Πυρομαχικά Leopard – Ένα κείμενο βόμβα που αποκαλύπτει πολλά

Η υπόθεση των πυρομαχικών για τα άρματα μάχης Leopard, παραμένει ανοιχτή και κυρίως “καυτή”. Όσοι είμαστε μακρυά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί είναι τόσο δύσκολο για μια χώρα της Δύσης, της Ευρώπης, μέλος του ΝΑΤΟ απλά να εξοπλίσει τα υπερσύγχρονα άρματα μάχης που οι φορολογούμενοι πολίτες της τα χρυσωπλήρωσαν.

Ένας αξιωματικός ειδήμονας στο θέμα έγραψε για το Onalert ένα κείμενο που εξηγεί πολλά.

Διαβάστε το και θα κατανοήσετε πολλά:

“Παρά τα κατά καιρούς αναγραφόμενα άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, εν τούτοις πολλά ερωτηματικά προκύπτουν ως προς το χειρισμό αυτής της υπόθεσης.
Με το παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να «φωτίσουμε» πτυχές αυτής, ώστε στο «τέλος της ημέρας», τόσο η Στρατιωτική όσο και η Πολιτική Ηγεσία να μη δηλώνουν άγνοια αλλά και να μην προσπαθήσουν να επιμερίσουν ευθύνες σε διάφορες επιτροπές.
Στοιχείο ΜΗ επιδεχόμενο αμφισβήτησης

• Ο Ε.Σ. διαθέτει στο οπλοστάσιό του εκτός των άλλων, άρματα LEO2A4 και LEO2HEL.
Παραδοχή

• Η επίδοση (διατρητικότητα – ακρίβεια βολής) ενός πυρομαχικού είναι συνάρτηση:
o Αυτού καθ’ αυτού του πυρομαχικού
o Του πυροβόλου και
o Του Συστήματος Ελέγχου Πυρός

Με βάση την ανωτέρω θεμελιώδη παραδοχή (που μόνο άσχετοι την αγνοούν, οπότε κακώς κατέχουν τις θέσεις που κατέχουν, οι δε επίορκοι δεν την παραδέχονται για ευνόητους λόγους), οι Γερμανοί έχουν κατασκευάσει, σύμφωνα με τις Νατοϊκές συμφωνίες τυποποιήσεως (STANAGS), τα πυροβόλα των αρμάτων και τα πυρομαχικά τους (πχ DM63- DM63Α1 κ.α.), προκειμένου αυτά να έχουν τη βέλτιστη επίδοση βαλλόμενα από τους σωλήνες L44 και L55 των αρμάτων LEO2A4 και LEO2HEL. Είναι δε πιστοποιημένα, τόσο από την BAAINw (πρώην BWB) όσο και από την κατασκευάστρια εταιρεία των αρμάτων KMW. (Σημ. Και τα άρματα του Αμερικανικού Στρατού Μ-1 ABRAMS φέρουν τον σωλήνα L44 κατασκευής Rheinmetall με την κωδική ονομασία M256.)

Αντιστοίχως, οι Ισραηλινοί ανέπτυξαν το πυρομαχικό CL3143 (ή αλλιώς M322 με Ιταλικό Αριθμό Ονομαστικού NSN: 1315-15-150-0168 –tres chic!) προκειμένου αυτό να έχει τη βέλτιστη επίδοση βαλλόμενο από τον σωλήνα MG 253 (Ισραηλινής κατασκευής) του Ισραηλινού άρματος Merkava ΜkIII και το οποίο είναι πιστοποιημένο από την SIBAT (κάτι σαν την δική μας ΓΔΑΕΕ), σύμφωνα με standards του Ισραήλ (το Ισραήλ δεν είναι μέλος του NATO).

Οι Ισραηλινοί είναι πάρα πολύ προσεκτικοί στο σημείο αυτό, γι’ αυτό ακόμη και στα επίσημα φυλλάδια της Εταιρείας IMI (http://www.imi-israel.com/vault/documents/120mm%20m322%20apfsds-t_nt-001_drafrt-0043.pdf) αναγράφεται ότι το πυρομαχικό είναι πλήρως συμμορφούμενο (fully compliant) και όχι πιστοποιημένο σύμφωνα με τη STANAG 4385 χωρίς επιμελώς να κάνουν μνεία για τη συνακόλουθη αυτής AEP-26 καθώς επίσης και στη STANAG 4493 η οποία αναφέρεται σε θέματα Ασφάλειας Πυρομαχικών Αρμάτων (Tank Munition Safety and Suitability for Service Evaluation).

Από τα παραπάνω, (εν περιλήψει) συνάγεται ότι οτιδήποτε γνωρίζουμε για το πυρομαχικό DM63 προέρχεται κυρίως από βλητικές δοκιμές που έχουν πραγματοποιηθεί από άρματα LEO2A4- LEO2A5-LEO2A6 που φέρουν πυροβόλα L44 και L55.

Αντιστοίχως, οτιδήποτε γνωρίζουμε για το πυρομαχικό CL3143 (M322) προέρχεται κυρίως απόβλητικές δοκιμές που έχουν πραγματοποιηθεί από άρματα Merkava ΜkIII, με το συγκεκριμένο σωλήνα και Σύστημα Ελέγχου Πυρός. Συνεπώς, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η επίδοση αυτού του πυρομαχικού όταν βληθεί από σωλήνες L44 και L55 των αρμάτων LEO2A4 και LEO2HEL που φέρουν το σύστημα ελέγχου πυρός EM-ES 15.

Το αντίστοιχο φυσικά ισχύει και για το DM63 βαλλόμενο από το Ισραηλινής κατασκευής άρμα Merkava ΜΚ ΙΙΙ.
Αυτός είναι ο πολύ απλός λόγος (απλός για τους γείτονες αλλά σύνθετος για το δικό μας Πολιτικό-Στρατιωτικό Σύμπλεγμα), που οδήγησε την Τουρκία, αμέσως μετά την προμήθεια των αρμάτων LEO2A4 (εντός μίας εβδομάδας), να προμηθευτεί έναντι 46 εκατομμυρίων Ευρώ, 15.000 βλήματα DM63 APFSDS-T αλλά και 10.000 βλήματα CL3143 (M322), λόγω του ότι η Τουρκία διαθέτει και άρματα τύπου SABRA, δηλαδή αναβαθμισμένα από Ισραηλινές Εταιρείες άρματα M60 με πυροβόλο 120mm MG253, καθώς επίσης και Ισραηλινής κατασκευής Σύστημα Ελέγχου Πυρός.

Επομένως εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι οι Τούρκοι ΔΕΝ προμηθεύτηκαν τα πυρομαχικά τύπου CL3143 (M322) για τα άρματα LEO2A4. Όμως το δικό μας Πολιτικό-Στρατιωτικό Σύμπλεγμα είναι έτοιμο να το πράξει, στο βωμό των Πολιτικών (δε θέλουμε να πούμε και προσωπικών, οικονομικών) σκοπιμοτήτων αδιαφορώντας για τα επιχειρησιακά αποτελέσματα που αναφέρονται σε θέματα διαλειτουργικότητος και τα οποία το Γενικό Επιτελείο Στρατού τα έχει εγκαίρως επισημάνει στην αντίστοιχη εκπονηθείσα μελέτη και μάλιστα στον «Πίνακα Κριτηρίων Αξιολόγησης Πυρομαχικών Κινητικής Ενεργείας Αρμάτων 120mm LEO2HEL-LEO2A» και στους με Αύξοντες Αριθμούς 1(α) και 1(β) αυτής, ΩΣ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΙ ΟΡΟΙ αναγράφονται:
1(α): Να είναι κατάλληλα και ασφαλή για χρήση με τα άρματα LEO2HEL και LEO2A4, που φέρουν λείους σωλήνες L55 και L44 αντίστοιχα των 120 χιλιοστομέτρων, συμμορφούμενα κατ’ ελάχιστο με τη STANAG 4493 (Tank Munition, Safety and Suitability for Service Evaluation).
1(β): Να είναι συμβατά προς χρήση (διαλειτουργικά) με λείους σωλήνες L55 και L44 των 120 χιλιοστομέτρων συμμορφούμενα πλήρως με τις απαιτήσεις των προβλεπομένων δοκιμών κατά STANAG 4385 (120mm X 570 Ammunition for Smooth Bore Tank Guns) και του σχετιζόμενου – συνακόλουθου με αυτήν AEP-26 (Manual of Proof and Inspection Procedures to Ensure Interoperability of NATO of 120mm X 570 Ammunition for Smooth Bore 120mm Tank Guns).

