Οι κρίσιμες κάλπες του 2013

Ίσως η πιο πολυσυζητημένη εκλογική αναμέτρηση στην Ευρώπη, που έχει επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη πριν καν οι πολίτες προσέλθουν στις κάλπες. Ο λόγος, φυσικά για τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία, οι οποίες θα διεξαχθούν μεν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ωστόσο, βρισκόταν πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού της Ανγκελα Μέρκελ πριν από κάθε απόφασή της για τη διάσωση του ευρώ. Πλέον ο προεκλογικός αγώνας ξεκινά επισήμως και τα σενάρια για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης φουντώνουν.

Στη Γερμανία ο ηγέτης των Σοσιαλδημο­­κρατών (SPD) Πέερ Στάινμ-προυκ παρότι είναι ένα από τα «δυνατά χαρτιά» της αντι­πολίτευ­σης, δεν φαίνεται προς το παρόν ικανός να απειλήσει πραγματικά τη Μέρκελ

Όσο οι Γερμανοί εξακολουθούν να είναι πεπεισμένοι πως η καγκελάριός τους κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει το κοινό νόμισμα και παράλληλα να διαφυλάξει τη γερμανική ευημερία, η επικράτηση της Μέρκελ θεωρείται από τους δημοσκόπους δεδομένη.

Παρότι ο Σοσιαλδημοκράτης αντίπαλός της, Πεερ Στάινμπρουκ, είναι ένα από τα «δυνατά χαρτιά» της αντιπολίτευσης, δεν φαίνεται προς το παρόν ικανός να την απειλήσει πραγματικά. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι με ποιους θα συγκυβερνήσει η Μέρκελ.

Στην Ιταλία, η κίνηση του Μόντι και η δημιουργία ενός τρίτου πόλου υποχρεώνει την Αριστερά και τη Δεξιά σε αναπροσαρμογή των προγραμμάτων τους

Οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και ειδικά ο Στάινμπρουκ, έχουν δηλώσει την αποστροφή τους για μια επανάληψη του Μεγάλου Συνασπισμού, ήτοι μια συνεργασία μεταξύ SPD και Χριστιανοδημοκρατών (CDU).

Από την άλλη, οι σημερινοί εταίροι των Χριστιανοδημοκρατών, οι Φιλελεύθεροι (FDP) καταποντίζονται στις δημοσκοπήσεις και δεν είναι ακόμη σίγουρο ότι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το όριο του 5% για να εισέλθουν στο κοινοβούλιο.

Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (αριστερά) αποχωρεί από την προεδρία και ο Μοχάμαντ Χαταμί (δεξιά) θα διεκδικήσει το αξίωμα.

Αστάθμητος παράγοντας φαίνεται ότι είναι οι Πειρατές, που ενδέχεται να αφαιρέσουν αρκετή εκλογική δύναμη από τα μικρότερα κόμματα.

Ανίερη συμμαχία
Το σενάριο, λοιπόν, που παρουσιάζεται ως πιο πιθανό αυτή τη στιγμή από τους αναλυτές είναι μια συμμαχία, η οποία μέχρι πρότινος φάνταζε? ανίερη: η κυβερνητική συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών και Πρασίνων. Πρόκειται για δύο κόμματα, που βρίσκονταν επί δεκαετίες σε εκ διαμέτρου αντίθετα στρατόπεδα, ωστόσο μοιράζονται τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και έχουν κυβερνητική εμπειρία.

Στο τελευταίο συνέδριό τους, άλλωστε, οι Πράσινοι, φάνηκε ότι εγκατέλειψαν την επαναστατική ρητορική, έπαψαν να είναι κόμμα διαμαρτυρίας και εμφανίστηκαν αρκετά συντηρητικοί, γεγονός που ίσως ανοίγει τον δρόμο για μια κυβερνητική συνεργασία με την κεντροδεξιά.

Ιταλία (Φεβρουάριος)
Η «Ατζέντα» αλλάζει τα δεδομένα

Η ανακοίνωση του Μάριο Μόντι, ότι προτίθεται να ηγηθεί ενός κεντρώου σχηματισμού υπό τον τίτλο «Η Ατζέντα του Μόντι για την Ιταλία» έδωσε τέλος στην αναστάτωση της ιταλικής πολιτικής σκηνής που ταλαιπωρούσε τη χώρα τους τελευταίους μήνες.

Ωστόσο, εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης του Φεβρουαρίου, η κίνηση του Μόντι αλλάζει τον παραδοσιακό δικομματισμό της Ιταλίας και η δημιουργία ενός τρίτου πόλου υποχρεώνει την Αριστερά και τη Δεξιά σε μια ταχύτατη αναπροσαρμογή των προγραμμάτων τους.

Οι πιθανότητες του Μόντι να είναι και πάλι πρωθυπουργός ή να έχει κάποιο σημαντικό χαρτοφυλάκιο στην επόμενη κυβέρνηση θεωρούνται καλές από τους πολιτικούς αναλυτές.

Τα κόμματα που τον στηρίζουν είναι η Ενωση των Κεντρώων Χριστιανοδημοκρατών (UDC) και αρκετές φράξιες που αποχωρούν από το κόμμα του Μπερλουσκόνι. Απολαμβάνει την πλήρη υποστήριξη του Βατικανού, των Βρυξελλών και της πλειοψηφίας του ιταλικού επιχειρηματικού κόσμου.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει η θυελλώδης προεκλογική περίοδος, ανακοινώνοντας την επιστροφή του στην πολιτική, έχει τηρήσει αμφιλεγόμενη στάση.

Από τη μια δηλώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις του Μόντι ήταν καλές για την Ιταλία, από την άλλη ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή, ενώ προτίθεται να ζητήσει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τον ρόλο του Μόντι και του προέδρου Τζόρτζιο Ναπολιτάνο στην πτώση της κυβέρνησής του το 2011.

Μισή νίκη
Ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), Πιερλουίτζι Μπερσάνι, αναμένεται ότι θα είναι ο νικητής των εκλογών, που θα εξασφαλίσει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, όχι όμως και τη Γερουσία. Γι' αυτόν τον λόγο εκτιμάται ότι θα θελήσει να συμμαχήσει με τον Μόντι, προσφέροντάς του ακόμη και την πρωθυπουργία.

Αλλωστε το PD έχει στηρίξει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του τεχνοκράτη πρωθυπουργού και έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.

Ο Μπερσάνι ήταν ανοιχτός σε μια συνεργασία, όμως μετά την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μόντι αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί, θέτοντας σκληρά ερωτήματα στον απερχόμενο πρωθυπουργό.

Η απάντηση του Μόντι είναι ότι δεν έχει ανάγκη να σχετιστεί ούτε με το κόμμα του Μπερλουσκόνι, ούτε με τους Δημοκρατικούς και ότι θέλει μόνο να συνεχίσει την ατζέντα του.

Ισραήλ (Απρίλιος)
Το εθνικιστικό κόμμα διεκδικεί ρόλο - κλειδί

Οι Ισραηλινοί προσέρχονται στις κάλπες στις 22 Ιανουαρίου και αναμένεται ότι ο Μπεντζαμίν Νετανιάχου μαζί με τον Αβιγκντορ Λίμπερμαν θα κερδίσουν τις εκλογές και θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν, όμως, ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά, καθώς το κόμμα Jewish Home, με χαρισματικό ηγέτη τον Ναφτάλι Μπένετ, θα κερδίσει τουλάχιστον 14 από τις 120 έδρες της Κνεσέτ. Αυτό σημαίνει ότι ενδέχεται να γίνει το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο ισραηλινό Κοινοβούλιο. Ο Μπένετ είναι εθνικιστής και είχε δηλώσει ότι θα αρνηθεί τις στρατιωτικές εντολές για εκκένωση των εποικισμών. Η επιτυχία του θα αναγκάσει το Λικούντ του Νετανιάχου να συμπεριλάβει στελέχη του Jewish Home στην κυβέρνηση και ενδεχομένως να ακολουθήσει μια ακόμη πιο σκληρή στάση απέναντι στους Παλαιστίνιους και το Ιράν. Το ερώτημα, σύμφωνα με τους αναλυτές, είναι εάν ο Νετανιάχου θα δείξει τα «νύχια» του προεκλογικά, διατάσσοντας ένα προληπτικό χτύπημα εναντίον του Ιράν.

Ισλανδία (Απρίλιος)
Οι κεντροδεξιοί και ο κωμικός

Η μικρή χώρα που σόκαρε τον κόσμο, αψηφώντας τις τράπεζες και στρεφόμενη σε ακόμη πιο δημοκρατικές δομές για να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία, έχει εκλογές τον Απρίλιο. Πιθανότερο θεωρείται ότι θα επιστρέψει στην εξουσία το κεντροδεξιό κόμμα της Ανεξαρτησίας, με επικεφαλής τον Μπιάρνι Μπενέντικτσον, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες που κέρδισαν το 2009 δεν απολαμβάνουν πλέον τη στήριξη των ψηφοφόρων. Ισως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι η παρουσία του κόμματος «Λαμπρό Μέλλον», του οποίου ηγείται ο δήμαρχος του Ρέικιαβικ, Γιον Γκναρ.

Με φόρα από τις δημοτικές
Ο πρώην κωμικός έχει υποσχεθεί μια πολική αρκούδα για τον ζωολογικό κήπο της πρωτεύουσας και δωρεάν χρήση πετσετών στις δημόσιες πισίνες, που βέβαια είναι απλώς αστεία. Από τη στιγμή που το κόμμα του είχε κερδίσει τις δημοτικές εκλογές, έχει επιδείξει εντυπωσιακή πολιτική διαίσθηση και έχει κερδίσει τους πολίτες με τη λήψη κάθε απόφασης με την άμεση συμμετοχή όλων των δημοτών μέσω Διαδικτύου. Το σίγουρο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Ισλανδοί δεν εμπιστεύονται τόσο τα παραδοσιακά κόμματα και θέλουν να δώσουν βήμα σε νέα πρόσωπα.

Ιράν (Ιούνιος)
Αντίο από τον Αχμαντινετζάντ

Οι Ιρανοί θα προσέλθουν στις κάλπες τον Ιούνιο και η προεκλογική περίοδος βρίσκει τη χώρα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην οικονομία της, ενώ παράλληλα δέχεται αφόρητες πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα για το πυρηνικό της πρόγραμμα.

Το ενδιαφέρον σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι ότι αποχωρεί, ύστερα από δύο διαδοχικές θητείες, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ανοίγοντας θεωρητικά τον δρόμο για μια αλλαγή πλεύσης στην πολιτική της Τεχεράνης. Ωστόσο, οι αναλυτές δεν αναμένουν σημαντικές διαφοροποιήσεις, καθώς το πυρηνικό πρόγραμμα αποφασίζεται από τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ και όχι από τον πρόεδρο. Ο μεταρρυθμιστής Μοχάμαντ Χαταμί έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα διεκδικήσει εκ νέου το αξίωμα, αλλά οι συντηρητικοί θέτουν ως προϋπόθεση για να του επιτραπεί η υποβολή υποψηφιότητας η αποστασιοποίησή του από το Πράσινο Κίνημα. Ο Αχμαντινετζάντ δεν αποσύρεται χωρίς να έχει προετοιμάσει τη διάδοχη κατάσταση. Αναμένεται ότι θα δώσει το «δαχτυλίδι» στον επικεφαλής του επιτελείου του, Εσφαντιάρ Ραχίμ Μασαέι, ο οποίος όμως δεν έχει καλές σχέσεις με το ιερατείο.

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ

ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63761482