Ο βασιλιάς Αμπντουλάχ μπιν Αμπντούλ Αζίζ θα μείνει στην μνήμη για την σχετικά ρεφορμιστική νοοτροπία του και τις τολμηρές πρωτοβουλίες του στην εξωτερική πολιτική. Αλλά ο θάνατος του ηγέτη τής Σαουδικής Αραβίας θα έχει λίγη έως καθόλου επίδραση στο μέλλον τού βασιλείου, ιδίως αν ληφθεί υπόψη το σύνολο των ολοένα και πιο δύσκολων προκλήσεων που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ο Salman bin Abdul Aziz al-Saud, στις 18 Φεβρουαρίου 2014. (Yuya Shino / Courtesy Reuters)
Η ηγεσία έχει σημασία, κυρίως στην Μέση Ανατολή, όπου οι θεσμοί είναι αδύναμοι και συχνά ανύπαρκτοι. Αλλά το χάρισμα και το ταλέντο, από μόνα τους, δεν θα είναι αρκετά για να βγάλουν την Σαουδική Αραβία έξω από τα επί γενεές βαθιά προβλήματα που πηγαίνουν πέρα από τον Αμπντουλάχ, τον διάδοχό του Σαλμάν, ή οποιονδήποτε ηγέτη ο οποίος θα προεδρεύσει του βασιλείου. Η διαφοροποίηση της οικονομίας, η μείωση της ανεργίας, η άσκηση χρηστής διακυβέρνησης, η περαιτέρω ενίσχυση των γυναικών, η καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους τού Ιράκ και της αλ-Σαμ (ISIS), ο έλεγχος των κινήσεων τού Ιράν, η βελτίωση των σχέσεων με την Ουάσινγκτον, η σταθεροποίηση της Υεμένης, και η ηγεσία στο Συμβούλιο Συνεργασίας τού Κόλπου (Gulf Cooperation Council, GCC) -για να αναφέρουμε μόνο μερικά, θα απαιτήσουν ομαδική εργασία.