Από τις ανωτέρω δύο παραγράφους, γίνεται αντιληπτό ότι το Γενικό Επιτελείο Στρατού, επιθυμεί την προμήθεια πυρομαχικών τα οποία να μπορούν να χρησιμοποιηθούν, τόσο από τα άρματα LEO2A4 όσο και από τα άρματα LEO2HEL χωρίς κανένα διαχωρισμό.
Φυσικά θα αναρωτηθούν πολλοί πώς είναι δυνατόν η Πολιτική Ηγεσία (συνήθως άσχετοι) να πάρει τέτοια απόφαση χωρίς την προηγούμενη εισήγηση της εκάστοτε Στρατιωτικής Ηγεσίας; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή και προκύπτει αβίαστα διαβάζοντας το σχόλιο Υπουργού σε εσωτερικό έγγραφο του Υπουργείου:

«Όπως κ. ΑΝΥΕΘΑ. Επιπλέον, υπό το πρίσμα της ισραηλινής προσφοράς ανεξάρτητα του αν θα παρασχεθεί τελικώς το πιστοποιητικό καταλληλότητας, πρέπει να επανελεγχθούν οι τιμές που προσφέρει η γερμανική πλευρά στο πλαίσιο της διακρατικής σύμβασης. Αν υπάρξει οποιοδήποτε νέο στοιχείο, πρέπει να ενημερωθεί η αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή. Λόγω της μακροχρόνιας εμπλοκής του θέματος οι σχετικές ενέργειες να γίνουν με τη μεγαλύτερη δέουσα ταχύτητα και με συνεχή συντονισμό ΓΕΣ-ΓΔΑΕΕ.»

Συνεπώς Στρατηγοί, στην προσπάθειά τους να γίνουν αρεστοί στην εκάστοτε Πολιτική Ηγεσία με σκοπό τη διατήρηση της καρέκλας ή και την ενδεχόμενη προαγωγή τους ,θα έκαναν τα «πάντα» προκειμένου να ικανοποιήσουν την εντολή της (προηγούμενης) Πολιτικής τους Ηγεσίας αγνοώντας επιμελώς εισηγήσεις των αρμοδίων επιτροπών.

Στο πλαίσιο λοιπόν της παραπάνω σκοπιμότητας, Ανώτατοι Αξιωματικοί που άλλες φορές εμφανίζονταν ως τυπολάτρες και άλλες ως «πολιτικολάτρες» έγραψαν στα παλιά τους υποδήματα την εγκεκριμένη ΜΕΑ-ΠΕ από τα αρμόδια Συμβούλια του ΓΕΣ και προκειμένου να ικανοποιήσουν τον πολιτικό τους Αφέντη, την 8η Σεπτεμβρίου του 2011 εισηγήθηκαν την προμήθεια 3.000 βλημάτωνκινητικής ενέργειας 120 χιλ CL 3143 με διακρατική συμφωνία με το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν μόνο για τα άρματα LEO2A4 (παρά το γεγονός ότι η ΜΕΑ-ΠΕ αναφέρεται για προμήθεια πυρομαχικών τα οποία να είναι κατάλληλα και ασφαλή με τα άρματα LEO2HEL και LEO2A4) και 4.392 βλημάτων χημικής ενεργείας 120 χιλ DM12A2 μέσω διακρατικής συμφωνίας με το Γερμανικό Υπουργείο Άμυνας.
Φυσικά, τρεις μέρες αργότερα, οι τεθωρακισμένοι (οι οποίοι πραγματικά πονάνε για το όπλο τους) στην προσπάθειά τους να σώσουν την «μπάλα», στο υπό στοιχεία Φ621/50/393305/Σ.1683/13 Σεπ 2011/ΓΕΣ/ΔΙΤ έγγραφό τους, αναφέρουν:
« 2. Από τα παραπάνω διαπιστώνονται τα εξής:

α. Τα παραγόμενα πυρομαχικά από την εταιρεία IMI είναι:
(1) Ασφαλή προς χρήση, συμβατά και κατάλληλα για τα άρματα LEO2A4 και απαιτείται:
(α) Η δέσμευση της εταιρείας για την άνευ κόστους εισαγωγή των στοιχείων βολής των προσφερόμενων βλημάτων στους βλητικούς υπολογιστές των συγκεκριμένων αρμάτων.
(β) Η εκτέλεση του προγράμματος τελικής πιστοποιήσεως (Final Qualification-Homologation), το οποίο σας έχει κοινοποιηθεί, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ευστοχία των βλημάτων, καθώς και η αντιμετώπιση οπουδήποτε άλλου θέματος παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια των ελέγχων (βολές μηδενισμού των αρμάτων, έλεγχος βολής με βοηθητικό όργανο σκοπεύσεως, συμβατότητα πυρομαχικών με βλητικό υπολογιστή άρματος, κτλ) και το κόστος της διαδικασίας να βαρύνει την εταιρεία ΙΜΙ.

(2) Ασφαλή προς χρήση αλλά μη συμβατά για τα άρματα LEO2 HEL και απαιτείται, επιπλέον των αναφερόμενων στην παράγραφο 2α(1), να πραγματοποιηθούν δοκιμές, για Προσβολή και Δόνηση (Shock and Vibration) και Ηλεκτρο – Εκρηκτικής Συσκευής (EED- Electro Explosive Device), λόγω της συγκεκριμένης ελληνικής διαμόρφωσης, με τη συμμετοχή και της κατασκευάστριας εταιρείας των αρμάτων KMW και το κόστος της διαδικασίας να βαρύνει την εταιρεία ΙΜΙ.»

Ύστερα από τα παραπάνω, προκύπτουν εύλογα τα παρακάτω ερωτήματα:
Ερώτημα 1ο: 
Πώς ο εν λόγω Αξιωματικός αποφάσισε να διαχωρίσει την προμήθεια και να εισηγηθεί στα αρμόδια συμβούλια την προμήθεια πυρομαχικών που είναι κατάλληλα μόνο για τα LEO2A4 παρά την εγκριθείσα πρόβλεψη της ΜΕΑ-ΠΕ;
Ερώτημα 2ο:
Γνώριζε εάν υπάρχουν διαθέσιμα 4.392 βλήματα 120 mm ΗΕΑΤ στα αποθέματα του ΓερμανικούΣτρατού; Υπάρχει έγγραφη επιβεβαίωση ως προς τη διαθεσιμότητά τους;
Με βάση τα ανωτέρω πώς είναι δυνατόν ο εισηγητής κος Ταξίαρχος να βάζει σε περιπέτειες το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο (Αν.Σ.Σ), το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ) και φυσικά συνακόλουθα το Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ) και την Επιτροπή Άμυνας της Βουλής;
Ευτυχώς εδώ φαίνεται ότι η «γάτα», ο Κόκκινος Πάνος ΔΕΝ έφαγε το δόλωμα και φυσικά ο φάκελος δεν έχει (προς το παρόν τουλάχιστον) οδεύσει προς το ΚΥΣΕΑ, άρα τουλάχιστον το ΚΥΣΕΑ δεν φαίνεται να έχει και αυτό παραπλανηθεί.
Φυσικά ο λόγος που ο φάκελος ΔΕΝ έχει οδεύσει προς το ΚΥΣΕΑ, δεν οφείλεται ΜΟΝΟ στο ότι ο Κόκκινος Πάνος έχει πληροφορηθεί την μη ύπαρξη των 4.392 βλημάτων HEAT στα αποθέματα του Γερμανικού Στρατού και άρα ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ να υπογραφεί Διακρατική Συμφωνία με τη Γερμανία γι’ αυτή την ποσότητα πυρομαχικών αλλά για 2 ακόμη πιο σοβαρούς λόγους:

1. Δεν μπορεί να υπογραφεί άμεσα Διακρατική Συμφωνία με το Ισραήλ για την προμήθεια πυρομαχικών, καθ’όσον δεν υπάρχει συμφωνία-πλαίσιο που να διέπει τέτοιου είδους προμήθειες (ο εισηγητής του φακέλου το γνώριζε ή δε το γνώριζε;) και ως εκ τούτου η προμήθεια πυρομαχικών, μέσω Διακρατικής Συμφωνίας με το Ισραήλ, θα είναι εκτός των άλλων χρονοβόρα, καθ’ όσον θα πρέπει πρώτα να υπογραφεί Διακρατική Συμφωνία – Πλαίσιο η οποία θα διέπει αμυντικές προμήθειες και στη συνέχεια, με βάση αυτή να υπογραφεί Διακρατική Συμφωνία για την προμήθεια πυρομαχικών.

1. Ο δεύτερος λόγος είναι πιο ουσιαστικός, διότι η «γάτα» εστιάζοντας στο από 13 Σεπτεμβρίου 2011 έγγραφο του ΓΕΣ/ΔΙΤ (Φ.621/50/393305/Σ.1683) καταλαβαίνει ότι, το CL3143 (M322) δεν έχει δυνατότητα άμεσης επιχειρησιακής χρησιμοποίησης από τα άρματα LEO2A4 και LEO2HEL, δεδομένου ότι απαιτείται (με άγνωστα αποτελέσματα) η εκτέλεση προγράμματος τύπου final qualification – homologation, σε συνεργασία με την κατασκευάστρια Εταιρεία KMW και την BAAINw σύμφωνα με τη διαδικασία που έχει ήδη διαβιβάσει η KMW στον Ελληνικό Στρατό και που απεικονίζεται παρακάτω και που στην ουσία αποτελεί μια σύνοψη των διαδικασιών πιστοποίησης που προβλέπουν οι STANAGS:

Επιπρόσθετα, ο προβληματισμός στο επίπεδο του Κόκκινου Πάνου, έγκειται στο γεγονός ότι η IMI δεσμεύεται για την εισαγωγή των βαλλιστικών στους βλητικούς υπολογιστές των Συστημάτων Ελέγχου Πυρός των αρμάτων LEO2A4 και LEO2HEL Γερμανικής κατασκευής, πλην όμως δεν έχει υποβάλει ούτε αντίγραφο της συμβάσεως μεταξύ των Εταιρειών ΙΜΙ και της Γερμανικής Εταιρείας κατασκευής του Συστήματος Ελέγχου Πυρός, αλλά ούτε έστω και MOU μεταξύ των δύο Εταιρειών, ώστε να είναι σίγουρος για την εξασφάλιση του Ελληνικού Δημοσίου, διότι ναι μεν η IMI δηλώνει αυθαίρετα ότι θα εισαγάγει τα απαιτούμενα βαλλιστικά στους βλητικούς υπολογιστές των αρμάτων, στους οποίους (βλητικούς υπολογιστές) όμως δεν μπορεί να έχει πρόσβαση και ταυτόχρονα δεν ενημερώνει για το πώς θα το πράξει.
Φυσικά υπάρχουν και πάρα πολλοί άλλοι λόγοι που δε γνωρίζουμε αν τους έχει εντοπίσει η «γάτα» και το Επιτελείο του (το πιθανότερο είναι να τους γνωρίζουν), για τους οποίους παρά τις πιέσεις ακόμα και σε επίπεδο σημερινού Υφυπουργού, δεν προωθείται ο φάκελος προς το ΚΥΣΕΑ.
Ένα είναι σίγουρο: Ο Πάνος ξέρει τι κάνει και ας βάλλεται από ορισμένους για δήθεν αργοπορίες.
Συνεχίζοντας το κείμενο, θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε πιο τεχνικά θέματα τα οποία επί της ουσίας έχουν και το περισσότερο ενδιαφέρον.

Ακρίβεια Βολής

Η ΜΕΑ-ΠΕ προβλέπει ως Α.Ο, η μέγιστη διασπορά στα 3 χιλιόμετρα να μην ξεπερνά τα 0,3 mils, δηλαδή επιτρέπει διασπορά σε κύκλο διαμέτρου ακτίνας 0,3*3000=900 χιλιοστόμετρα στο βεληνεκές αυτό και ανάλογα διασπορά σε κύκλο ακτίνας 600 χιλιοστομέτρων στα 2 χιλιόμετρα και 1200 χιλιοστομέτρων στα 4 χιλιόμετρα. Φήμες λένε ότι η τιμή αυτή τέθηκε ως ελάχιστο όριο, κατόπιν προφορικής εντολής της Ιεραρχίας από το Δεκέμβρη του 2008, προκειμένου να μην τίθεται Εκτός Τεχνικών Όρων (ΕΤΟ) τα πυρομαχικά της Ισραηλινής εταιρείας ΙΜΙ, τα οποία σύμφωνα με τα διαφημιστικά τους φυλλάδια, διαθέτουν ακρίβεια 0,25-0,30 mils.

Η τιμή των 0,3 mils θεωρείται ιδιαίτερα «χαλαρή» διότι οι διαστάσεις ενός πύργου LEO2 είναι Μ:3.937χΠ:2553χΥ:1030 χιλιοστόμετρα, δηλ: Βλήμα βαλλόμενο με στόχο το κέντρο του πύργου, στα 2 χιλιόμετρα με επιτρεπόμενη διασπορά 0,3 mils, ακτίνας 600 χιλιοστομέτρων, θα τον πετύχει 100% κατά διεύθυνση αλλά με πολύ μικρότερη πιθανότητα καθ’ύψος. Ορθότερο από πλευράς Φυσικής θα ήταν το γωνιακό σφάλμα στα 2 χιλιόμετρα (δραστικό βεληνεκές για άρματα 3ης γενιάς) να ήταν το πολύ 515 χιλιοστόμετρα (ύψος πύργου διά 2), δηλ. ακρίβεια καλύτερη από 515/2000=0,2575 mils ~0,25 mils. Αυτό μεταφράζεται σε επιτρεπτή διασπορά στα 3 χιλιόμετρα (δραστικό βεληνεκές για άρματα 3ης γενιάς) μικρότερη ή ίση από 0,25*3=0,75 μέτρα (αποδεκτή για Μ60 και οριακή για LEO1) και στα 4 χιλιόμετρα (δραστικό βεληνεκές για προσωπικό) ακρίβεια καλύτερη από 0,25*4=1 μέτρο (αποδεκτή).»

Ανεξαρτήτως της τυπικής απόκλισης 0,2 mils ή 0,3 mils, αυτή θα πρέπει να είναι σταθερή σε ολόκληρο το εύρος θερμοκρασιών, δηλ από -46 oC έως +63 oC και να μην δηλώνεται αυτή (η τυπική απόκλιση) στους 21 oC που είναι μάλλον αδύνατο να επιτευχθεί ημέρα και νύχτα, χειμώνα και καλοκαίρι.

Διατρητικότητα

Το μεν βλήμα DM63 βαλλόμενο είτε από άρμα LEO2A4 (με σωλήνα L44) είτε από άρμα LEO2HEL (με σωλήνα L55), σε όλο το εύρος θερμοκρασιών, δηλαδή από -46 oC έως +63 oC, λόγω σταθερότητας της πυρίτιδος, (άρα και περισσότερη προστασία του σωλήνα) έχει τις ίδιες επιδόσεις διάτρησης. Κατά το κοινώς λεγόμενο, τόσο το LEO2A4 όσο και το SABRA το κάνει «σουβλάκι». Τα στοιχεία έχουν συναχθεί σε πραγματικές βολές με πραγματικές συνθήκες και σε αποστάσεις 2.000 μέτρων και 500 μέτρων.

Αντιθέτως, στοιχεία τα οποία έχουν περιέλθει σε γνώση μας για το CL3143 αναφέρονται σε ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας (δηλαδή 21 oC), το δε πυρομαχικό το οποίο χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα πυρομαχικό το οποίο επί τούτου κατασκευάστηκε για βλητικές δοκιμές (δηλαδή τοποθέτησαν στο πυρομαχικό περισσότερη ποσότητα πυρίτιδος αντί της πυρίτιδος που βρίσκεται στα πυρομαχικά παραγωγής και του απέδωσαν την κωδική ονομασία CL3143-2).
Τα στοιχεία διατρητικότητος δεν έχουν συναχθεί από πραγματικές βολές και σε πραγματικές συνθήκες, διότι χρησιμοποιήθηκε το ειδικό βλήμα CL3143-2 και σε προσομοιωτική απόσταση 145 μέτρων. Ακόμα όμως και με αυτές τις ιδανικές συνθήκες και με άγνωστη σε εμάς μαθηματική μέθοδο υπολογισμού της διάτρησης, το συγκεκριμένο πυρομαχικό στο εμπρόσθιο τόξο δεν διατρήει ούτε το LEO2A4 αλλά ούτε και το SABRA.
Στην άλλη περίπτωση που χρησιμοποιήθηκε το άρμα MERKAVA και το βλήμα CL3143 έγινε πάλι βολή εξομοίωσης στα 85 μέτρα.

Φθορά Σωλήνα

Στην μεν περίπτωση του DM63, είναι γνωστές οι πιέσεις που αναπτύσσονται τόσο στο πυροβόλο L44 όσο και στο πυροβόλο L55, συνεπώς γνωρίζουμε και ποια θα είναι η αντίστοιχη φθορά του σωλήνα ύστερα από κάποιους αριθμούς βολών.

Δεν γνωρίζουμε όμως τις αντίστοιχες πιέσεις που αναπτύσσονται στα παραπάνω πυροβόλα με τη χρήση του CL3143, άρα δε γνωρίζουμε και ποια είναι η φθορά του σωλήνα.
Με βάση τα ανωτέρω στοιχεία, αλλά κα πολλά άλλα που έχουμε στη διάθεσή μας, καθίσταται σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ του πυρομαχικού DM63 και του CL3143. Είναι σαν να συγκρίνουμε μια Bentley με ένα δίχρονο Wartburg και επειδή θέλουμε να αγοράσουμε αυτοκίνητο, με γνώμονα μόνο την τιμή, αγοράζουμε το Wartburg.
Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος θα ήθελε να συγκρίνει από πλευράς βλητικών χαρακτηριστικών διατρήσεως και φθοράς του σωλήνα το CL3143, μάλλον θα μπορούσε να το συγκρίνει με το παλαιάς έκδοσης DM43A1.

Σημ.: Για θέματα Stand-Off, δυνατότητες πιστοποιήσεως την Ελλάδα, αριθμό βλημάτων που απαιτούνται για πιστοποίηση, καθώς επίσης και για βλήματα παραγωγής ΑΤΚ θα επανέλθουμε.

onalert.gr