Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΓΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ (TAP) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Αδριατικός αγωγός φυσικού αερίου (Trans Andriatic Pipeline) θα έχει αφετηρία την Ελλάδα, θα διέρχεται την Αλβανία και θα καταλήγει στην νότια Ιταλία, μεταφέροντας αέριο από την Κασπία και το Αζερμπαϊτζάν. Ο αγωγός μήκους περίπου 800χλμ., θα έχει μεταφορική ικανότητα 10 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, με δυνατότητα επέκτασης της στα 20. Παρά την πολιτική υποστήριξη και των τριών χωρών προς το έργο, η οποία επιβεβαιώθηκε με το μνημόνιο κατανόησης που υπεγράφη στις 28 Σεπτεμβρίου 2012 στη Νέα Υόρκη, η έλλειψη διακυβερνητικής συμφωνίας μεταξύ των τριών χωρών θέτει εν αμφιβόλω τη βιωσιμότητα του έργου, καθώς και την αξιοπιστία της χώρας μας, αφού η κατασκευή του βασίζεται μέχρι σήμερα πάνω στη συμφωνία Αλβανίας-Ιταλίας του 2009.

 

Η τελική απόφαση για την κατασκευή ή όχι του έργου θα ληφθεί από την  κοινοπραξία του Shah Deniz II εντός του πρώτου εξαμήνου του 2013, καθώς ο αγωγός  θα τροφοδοτηθεί σχεδόν εξολοκλήρου από τα κοιτάσματα του Shah Deniz.

Εάν η Ελλάδα επιθυμεί πραγματικά να μπεί στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, το μέλλον του αγωγού, ανεξάρτητα από την απόφαση της κοινοπραξίας του Shah Deniz II, είναι στα χέρια της για δύο λόγους:

Πρώτον, ακόμη και αν η απόφαση της παραπάνω κοινοπραξίας είναι αρνητική, ο Αδριατικός αγωγός θα μπορούσε να μεταφέρει σε βάθος 15ετίας τα ελληνικά κοιτάσματα αποκλειστικά, ίσως ακόμη και να χρειαστεί να μεγαλώσει η χωρητικότητα του. Για να γίνει αυτό, όμως είναι αναγκαία η επίσημη οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ, η ενίσχυση του ελληνικού ενεργειακού νομοθετικού πλαισίου, ώστε να μπορούν να έρθουν εταιρίες από το εξωτερικό και να ξεκινήσουν άμεσα οι έρευνες σε όλο τον ελλαδικό χώρο για ενεργειακά κοιτάσματα και κατά συνέπεια η συντομότερη κατά το δυνατόν εξόρυξή τους. Τρίτον και σημαντικότερο, είναι αναγκαία η ουσιαστική πολιτική βούληση και η εκπόνηση ολοκληρωμένου-λεπτομερούς σχεδίου για το εγχείρημα της εξόρυξης των ενεργειακών πόρων της χώρας, όπως και οι απαραίτητες εγγυήσεις τόσο του ελληνικού στρατού, όσο και του ΥΠΕΚΑ για τη ασφάλεια των εξορύξεων σε όλο το φάσμα τους. Όπου ασφάλεια, αναφέρομαι στον όποιο κίνδυνο από την Τουρκία και τα προβλήματα που δημιουργεί στο αιγαίο, εξίσου όμως και την προστασία του περιβάλλοντος, αφού ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας είναι μεγίστης σημασίας και η τουριστική της βιομηχανία κατεπέκταση. 

Δεύτερον, ο Αδριατικός αγωγός μπορεί να λειτουργήσει ως προέκταση του Μεσογειακού, ο οποίος θα συνδέει Ισραήλ, Κύπρο και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, Ελλάδα μεταφέροντας τα κοιτάσματα των δύο πρώτων στην ευρωπαϊκή αγορά. Ήδη οι τρεις χώρες βρίσκονται σε ανοιχτή επικοινωνία για τη συνεργασία τους σε ενεργειακό επίπεδο, θυμίζω την συνάντηση των αρμοδίων υπουργών στις 8 Νοεμβρίου στη Λευκωσία και φαίνεται να δρομολογείται η κατασκευή του Μεσογειακού αγωγού, με την Ελλάδα ως διαμετακομιστικό σταθμό.  

 

Σε κάθε περίπτωση, η χρησιμότητα του TAP για την Ελλάδα είναι μεγάλη τόσο σε οικονομικό, όσο και σε ενεργειακό επίπεδο. Ακόμη και αν η ίδια αποτύχει στο εγχείρημα της για την εξόρυξη των δικών τις ενεργειακών πόρων, αν θέλει να είναι μέρος της ενεργειακής σκακιέρας της Ευρώπης, είναι επιβεβλημένο να είναι σε θέση να προσφέρει άμεσα και αποτελεσματικά δίοδο στα κοιτάσματα Ισραήλ και Κύπρου προς την Ευρώπη και να ωφεληθεί και η ίδια πολλαπλά.

Παναγιώτης Ι. Ψύλλος