκαμψη διότι οι επενδυτές χρειάζονται σταθερό περιβάλλον.
Αλιστερ Ντάρλινγκ, υπουργός Οικονομίας της Βρετανίας το 2007-10
Συμφωνώ με τον Ολάντ ότι η ύφεση αποτελεί εξίσου μεγάλη απειλή με το χρέος. Μακάρι να συμφωνούσα ότι το τέλος της οικονομικής κρίσης πλησιάζει. Για την ανάκαμψη, τρία βήματα είναι απαραίτητα.
Πρώτον, οι τράπεζες της ευρωζώνης να κεφαλαιοποιηθούν επαρκώς και να αντιμετωπιστούν τα τοξικά χρέη. Δεύτερον, να υιοθετηθεί μια αξιόπιστη λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας. Τρίτον, συμφωνώ ότι η λιτότητα από μόνη της δεν φέρνει αποτέλεσμα. Χρειάζεται ένα σχέδιο για την ανάπτυξη και την μείωση του ελλείμματος.
Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Λονδίνου
Ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ έδωσε την παραπλανητική εντύπωση ότι θα δανείζει ελεύθερα τις προβληματικές χώρες. Όμως για να γίνει κάτι τέτοιο, η χώρα πρέπει προηγουμένως να δεχθεί αυστηρούς όρους λιτότητας. Ποιος πολιτικός θα συμφωνήσει;
Η ΕΚΤ μπορεί να παράσχει ρευστότητα αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε για την φερεγγυότητα των κρατών. Η περιφέρεια της ευρωζώνης είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη και η πολιτική λιτότητας της ΕΕ κάνει τα πράγματα χειρότερα, ιδίως στην Ελλάδα. Η οικονομία έχει καταρρεύσει, το δημόσιο χρέος θα χρειαστεί σύντομα νέο κούρεμα. Υπάρχει τεράστιο ανθρώπινο κόστος και εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες. Για να πλησιάσει το τέλος της κρίσης, πρέπει να αρθεί η λιτότητα και να κατευθυνθούν επενδύσεις στην περιφέρεια. Καθώς δεν υπάρχει προοπτική για κάτι τέτοιο, το 2013 θα είναι μάλλον χειρότερο.
Φίλιπ Ινμαν, οικονομικός δημοσιογράφος του «Guardian»
Είναι πιθανό ότι η διάσωση της Ισπανίας, μια συμφωνία για τραπεζική ένωση των κρατών της ευρωζώνης και ο διορισμός ενός τσάρου των προϋπολογισμών θα βάλει ένα τέλος στην κρίση. Όμως η αισιοδοξία αυτή βασίζεται στην παραδοχή ότι οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι στις χώρες που έχουν πληγεί χειρότερα θα δεχθούν τη δραστική μείωση του επιπέδου διαβίωσής τους.
Η διατήρηση των μισθών σε χαμηλά επίπεδα και η αποπληρωμή όλων των τραπεζικών και δημόσιων χρεών θα λειτουργήσουν σαν εμπόδιο τις καταναλωτικές δαπάνες και την ανάπτυξη επί πολλά χρόνια, παρατείνοντας την παρούσα ύφεση.
Λούις Γκαρικάνο, καθηγητής Οικονομικών στο London School of Economics
Πλησιάζει το τέλος; Όχι! Η ΕΕ έλαβε το καλοκαίρι τρεις αποφάσεις οι οποίες, αν εφαρμοστούν, μπορεί να βάλουν τέλος στο κρίσιμο στάδιο της κρίσης. Πρώτον, η ΕΚΤ αποφάσισε να δρα σαν ενήλικη κεντρική τράπεζα και να χειρίζεται δυναμικά τις κρίσεις στις αγορές ομολόγων. Δεύτερον, η ευρωζώνη συμφώνησε την ανακεφαλοποίηση των ισπανικών τραπεζών. Τρίτον, συμφωνήθηκε η τραπεζική ένωση.
Δυστυχώς, αν και η υπόσχεση της ΕΚΤ δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη, φαίνεται ότι οι άλλες δύο αποτελούν κενό γράμμα. Η Ισπανία πληροφορήθηκε πρόσφατα ότι το τραπεζικό της πρόβλημα είναι μόνο δικό της και κανενός άλλου. Και η γερμανική κυβέρνηση μπλοκάρισε όλα τα βήματα προς την τραπεζική ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου