Την προηγούμενη εβδομάδα το Πεκίνο φιλοξένησε το αναβληθέν τέταρτο υπουργικό συνέδριο “Καρδιά της Ασίας”, στο πλαίσιο του Κωνσταντινούπολη Process. Έχοντας εγκαινιαστεί το 2011, το Process είναι μοναδικό καθώς είναι το μόνο πολυμερές όχημα υπό την ηγεσία του Αφγανιστάν που επιτρέπει στη χώρα να έχει έναν μεγαλύτερο λόγο στα δικά της ζητήματα. Ο στόχος του είναι να διευκολύνει την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν μέσω της διαπεριφερειακής συνεργασίας. Για αυτόν τον σκοπό και σε σύντομο χρονικό διάστημα, το Process έχει κατορθώσει με επιτυχία να δεσμεύσει 14 μέλη, ορισμένα εκ των οποίων στο παρελθόν είχαν δυσκολίες να βρεθούν μαζί, να συνεργαστούν. Ωστόσο, το Process ταλανίζεται από σειρά εσωτερικών και εξωτερικών προκλήσεων που απαιτούν προσοχή. Ο προσφάτως εκλεγμένος πρόεδρος του Αφγανιστάν, Ashraf Ghani, και η κυβέρνησή του, θα πρέπει να αφιερώσουν άφθονους ανθρώπινους πόρους και διπλωματικές προσπάθειες για να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την βιωσιμότητα της διαδικασίας.
Ένας εξωτερικός κύκλος 28 μελών στήριξης (κυρίως παραδοσιακά δωρήτριες-χώρες για την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν), υποστηρίζει τον εσωτερικό κύκλο των συμμετεχόντων μελών. Μέσω αυτής της διαδικασίας, τα μέλη έχουν δημιουργήσει έξι μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (CMBs) για να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ των μελών του εσωτερικού κύκλου, ώστε να υποστηριχθεί ο σχεδιασμός, ο συντονισμός και η υλοποίηση του έργου τους.
Αναμφισβήτητα ο μεγάλος αριθμός των μελών που εμπλέκονται στη διαδικασία, διαβρώνει την αποτελεσματικότητά του. Το υπουργικό συνέδριο του Πεκίνου, που επισκιάστηκε κάπως από τη συνάντηση του Ghani με τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ενώ μια σειρά σχεδίων δράσης συζητήθηκαν, ήταν κυρίως το προϊόν των προσπαθειών της Κίνας εντός του Process.
Στο πέρασμά της, η πιο πρόσφατη υπουργική συνεδρίαση έχει για άλλη μία φορά αφήσει τα συμμετέχοντα μέλη να αναρωτιούνται με ποιον τρόπο η εν λόγω διαδικασία τους ωφελεί. Τέτοιες ανησυχίες εντάθηκαν από την αξιοσημείωτη χαμηλή βαθμίδα των αξιωματούχων που παρακολούθησαν τον εσωτερικό κύκλο των δύο τελευταίων υπουργικών συνεδρίων στο Πεκίνο και στο Αλμάτι αντίστοιχα. Δεν ισχύει πλέον ότι τα κράτη στέλνουν τους κορυφαίους εκπροσώπους τους στο συνέδριο.
Παρά τις ανησυχίες τους, τα μέλη που συμμετέχουν μοιράζονται την ευθύνη για τους περιορισμούς της διαδικασίας μέχρι στιγμής. Αρκετές από τις μεγαλύτερες γεωπολιτικές δυνάμεις στον εσωτερικό κύκλο, έχουν αποτρέψει την περαιτέρω θεσμοθέτηση της διαδικασίας για να διασφαλίσει την κυριαρχία των καθιερωμένων πολυμερών συνεδρίων. Αυτό έχει οδηγήσει σε έλλειψη κεφαλαίων για τον συντονισμό του Κωνσταντινούπολη Process. Ενώ τα εκτός εσωτερικής ομάδας κράτη θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν το Process, προτιμούν να μην το κάνουν.
Επιπλέον, η ικανότητα του Αφγανιστάν να συντονίζει μια πολυμερή διαδικασία 42 μελών, έχει επίσης υπαχθεί σε έλεγχο. Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός του Αφγανιστάν, jawed LUdin, και η Τουρκία (ο συν-εμπνευστής της διαδικασίας), ήταν ενεργοί οδηγοί της διαδικασίας. Αλλά ο Ludin έχει αφήσει το δημόσιο, και η Τουρκία δεν έχει προτεραιότητά της το Αφγανιστάν, ως αποτέλεσμα εσωτερικών και περιφερειακών εξελίξεων. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα κενό εξουσίας εντός του Process που μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί δύσκολο να καλυφθεί. Αυτά τα ζητήματα επιδεινώνονται από την μειωμένη εσωτερική υποστήριξη για το Process: Η Διεύθυνση Περιφερειακής Συνεργασίας (RCD), ένα μικρό και όχι κατάλληλα επανδρωμένο γραφείο στο Αφγανικό υπουργείο Εξωτερικών υποθέσεων που ήδη έχει να αντιμετωπίσει σειρά δεσμεύσεων, έχει τεθεί επικεφαλής της διαδικασίας.
Η κυβέρνηση του Ghani θα πρέπει να προωθήσει την διαδικασία υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μεγαλύτερη χρηματοδότηση στα μέλη και με τον σχεδιασμό μιας τεράστιας και διπλωματικά έμπειρης ομάδας, για να τη συντονίσει. Αυτή η ομάδα θα πρέπει να είναι πιο προστατευτική στο να δώσει να καταλάβουν τα μέλη της τις ακριβείς ανάγκες του Αφγανιστάν και να εστιάσουν σε projects με πιο άμεση και χειροπιαστή επίδραση για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των μελών. Προς υποστήριξη αυτού, το Αφγανιστάν θα μπορούσε επίσης να εξετάσει την μείωση του αριθμού των CBMs: η διαδικασία καλύπτει πολύ έδαφος. Είναι καλύτερο να κάνει λίγα πράγματα καλά, παρά πολλά πράγματα κακοφτιαγμένα.
του Richard Ghiasy
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.sipri.org/media/expert-comments/ghiasy-november-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου