- Είναι αλήθεια ότι από αυτές τις εκλογές προέκυψε το χειρότερο σχήμα ακυβερνησίας στην ιστορία της Ιταλίας;
«Απ' ό,τι θυμάμαι, το χειρότερο σχήμα ακυβερνησίας στην ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας θα πρέπει να ήταν όταν ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ επισκέφθηκε τη χώρα, η οποία ήταν ακέφαλη, χωρίς κυβέρνηση, τον υποδέχθηκε ο υπουργός των Εξωτερικών, Τζούλιο Αντρεότι, και υπέγραψαν μάλιστα σημαντικότατες συμφωνίες που εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι σήμερα. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο η ιταλική διοίκηση, η οποία μπορεί και εργάζεται σαν καλολαδωμένο ελβετικό ρολόι χωρίς καν να υπάρχει κεντρική κυβέρνηση».
«Αλλο ο Γκρίλο»
- Πόσο διαφέρει η «ψήφος διαμαρτυρίας», όπως τη χαρακτήρισαν όλα τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, προς τον Μπερλουσκόνι, από εκείνη προς τον Γκρίλο;
«Πιστεύω πως η ψήφος προς τον Μπερλουσκόνι ήταν μία συστημική ψήφος και όχι ψήφος διαμαρτυρίας. Κάτι που επιβεβαιώνεται, για παράδειγμα, από το γεγονός ότι ο Τζανφράνκο Φίνι, από τα μακροβιότερα μέλη της ιταλικής Βουλής (πρωτοεξελέγη το 1983), έμεινε εκτός, έπειτα από 30 χρόνια πρωταγωνιστικής παρουσίας. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι πρόκειται για τον άνθρωπο που με την απόσυρση της ψήφου του ανετράπη η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.
Σε διαφορετική κατεύθυνση και από διαφορετική αφετηρία, το 25% στον Γκρίλο είναι μια καθαρή ψήφος διαμαρτυρίας του ιταλικού λαού, ο οποίος αμφισβητεί το πολιτικό κατεστημένο, καθώς και τα προνόμια των Ιταλών πολιτικών».
- Η Ευρώπη έσπευσε να... βάλει τις φωνές, τονίζοντας ότι «η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα και δεν υπάρχει περιθώριο στην Ευρωζώνη για ένα σενάριο ελληνικού τύπου». Βλέποντας τα πράγματα και μέσα από την εμπειρία του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου, πώς ακριβώς θα αποδίδατε αυτή την επίπληξη;
Λάθος δηλώσεις
«Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για τέτοιου είδους δηλώσεις, αν δεν θέλουμε να καταρρεύσει το ήδη ραγισμένο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλώσεις αυτού του είδους δεν βοηθούν σε μια ενιαία προσέγγιση που είναι αναγκαία, ιδιαιτέρως σε περιόδους κρίσεων.
Ταυτόχρονα, είναι κοινός τόπος ότι παροτρύνσεις και παρεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών επιφέρουν τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Λαμπρό παράδειγμα είναι προηγούμενες υποδείξεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε και της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ».
- Ιταλός αρθρογράφος μιλάει για «πικρή επίγευση μιας σχεδόν συμβολικής νίκης της Αριστεράς». Είναι έτσι τα πράγματα για τον Μπερσάνι;
«Ο Μπερσάνι ακόμη, δυστυχώς, γλείφει τις πληγές του, όπως έγραψε η "Corriere della Sera" και δεν βοήθησε την ιταλική Αριστερά να ανακτήσει το χαμένο βηματισμό της προς την εξουσία. Είναι εξίσου σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι η Αριστερά στην Ιταλία βρίσκεται εκτός εξουσίας από την περίοδο Πρόντι».
- Τελικά, στα χέρια ποίου ή ποίων βρίσκεται το άμεσο πολιτικό μέλλον της Ιταλίας και ποιος είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζόρτζο Ναπολιτάνο;
«Ο Τζόρτζο Ναπολιτάνο είναι από τους τελευταίους, παγκοσμίως, εναπομείναντες πολιτικούς, και με την τεράστια εμπειρία την οποία έχει από εποχές ακυβερνησίας και φυσικά κυβερνήσεων, είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρει να βρει τις ισορροπίες ώστε να σχηματιστεί μία σταθερή κυβέρνηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου