Η Βουλγαρία προσπάθησε τα τελευταία χρόνια να ισορροπήσει την πολιτική της ανάμεσα στη Μόσχα από τη μια και στις Βρυξέλες-Ουάσιγκτον από την άλλη, χρησιμοποιώντας τις ενεργειακές επιδιώξεις των δύο πλευρών ως όπλο για το δικό της συμφέρον. Πλέον, μετά τις πρόσφατες αποφάσεις για την υλοποίηση του αγωγού South Stream, μπορεί κανείς να εξάγει ορισμένα συμπεράσματα για το κατά πόσο ήταν επιτυχημένη η συγκεκριμένη στρατηγική από την κυβέρνηση της χώρας αυτής.
Η κυβέρνηση Μπορίσωφ εμφανίστηκε αρχικά σε επίπεδο ρητορικής ως ιδιαίτερα φιλοαμερικανική, ιδίως μετά την απόρριψη του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και μετά τα προσωρινά εμπόδια που έθεσε στους Ρώσους αναφορικά με τον South Stream. Στην πράξη όμως, ο Μπορίσωφ γνωρίζει ότι η εξάρτηση από το ρωσικό αέριο δεν θα απομακρυνθεί τόσο εύκολα. Επίσης, γνωρίζει ότι από τους δύο μεγάλους αγωγούς που αφορούν την Βουλγαρία (South Stream, Nabucco West) μόνο ο πρώτος είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες της χώρας μεσοπρόθεσμα, καθώς αναμένεται να υλοποιηθεί πολύ πιο σύντομα.
Κατά συνέπεια, ο Μπορίσωφ ήταν αναγκασμένος όλο αυτό το διάστημα να εμφανίζεται φιλοδυτικός στις δηλώσεις του, αλλά δίχως να εκνευρίσει υπέρμετρα το Κρεμλίνο. Έτσι εξηγούνται μάλιστα και ορισμένες μάλλον σχιζοφρενικές δηλώσεις που έχει κάνει, όπως όταν είπε ότι η Βουλγαρία διατηρεί ως πρώτη επιλογή το Nabucco, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί πως το έργο πάσχει από υψηλό κόστος και κατά συνέπεια ο αγωγός South Stream έχει ένα προβάδισμα.
Στην δεδομένη χρονική συγκυρία, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η Βουλγαρία έχει εξασφαλίσει ορισμένα πολύ σημαντικά οφέλη από το παζάρι της με την Μόσχα και τη Δύση. Η συμφωνία με τους Ρώσους θα της παρέχει φυσικό αέριο μεσοπρόθεσμα σε πιο χαμηλές τιμές από αυτές που ίσχυαν μέχρι σήμερα. Παράλληλα, οι Ρώσοι συμφώνησαν να κατασκευάσουν τον αγωγό με ίδια μέσα, μειώνοντας σημαντικά το οικονομικό βάρος για τη Βουλγαρία.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι αν και η ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας απέχει ακόμα αρκετά χρόνια, εντούτοις η κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε για να καλύψει τις ανάγκες της στο μεσοδιάστημα. Σε τελική ανάλυση, αν είχε πει όχι στον South Stream, τότε απλά θα ήταν αναγκασμένη να εφοδιάζεται ακριβό ρωσικό αέριο μέχρις ότου (και αν) λειτουργήσει ο Nabucco West. Η επιλογή ανάμεσα στα δύο ενδεχόμενα ήταν προφανής. Άλλωστε, ακόμα και αν επιλεγεί ο ΤΑΡ αντί για το Nabucco, και πάλι η Βουλγαρία θα επωφεληθεί από το άνοιγμα της αγοράς, άρα χαμένη δεν βγαίνει σε καμία περίπτωση.
Πηγή http://www.energia.gr/article.asp?art_id=64316
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου