Τα μέτρα λιτότητας έχουν ήδη «κοστίσει» σε ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η ικανότητα του ιδιωτικού τομέα στην Ιταλία να απορροφήσει περαιτέρω δημοσιονομική λιτότητα είναι περιορισμένη, αναφέρει η Citi, η οποία προβλέπει μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ το 2013 και υψηλότερο λόγο χρέους/ ΑΕΠ, σε σχέση με τις εκτιμήσεις της ιταλικής κυβέρνησης.
Η αγορά είναι πιθανό να αρχίσει να αμφισβητεί τη δέσμευση της Ιταλίας για δημοσιονομική προσαρμογή, είτε λόγω ανησυχιών για ένα αμφιλεγόμενο εκλογικό αποτέλεσμα, είτε διότι η νέα κυβέρνηση είναι πιθανό να δώσει μικρότερη έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική λιτότητα.
"Παρά τις βελτιώσεις στο πρωτογενές ισοζύγιο, το οποίο φέτος αναμένεται πλεονασματικό σε ποσοστό 2,6%, ο λόγος του χρέους προς το ιταλικό ΑΕΠ δεν προβλέπεται να εισέλθει σύντομα σε πτωτική τροχιά".
Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζουν ότι οι επιδόσεις της ιταλικής οικονομίας στο α’ εξάμηνο του 2012 υπήρξαν μάλλον κακές: το ΑΕΠ υποχωρεί με ρυθμό 3,3% κατά μέσο όρο (σε τριμηνιαία βάση σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011). Το ιταλικό ΑΕΠ, με εξαίρεση τα τρία τρίμηνα κορύφωσης της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, ποτέ στο παρελθόν (από το 1981 που τηρούνται τα στατιστικά) δεν έχει συρρικνωθεί τόσο απότομα.
Η συρρίκνωση της ιταλικής οικονομίας είναι ταχύτατη και, όπως επισημαίνει η Citi, σε αντίθεση με την περίοδο 2008-2009, αυτή τη φορά η ύφεση δεν είναι εισαγόμενη, αλλά ενδογενής. Η εγχώρια ζήτηση στο α’ εξάμηνο του 2012 υποχωρούσε ταχύτερα σε σχέση με το ΑΕΠ (-5% σε τριμηνιαία βάση, σε σχέση με το προηγούμενο έτος). Και παρά το γεγονός ότι η συμβολή των ιταλικών εξαγωγών στο ΑΕΠ της χώρας βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από το 1993, αυτό δεν μπορεί να εκληφθεί ως θετικό στοιχείο, αλλά ως ενδεικτικό της μεγάλης επιδείνωσης της κατάστασης σε επίπεδο εγχώριας ζήτησης. «Τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας, που μόνο για το 2012 υπολογίζονται σε 3,6% επί του ιταλικού ΑΕΠ, έχουν ξεκάθαρο κόστος» αναφέρει η Citi.
Αν και τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας για το 2013 αναμένεται να είναι αισθητά μικρότερα (1,6% επί του ιταλικού ΑΕΠ), η ικανότητα του ιταλικού ιδιωτικού τομέα να τα απορροφήσει είναι περιορισμένη. Ο ρυθμός αποταμίευσης των ιταλικών νοικοκυριών υποχωρεί σταθερά από το 2006 και βρίσκεται πλέον σε χαμηλά πολλών ετών.
Ως προς το αν η Ιταλία οδεύει προς μία κρίση αντίστοιχη με άλλων γειτονικών της χωρών, η Citi σημειώνει ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό και ότι ήδη υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις. Και αυτό, διότι και στην περίπτωση της Ιταλίας διαπιστώνει μεγάλες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής, οι οποίες οδηγούν σε μεγαλύτερη των εκτιμήσεων πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, η οποία με τη σειρά της αντισταθμίζει μεγάλο μέρος από τα κέρδη της δημοσιονομικής προσαρμογής στον ιταλικό προϋπολογισμό.
Η συρρίκνωση της ιταλικής οικονομίας είναι ταχύτατη και, όπως επισημαίνει η Citi, σε αντίθεση με την περίοδο 2008-2009, αυτή τη φορά η ύφεση δεν είναι εισαγόμενη, αλλά ενδογενής. Η εγχώρια ζήτηση στο α’ εξάμηνο του 2012 υποχωρούσε ταχύτερα σε σχέση με το ΑΕΠ (-5% σε τριμηνιαία βάση, σε σχέση με το προηγούμενο έτος). Και παρά το γεγονός ότι η συμβολή των ιταλικών εξαγωγών στο ΑΕΠ της χώρας βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από το 1993, αυτό δεν μπορεί να εκληφθεί ως θετικό στοιχείο, αλλά ως ενδεικτικό της μεγάλης επιδείνωσης της κατάστασης σε επίπεδο εγχώριας ζήτησης. «Τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας, που μόνο για το 2012 υπολογίζονται σε 3,6% επί του ιταλικού ΑΕΠ, έχουν ξεκάθαρο κόστος» αναφέρει η Citi.
Αν και τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας για το 2013 αναμένεται να είναι αισθητά μικρότερα (1,6% επί του ιταλικού ΑΕΠ), η ικανότητα του ιταλικού ιδιωτικού τομέα να τα απορροφήσει είναι περιορισμένη. Ο ρυθμός αποταμίευσης των ιταλικών νοικοκυριών υποχωρεί σταθερά από το 2006 και βρίσκεται πλέον σε χαμηλά πολλών ετών.
Ως προς το αν η Ιταλία οδεύει προς μία κρίση αντίστοιχη με άλλων γειτονικών της χωρών, η Citi σημειώνει ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό και ότι ήδη υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις. Και αυτό, διότι και στην περίπτωση της Ιταλίας διαπιστώνει μεγάλες προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής, οι οποίες οδηγούν σε μεγαλύτερη των εκτιμήσεων πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, η οποία με τη σειρά της αντισταθμίζει μεγάλο μέρος από τα κέρδη της δημοσιονομικής προσαρμογής στον ιταλικό προϋπολογισμό.
"Σε αντίθεση με την περίοδο 2008-2009,
αυτή τη φορά η ύφεση στην Ιταλία
δεν είναι εισαγόμενη, αλλά ενδογενής".
αυτή τη φορά η ύφεση στην Ιταλία
δεν είναι εισαγόμενη, αλλά ενδογενής".
Μεταξύ άλλων, η Citi εκτιμά ότι η Ιταλία δεν θα καταφέρει να πετύχει το στόχο για έλλειμμα 1,8% επί του ΑΕΠ το 2013 και ότι θα αποκλίνει κατά 0,8% περίπου. Αλλά και για το τρέχουν έτος, αναμένει ότι το ιταλικό έλλειμμα θα διαμορφωθεί στο 2,9% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 2,6% (και έναντι 3,9% το 2011). Οι δημόσιες δαπάνες, στο οκτάμηνο του 2012, υποχώρησαν κατά 3,7% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011, ενώ τα έσοδα σε ονομαστικούς όρους έχουν αρχίσει να ενισχύονται, λόγο των τριών «πακέτων» λιτότητας που έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τα μέσα του 2011 και τα οποία εστίαζαν σχεδόν εξ ολοκλήρου στην αύξηση των φορολογικών εσόδων του 2012.
Επί της ουσίας, όπως αναφέρουν οι αναλυτές της Citi, το πρόβλημα-κλειδί για την Ιταλία είναι και παραμένει το υψηλό επίπεδο χρέους. Παρά τις βελτιώσεις στο πρωτογενές ισοζύγιο, το οποίο φέτος αναμένεται πλεονασματικό σε ποσοστό 2,6% επί του ΑΕΠ, ο λόγος του χρέους προς το ιταλικό ΑΕΠ δεν προβλέπεται να εισέλθει σύντομα σε πτωτική τροχιά. Την ίδια στιγμή, απίθανη μοιάζει και η ενίσχυση της ανάπτυξης, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, που σημαίνει ότι καθίσταται όλο και πιο πιθανό το σενάριο ενός φαινομένου «χιονοστιβάδας» που θα συνεχίσει να αυξάνει τον λόγο χρέους/ ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Citi, ο λόγος αυτός στο τέλος του 2012 θα διαμορφωθεί στο 126,6%, το 2013 αναμένεται να ξεπεράσει το 130% ενώ το 2015 υπολογίζεται ότι θα βρίσκεται στο 136%.
Σε πολιτικό επίπεδο, οι επόμενοι έξι μήνες θα είναι κρίσιμοι για το μέλλον της Ιταλίας, αναφέρει μεταξύ άλλων η Citi, η οποία αναμένει ότι οι αγορές στο διάστημα αυτό θα παρακολουθούν σταδιακά όλο και πιο στενά τις εξελίξεις.
Όπως σημειώνουν οι αναλυτές της Citi, το βασικό τους σενάριο είναι ότι η Ιταλία θα υποχρεωθεί να αιτηθεί διεθνή διάσωση κάποια στιγμή εντός του 2013, λόγω ενός συνδυασμού: απώλειας της εμπιστοσύνης των αγορών, εσωτερικής πολιτικής αναταραχής (πριν ή και μετά τις εκλογές), διστακτικής υποστήριξης από τους Ευρωπαίους εταίρους της., αλλά και επαναφοράς των πιέσεων στα κόστη δανεισμού της, ιδιαίτερα αν η αναταραχή γύρω από την Ισπανία ενταθεί (κάτι που η Citi αναμένει ότι θα συμβεί πριν το τέλος του 2012).
Επί της ουσίας, όπως αναφέρουν οι αναλυτές της Citi, το πρόβλημα-κλειδί για την Ιταλία είναι και παραμένει το υψηλό επίπεδο χρέους. Παρά τις βελτιώσεις στο πρωτογενές ισοζύγιο, το οποίο φέτος αναμένεται πλεονασματικό σε ποσοστό 2,6% επί του ΑΕΠ, ο λόγος του χρέους προς το ιταλικό ΑΕΠ δεν προβλέπεται να εισέλθει σύντομα σε πτωτική τροχιά. Την ίδια στιγμή, απίθανη μοιάζει και η ενίσχυση της ανάπτυξης, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, που σημαίνει ότι καθίσταται όλο και πιο πιθανό το σενάριο ενός φαινομένου «χιονοστιβάδας» που θα συνεχίσει να αυξάνει τον λόγο χρέους/ ΑΕΠ.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Citi, ο λόγος αυτός στο τέλος του 2012 θα διαμορφωθεί στο 126,6%, το 2013 αναμένεται να ξεπεράσει το 130% ενώ το 2015 υπολογίζεται ότι θα βρίσκεται στο 136%.
Σε πολιτικό επίπεδο, οι επόμενοι έξι μήνες θα είναι κρίσιμοι για το μέλλον της Ιταλίας, αναφέρει μεταξύ άλλων η Citi, η οποία αναμένει ότι οι αγορές στο διάστημα αυτό θα παρακολουθούν σταδιακά όλο και πιο στενά τις εξελίξεις.
Όπως σημειώνουν οι αναλυτές της Citi, το βασικό τους σενάριο είναι ότι η Ιταλία θα υποχρεωθεί να αιτηθεί διεθνή διάσωση κάποια στιγμή εντός του 2013, λόγω ενός συνδυασμού: απώλειας της εμπιστοσύνης των αγορών, εσωτερικής πολιτικής αναταραχής (πριν ή και μετά τις εκλογές), διστακτικής υποστήριξης από τους Ευρωπαίους εταίρους της., αλλά και επαναφοράς των πιέσεων στα κόστη δανεισμού της, ιδιαίτερα αν η αναταραχή γύρω από την Ισπανία ενταθεί (κάτι που η Citi αναμένει ότι θα συμβεί πριν το τέλος του 2012).
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου